2.BÖLÜM

281 4 1
                                    

Kan ter içinde yatağımdan kalktım.Titriyordum.Gözlerimi korkuyla açtığımda solgun tenli iğrenç yaratık yoktu.Bu beni oldukça sevindirmişti.Ay ışığı odamın içerisine sızmak için mücadele ederken pencerenin önünden odama ait olmayan,kayıp giden yarı saydam bir gölge geçti.Ardından odama yaklaşan uğultuya benzer bir çift ayak sesi duydum.Artık korkmaya başlamıştım...Kapının kolu çevirildiğinde ise ne yapacağımı bilmiyordum.Öylece kalakalmıştım...Annem yumuşacık sesiyle :''Çığlık attığını duydum iyi misin canım ? '' deyince kendime geldim.Ne sanmıştım ki yaratığın evime geldiğini mi ? ama birisi daha bana ''iyi misin ? '' diye sorarsa yumruğumu suratına geçireceğim...''Evet iyiyim sadece-'' ''yine şu saçma sapan rüyalarından birini mi gördün ? '' annem bunu alay edercesine söylemişti.Bu nedenle ona kızıp ''işe geç kalıyorum '' dediğimde annem odadan çıktı.Şimdi bütün bunları unutup işe gitmem gerekiyordu.Ne de olsa ben bir gazeteciyim...Ama o yeşil gözler hiç aklımdan çıkmıyordu ki...Olamaz !! şimdide rüyamdaki adama mı aşık oluyorum ? Bu arada aşk hayatımın berbat olduğunu söylemiş miydim ? eskiden herşey iyiydi beni sevdiğini düşündüğüm bir sevgilim vardı.Ama beni hiçbir neden yokken terkedip gitti...Neden gittiğini bile bilmiyorum.O sırada telefonumun çalmasıyla irkildim...Arayan numara gizliydi.İşte şimdi gerçekten korkuyordum.Defalarca çalmasına rağmen açmadım.Umursamayıp telefonumu çantama attım.Üstüme lacivert bir tişört altına kısa kot etek giyip evden çıktım.Çantamdan telefonumu aldığımda 13 cevapsız arama gördüm.Cesaretimi toplayıp gizli numarayı aradım.Şimdi ona haddini bildireceğim...İşte çalıyordu.Sonunda birisi açtı.Sinirle''sizin derdiniz ne ? niçin beni arayıp dduruyorsunuz ? benden ne istiyorsunuz ? '' dememle telefonun yüzüme kapanması bir oldu.Yürümeye devam ettim.Bana doğru yaklaşan otobüsü durdurdum.Otobüs bomboştu.Ücreti verip ilk gördüğüm yere oturdum.Her sabah olduğu gibi günlük programımı inceledim.Herşeyin aynı olduğunu görünce telefonumu gizlice kapatıp çantama attım.Boş boş etrafı seyretmeye başladım.Ve gördüğüm şeyle donakaldım...Sadece bir anlığına onu gördüm.Banka oturmuş telefonuyla konuşurken kaşlarını çatmıştı...O yeşil gözleri bu kez düşünceli bakıyordu etrafa.Yanımış olamazdım bu oydu.Rüyamdaki hiç tanımadığım ama aklımdan çıkmayan adamdı bu...Bu nasıl mümkün olabilirdi ki ? Oturduğum yerde başım dönmeye,nefesim kesilmeye başladı.Sersemlemiş bir şekilde ayağa kalktım ve var gücümle şoföre bağırdım :''OTOBÜSÜ DURDURUN !! ''

KARANLIKTAN KORKMA!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin