Do not be afraid of darkness

960 17 12
                                    

Kabusum şöyle başladı:

Gecenin içindeyim,karanlık sisli bir gecenin...Sokaklarda tek bir insan yok.Taşıtlar geçmiyor.Bu küçük kent tamamen sessizliğe bürünmüştü. Ta ki sokağın ilerisinde iki insanin gölgesini görmeden önce...Bu iki insana biraz daha yaklaşmaya karar verdim.Aslinda bu yaptığım tehlikeli bir hareketti,aramızda çok mesafe yoktu.Havanın sisli olması benim onları görmemi zorlaştırıyordu tabi onların beni görmesini de ; ama orada neler olduğunu bilmek için sabırsızlanıyordum.Onlara aramızdaki mesafenin üçte biri kadar yaklaştım.Daha fazlasına cesaret edemedim.Ama yinede onları görebiliyordum.Biri yerde yatıyordu diğerinde onun vücuduna kalıcı hasarlar veriyordu.Yerde yatan adam yeşil gözleriyle bana baktığında içimi tarif edemediğim bir duygu kapladı.Adını bilmediğim adamın vücudundan kanlar akıyor ve acıdan inliyordu.Bunlar hayatım boyunca unutamayacağım kanımı donduran hafızama kazınan iki insandı karşımda duran.Birinin insan olduğu bile şüpheli...Yerde yatan adamla işi bittiğinde başını kaldırdı ve beni gördü....Çığlık attım.Elini kolunu savurarak bana dogru gelen solgun tenli yaratığı görünce koşmaya kaçmaya başladım gecenin karanlığına doğru...Koşarken yaratığı geride bırakıp bırakmadığımı görmek için arkama bakarken hala koşuyordum.önümdeki çukuru görmediğimden dengemi kaybedip yüz üstü düştüm.Ayağa kalmaya çalışırken yaratık beni saçlarımdan tutup sürüklemeye başladı.Çığlıklarımı kesmek içinde kafamın sol tarafına sert bir darbe indirdi.Kendimi beni kucaklayan karanlığa bıraktım...Yanağımda kaldırımın soğuk taşlarını hissettiğimde yaratığın bana vurmadığını anlamam zor olmadı.Vücuduma yayılan acıya rağmen neler olduguna bakmak için kafamı kaldırdığımda yerde yatan yeşil gözlü adamın bir şeklide kalkıp yaratığa ard arda tekmeler savunduğunu ve bir tahta kazığı yaratığın vücuduna saplandığını gördüm.Sonra bu yabancı adam yanıma geldi."İyi misiniz?" dediğinde kalbim yerinden çıkacaktı.Gözlerimi bana endişeye bakan yeşil gözlerden ayıramıyordum.O kadar yakışıklıydi ki...Tam cevap verecektim ki yaratık onca yediği sert darbelerden sonra kalkmış ve adamın ona saplandığı kazığı vücudundan çıkarmış bizim yanımıza yaklaşıyor.Çığlık atıp HAYIR!!! Diye bağırdım ve kan ter içinde yatağımdan kalktım...

KARANLIKTAN KORKMA!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin