Hayata Yeniden

Artık bir şeyler olması gerek

İçimde büyük bir sevinç olsa dahi bir yandan da kötü hisler bırakmıyordu yakamı.Yapacak bir şeyim yoktu,beklemekten başka.O gün akşama kadar yoğun bakımın kapısında bekledim.Sonrasında ise doktor Bey beni görüp:
-Neden hala burdasın?
-Annem içerdeyken nereye gidebilirim ki?
-Bak Emir.Burda olman annene yarar veya bi zarar sağlamıyacak.Bu yüzden odanda da bekleyebilirsin.Kendini burada boşuna harap ediyorsun.
Boşta bulunan bir hemşireye dönerek:
-Hemşire hanım rica etsem bu çocuğu odasına kadar götürebilir misiniz?
Hemşire:
-Tabi doktor Bey.Oda numarası kaçtı?
-602.
Hemşirenin elimden tuttu,yavaş yavaş odama doğru gidiyorduk.Gözlerimde hafif hafif hazırlanan gözyaşları yavaşça düşüyordu.Odama varmıştık.Deli gibi uykum vardı ama uyuyamıyordum.Sanki kalbime yama yapılmış fakat yama tutmamış gibiydi.Düşüne düşüne saat gece 3 olmuştu.Benim kan çanağı gözlerim hala uyumak istiyor ama uyuyamıyordu.Doktorun dediğine göre annem iyiydi.Ben neden böyle düşünüyorum? Anlamıyordum.Sonra  o teyze,kardeşimin söyledikleri gözümün önünden geçti.Bir de uyandım ki rüyaymış.Meğer düşünürken uykuya dalmışım.Çok yorgundum,normaldir.Ama durduk yere de neden gelmişti ki.Acaba şu kaza olayını bir kez daha mı konuşsaydım? Hemşire bu sırada odaya girdi.Dalmıştım bir an gelince sıçradım yerimden.Hemşire bunu farketmemişti bile.Pansumanı yapıp çıktı.Arkasından da doktor Bey geldi.Ve bana:
-Günaydın,bugün nasılsın bakalım.
-Nasıl olunabilinirse öyleyim işte doktor Bey.
-Anlıyorum.Çok büyük bir şey atlattın ama adı üstünde atlattın.Şu an annen iyi.Üzülme bak yaraların kanayabilir sonra.Hem sana güzel bir haberim var.
-Siz beni anlaymazsınız doktor Bey ama haklısınız.Üzülmemeliyim.
Güzel haberiniz nedir bu arada.
-Kardeşini görebilirsin bugün.
-Nasıl yani? Gerçekten mi?
-Evet gerçekten.Artık daha iyi ve dünden sonra sana iyi gelecektir.
-Çok teşekkür ederim doktor Bey.Peki ne zaman görebileceğim?
-önemli değil.Şu an erken.Henüz uyanmamıştır.Ben sana haber vereceğim.
-Peki doktor Bey.
Doktor çıkıp gitti kapıdan.Ben ise o kadar sevinçliydim ki.Annemin üzüntüsüne kardeşimle konuşmam güzel olacaktı.En azından yaramı iyileştirmese de pansuman görevi görecekti.Zaman gelene kadar televizyon açıp izledim.Güzel filmler vardı.Bayağı güldüm.Biraz zaman geçtikten sonra doktor Geldi ve kardeşimin odasına doğru yürüdüm yavaşça.Aklımda gene kaza olayı vardı.Merakım hiç gitmiyordu.Kardeşimin odasına varmıştık bile ben bunları düşünürken.Nasılsın falan biraz kendimizden bahsettik.Hala bilmiyordu benim hatırlamadığımı.Yüzü gülüyordu.Bu da bana yeterdi zaten.Söylediğine göre Çok iyi bakıyorlarmış ona.Sonra da:
-Ağabey ben sana bir şey diyim mi?
-De bakalım.
-Ben varya bir tane hemşireyi seviyorum.Bana çok iyi davranıyo.Kesin o da beni seviyo.Büyüyünce evlenicem onunla ben.
Gülmekten ölüyordum.Resmen gülme krizine girdim.
-Allah seni ne yapmasın.Nasıl da güldürdün beni.
-Neden Ağabey? Gülme.
-Bak kardeşim.Daha yaşın küçük olduğu için bunları anlayamazsın.Biraz daha büyü anlıcaksın ne demek istediğimi.
-peki ağabey.
Bi 2-3 dakika geçer geçmez ona sormak istedim:
-kardeşim,sen bu kaza olayından öncesini biliyor musun?
-Nasıl yani? Annem ve babam evliydi mesela.
-onu bende biliyorum.Başka ilginç, dikkatini çeken bir olay.
-Hayır ağabey.Ama dur.Sanırım yazlığa gitmeden önce bir yere saptık.Babam da bayağı endişeliydi.
-Bak işte bu ilginç bir şey.Peki sana ne olduğunu anlattılar mı?
-Hayır.Aslında bunu da ben kendim duydum.Sordum ama söylemediler.
-Çok teşekkür ederim kardeşim.Şimdilik ben gideyim sonra tekrar gelicem.Görüşürüz.
-Görüşürüz ağabey.
Kapıyı kapatıp çıktım.Babamlar neden bu kadar telaşlı olabilirler ki?Kötü bir olay olmasa telaşlanmazlardı.Kesin kötü bir olay olmuştu.Ağabeyim! O kesin biliyordur.Ama onu görebilecek miydim? Doktorun odasına doğru yavaştan yürümeye başladım.Kapıyı çaldım.Tam içeri girecektim ki kapı kitliydi.Ben de odama geçtim.Bu olayı düşünüyordum ama bir türlü çıkışa varamıyordum.Ah keşke bir hatırlasaydım.Odamda sessiz sessiz bunları düşünürken bir de doktorun gelmesini bekliyordum.Babamın ölümü ise aklımın köşesinde her düşüncemde beliriyordu.Zaman yavaş yavaş geçiyordu ve ben artık sıkılmaya başlamıştım.Akşam olmaya doğru yaklaşmaya başlamıştı ve kapı açıldı.Doktor içeri girdi ve:
-Bugün nasılsınız bakalım Emir Bey?
-İyiyim doktor Bey.Siz nasılsınız?
-İyiyim bende teşekkür ederim.Bugün biraz ameliyat işlerim falan vardı, bayağı yoruldum.
-Anladım doktor Bey.Bende aslında sizin odanıza geldim ama kapı kilitliydi.
-Hayırdır inşallah.
-Biraz öyle.Ağabeyimi görmek istiyorum doktor Bey.Onu görebilir miyim?
-Seni anlıyorum,ağabeyin tabiki görmek istersin ama birazcık daha dinlenmesi gerek.
-Lütfen doktor Bey sadece bir şey soracağım.Sonra hemen çıkacağım
-İyi peki ama sadece bir şey.
-Tamam doktor Bey,saolun
-Önemli değil.Hadi ben gidiyorum sen de yatar uyursun birazdan.yarın da görürsün ağabeyini.Güle güle.
-Güle güle doktor Bey.