Hayata Yeniden

Gerçekleri öğrendim mi?

Odaya girdiğim anda ağabeyimi uyanık görmek şuan istediğim tek şeydi.bir de annemin iyileşmesi var tabi.Girdiğim anda hafif gözlerimiz yaşarsa da ağlamadık.Mutluluktandı bu gözyaşları ama biz gülerek geçirmek istiyorduk.Uzunca bir konuştuk.Ağabeyim 17 yaşındaydı.Malum merak ettiklerimi sorma zamanım gelmişti:
-Ağabey sen bu kaza hakkında bir şeyler biliyor musun?
-En son sen ne hatırlıyorsan o daha fazlası yok bende de.
-Sana daha söylemediler sanırım.Ağabey ben geçirdiğimiz kaza yüzünden hiçbir şey hatırlamıyorum.
-Nasıl yani şimdi sen hiçbir şey hatırlamıyorsan bizleri nerden biliyorsun.
-Heh bak orasını söylemeyi unuttum iyi ki hatırlattın.Sizden başka, ailemden başka hiçbir şey hatırlamıyorum.
Biraz hüzünlendi anlamıştım gözlerinden.Benim durumuma bu kadar üzüldüyse babamın durumu asla söylememem gerek.Yoksa kahrolur.Ayrıca daha gözlerini dün açtı hemen söyleyemem.Aslında çeşke hatırlamadığımı söylemeseydim ama bir kere kaçmıştı ağzımdan.Fakat hala aradığım cevabı alamamıştım.Ağabeyime dönerek:
-Ağabey benim durumuma üzülme hem bak sizi hatırlıyorum o bana yeter.Benim senle konusmam gereken bir konu var.
-Peki tamam üzülmeyeceğim.Ne konusudur bu?
-Küçük kardeşim Arif.1 hafta önce onunla konuştum ve kaza hakkında neler olduğunu sordum.O da bana babamın düşmanları falan bir şeyler dedi.İlk başta saçma geldi ama düşününce bi yandan da hak verir oldum.Senin bu konu hakkında bir bilgin var mı?
-Ney ney? Yok yok benim nasıl bi fikrim olabilir ki yani.Hem benim bilmediğim şeyi o nereden bilecek, boşver sen.Hayal gücü çok güçlü işte.
(Güler) Hee bu arada ailemizin durumu iyi değil mi?
İşte şimdi ne diyecektim ki.Tam da o beklediğim soruyu sordu.Mecburen yalan söylemem gerekiyordu.Doğruyu söylersem kesinlikle kaldıramazdı.Ben böyle konularda güçlüydüm fakat o kırılgan.
-Ailemizin durumu çok iyi merak etme sen.Tamam ağabey neden böyle tedirgin oldun ki sadece sordum.Gene de saol.
-Önemli değil kardeşim.
Tam bu sırada odaya hemşire odaya girdi.Zaten tam da konuşmamız bitmişti.yavaş yavaş yürüyerek odama doğru geçiyordum.Ama gene o teyze vardı.Her gördüğümde oradaydı ve çok dalgındı.Uzun uzun baktım yine ama farketmedi.Sanırsam onunla da tanışmam gerekliydi.Esrarengiz birine benziyor.Elinde bu sefer bir fotoğrafa bakıyordu.Odama geçtim fakat artık yavaş yavaş da olsa yürüyebiliyordum.Bu nedenle yarının bir planını yapmaya karar verdim.İlk önce kardeşimin yanına gidip onunla biraz konuşucam.Sonra da ağabeyimin yanına uğrarım.Ve en sonunda o esrarengiz teyzenin kim olduğunu bulmam gerekiyordu.Ben bunları düşünürken hava hafif kararmaya durmuştu.Bu gökyüzünü çok seviyordum.Bir yanda da annemin durumu bütün havadaki sarılığı ve maviliği tamamen karartıyordu.Gece olmuştu.Bu sefer gözlerimi kapadığim gibi uyumuştum.İlk defa bu kadar erken uyudun diyebilirim.Sabah olduğunda hemşire pansuman için odaya girdi.Yaptığı pansuman artık acıtmıyordu.Yaralarım iyileşiyordu.Hemen işe koyuldum.Ama odadan çıktığım anda kafamda birden babam belirdi.Ölümü 1 haftayı geçse bile unutulmuyordu.Baba acısı sonuçta.İlk önce kardeşimin odasına doğru yavaş yavaş yürüdüm.Tabi gittiğimi doktora söyleyecektim.Onu da yolda gördüm,izinsiz gitmek istemediğimden izin aldım.O da bana izin verdi.Kardeşimin durumu da bayağı iyidir dedim kendi kendime. Sonuçta onun uyanmasıyla benim uyanmam arasında fazla fark yoktu.Ama ne yazık ki bunu doktora sormayı unutmuştum.Acaba kendim mi çıkarsaydım gezmeye? Ama yok yok bu doğru olmazdı.Sonuçta doktordan izinsiz yapamazdım.Kardeşimin odasına nihayet gelmiştim.odaya girdim.Fakat kardeşim hala uyuyordu.Onu uyandırmak istemedim.Hazır kardeşim de uyuyorken doktorun yanına gitmek geldi aklıma.Ama bu saatte neden uyuyordu ki? Acaba kötü bir şey mi olmuştu? Hemen gidip doktoru bulmalıydım.Kapıyı açtığım anda doktor karşımda belirdi.Bir an aniden onu görünce korktum.Doktor:
-Sakin ol,korkma benim.
-Ödüm koptu doktor Bey.
-(Güler)Neden hemen çıktın? Daha yeni gelmedin mi?
-Evet daha yeni geldim de size sormak istediğim bir şeyler vardı.Onları sormak için sizin yanınıza geliyordum.
-Peki sor bakalım
-1.si kardeşim neden hala uyuyor? 2.si ise kardeşim yürüyebilir mi?
-Korkma,kardeşinde bir sorun yok.Sadece biraz uykucu.Uyuyakalmış.(Gülerler).Diğer soruna gelince daha çok erken.Çünkü onun yaşı senden küçük.Dolayısıyla da henüz yürümesi için erken.
-Peki doktor Bey.Ben biraz bekleyeyim o zaman.
-Sen bekle.Ben de kardeşinin kontrollerini yapayım.Haa bu arada sana bişey daha söyliyim.Eğer ki bu makine öterse hemen bizim yanımıza gel.
-Peki doktor Bey.
Doktor odadan ayrıldı ve bende kardeşimin uyanmasını bekliyordum.