In love with my Boss

Hoofdstuk 5 - Eerste Werkdag

POV: Yara

De volgende dag ben ik dood op, maar ik zal toch echt vroeg wakker moeten worden. Vandaag is mijn 'eerste werkdag'. Eigenlijk ga ik gewoon een dagje meelopen om te kijken of het echt iets voor mij is, maar het klinkt leuker dan 'snuffeldag' of iets dergelijks. Over het feit dat ik Olivier vandaag dus weer ga zien, heb ik geprobeerd niet al te veel na te denken. Helaas jammerlijk mislukt, maar toch. Geprobeerd. Ik besluit maar weer gewoon dezelfde zwarte jumpsuit aan te doen - hij is net weer uit de was - en mijn zwarte laarsjes. Het wordt niet al te warm vandaag, dus ook maar een leren jasje. Tevreden met mijn outfit loop ik naar de koelkast en pak een bakje met yoghurt, om er vervolgens wat muesli in te strooien. Verstrooid eet ik het op, ondertussen doelloos door mijn instagramfeed scrollend. 

Nog net op tijd zit ik in de trein, om er vervolgens achter te komen dat ik mijn telefoon gisteren ben vergeten op te laden. Gelukkig heb ik nog 20%, moet lukken. Ongeveer 2 uur later sta ik al weer voor het gebouw waar ik nog maar een week geleden sollicitatie heb gedaan. Dat lijkt ondertussen wel eeuwen geleden. Toch loopt ze met een ietwat onwennig gevoel naar de balie, ze heeft immers geen idee waar ze nou eigenlijk heen moet. Zachtjes schraapt ze haar keel en kijkt de persoon achter de balie aan. Het is dezelfde oude man, nog steeds even ongeïnteresseerd. 'In, hallo, Yara Sterling weer, ik ben hier voor meneer Boomen?' Hij lijkt me inschattend aan te kijken. 'Ah, de persoonlijke assistente. Zou u mij willen volgen?' Hij staat op en wijst me de weg. 'Veel succes.' Nog voor hij de hoek om is hoor ik hem al zachtjes grinniken. Ik vraag me af wat dit te betekenen heeft..

Ik stap het grote kantoor in waar ook het gesprek heeft plaatsgevonden. En inderdaad, achter het bureau zit Olivier. Maar, hij zit er niet in zijn eentje. Laat me wat duidelijker zijn, er zit gezelschap op zijn schoot. Geschokt kijk ik naar hen en maak aanstalten om weer naar buiten te lopen. Meer dan wat gehakkel over storen krijg ik niet uit mijn mond. Olivier kijkt me recht in mijn ogen aan en kijkt een beetje bang. 'Uh, je mag wel blijven.. Jasmine, oprotten.' Hij mompelt het laatste tegen het meisje, dat, laten we eerlijk zijn, er absoluut niet slecht uit ziet. Wat ik echter níét begrijp, is waarom de fuck hij me gisterenavond dan heeft gekust? Betekende dat dan niets voor hem? Een beetje gekwetst van binnen, al wil ik het niet toegeven, loop ik met hem mee terwijl hij me uitlegt hoe alles in zijn werk gaat. Het komt er simpel gezegd op neer dat ik gewoon moet doen wat hij zegt dat ik moet doen, zo moeilijk kan het vast niet zijn.

Als hij klaar is met het hele formele gedoe, kijkt hij me aan. 'Luister, het spijt me dat..' Hij is zich serieus aan het verontschuldigen voor het feit dat ik ze heb betrapt. Hierdoor voel ik me nog meer gekwetst. Hoezo sorry dat ik jullie heb gezien? Sorry dat je het überhaupt deed, zul je bedoelen! Maar ach, misschien overdrijf ik. Die kus bedoelde hij vast niet op de manier waarop ik hem geïnterpreteerd heb..

Aantal woorden: 557
-----------------------------------------------------------

Hoi hoi!

Ik heb al een tijdje niet geüpload, maar hier is deel 5! Ik hoop dat jullie het leuk vonden, zo ja stemmen zijn altijd welkom :)

QOTC (Question of the chapter): Hoe vieren jullie 4 & 5 mei? Ikzelf ga niets speciaals doen, waarschijnlijk is er überhaupt niet zo veel te doen..

Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes,

Iris