In love with my Boss

Hoofdstuk 1 - De sollicitatie

POV: Yara

De wekker gaat. Veel te vroeg als je het mij vraagt. Dan schiet me plots iets te binnen. Shit, die sollicitatie is om 10 uur! En de trein is al om 8.30 op het station!! Ik werp een vluchtige blik op mijn wekker, en zie dat het al 7:30 is. Snel schiet ik in mijn kleren, want tijd om te douchen heb ik niet. Ik draag een casual, zwarte jumpsuit die een pittige inkijk heeft, maar niet schreeuwt 'NEUK ME!'. 

Ik schiet in m'n zwarte hakken en wankel even - wow, die zijn hoog - en loop naar de badkamer. Daar spuit ik wat parfum op, en poets in sneltreintempo mijn tanden. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is. Shit, het is al bijna 8 uur... tijd voor ontbijt heb ik dus niet. Ik eet onderweg wel wat, ik moet toch overstappen.

Een uur en 3 keer overstappen later zit ik - met volle maag - in de trein die me naar mijn uiteindelijke bestemming gaat brengen. Het hoofdkantoor van Milka in Groningen. Een vrouwenstem roept om dat we zo arriveren op het station, en nog wat bullshit over overstapmogelijkheden of zo. Op het station hoef ik alleen maar uit te checken en de straat uitwandelen, dan ben ik er. Trouwens, gezien het feit dat ik nog exact 5 minuten heb, gaat dat rennen worden. Op hoge hakken, vraag je je af? Ja, en nog tyfushoge ook. Waarom ook alweer?-

Met nog 2 hele minuten op de teller ren ik het gebouw in. Ik loop naar de balie, waar een man ongeïnteresseerd opkijkt. 'Uh.. hoi, ik ben Yara Sterling, ik kom voor de sollicitatie...' Hij kijkt verveeld, en zegt: 'Hier rechts, eind van de gang door de paarse deur.' Pff, die kan ook wel wat slaap gebruiken. Ik stap de ruimte met de paarse deur in, nog net voor de klok 10 uur slaat. Phew, gehaald. Ik ga op een bank zitten, en scan mijn "competitie" Een oude man die in slaap is gevallen, een vrouw van middelbare leeftijd die in haar neus zit te peuteren, een meisje van ongeveer mijn leeftijd dat het Jeugdjournaal zit te kijken... Ik denk niet dat het héél moeilijk gaat worden om deze baan te scoren.

2 minuten later wandelt er een jonge vrouw binnen, met een onmogelijk strakke knot. Ook draagt ze een mantelpakje en heeft ze een notitieblok bij. 'Yara Sterling, achter mij aan alstublieft,' zegt ze. Ik volg haar, door een mooie houten deur. In de kamer staan verschillende tv's, een voetbaltafel en zelfs een game automaat, zo een die in een speelhal staat, je kent het wel. Tussen al deze dingen waarvan je niet zou denken dat ze in een kantoor zouden staan, staat een enorm groot bureau. Achter het bureau zit een absurd knappe man die plots opspringt. Hij steekt zijn hand naar me uit, die ik zonder aarzelen schud. 'Boomen. Olivier Boomen.' Een ongemakkelijke stilte volgt, tot ik plots besef dat hij ook wil dat ik mijn naam zeg. 'Uh.. Ik uh, ben Yara Sterling.' Hij kijkt me vriendelijk aan, en gebaart naar de stoel. Ik begrijp meteen wat hij bedoelt, en ga zitten.

Niet veel later neemt hij plaats tegenover me en kijkt me intens aan. 'Dus, Yara, waarom heb je gesolliciteerd voor deze baan?' Ik denk even na over mijn antwoord, en het is even stil. 'Nou, het is altijd al een grote droom geweest om de persoon achter de fantastische verpakkingen van Milka te zijn, dus toen ik de vacature zag heb ik zonder aarzelen gesolliciteerd.' Hij knikt goedkeurend, en vraagt nog wat standaard vragen waar ik moeiteloos antwoord op kan geven.

Voor ik het door heb, is het gesprek alweer voorbij en staat Olivier op. 'Heel erg bedankt voor dit gesprek, als je aangenomen bent laten we je dat zo snel mogelijk weten!'

Aantal woorden: 640
-----------------------------------------------------------
Hey! Dit was het eerste hoofdstuk, het is geplaatst op 20 april 2020, om 19.21 uur 's avonds. Hopelijk vond je het leuk, zo ja, zou ik het héél leuk vinden als je dit liet weten met een comment of een vote, of misschien wel allebei! :)

Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes, Iris (nog steeds de schrijver :P)