Daha iki yaşımdayken annem bizi terk edip gitmişti babam iyi bir adamdı fakat onun çaresizliği bizi herzaman zor duruma düşürürdü biz büyüdükçe kendisi de tükenirdi elindeki iki kuruşu da kumara içkiye yatırırdı bir gün ablam dayanamadı karşı çıktı babama açtık,susuzduk dayanamıyorduk ağır sarhoştu o gün babam ablam cevap verdikçe dövüyor tokat atıyordu çığlıklarımız biribirine karışıyordu... en sonunda kimsenin canının yanmasına dayanamadı abim bıçağı aldı babamı öldürmeye çalıştı o sırada biribirileri ile boğuşurlarken ablama denk geldi orada yığılıp kaldı ablam...babam umruna takmadı ama merhamet onu rahat bırakmadı ve bir kaç yıl sonra kanser'e yakalanıp o da öldü.işte o gün bugündür ablam gibileri kurtarmak için doktor oldum... abim ise tranvalarından sonra ABD'ye okumaya gitti...edindiğim hemşire arkadaşım dışında şuan kimsem yok haaa!! Birde küçük köpeğim daisy'i unutmassak....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
