BitterSweet

CHAPTER SIX

Daphne's POV

Nang makaalis sya ay tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko.Yeah galit ako.Galit ako kasi totoo lahat ng sinabi nya.

Totoong takot ako.Takot ako na baka lahat ng taong mahal ko at mamahalin ko ay iwan ako.Takot din akong masaktan.And because of that fear my heart became stone and I became cold as cold as Ice.

Yes iyon ang totoo, I may look so bold and strong but deep inside I'm so soft and fragile.I'm a crybaby and kapag nasaktan ako I feel like I'm shattered in pieces.I feel like I'm being destroyed.

Yun lang kasi ang naiisip kong paraan para di masaktan si heart at para hindi ko maramdaman ulit yung sakit.Dahil akala ko pag konti lang ang kasama at mahal ko kaunti lang rin ang posibilidad na masaktan ako.But I think I'm wrong.

Actually like what I told you,dati palakaibigan ako at masayahin.Lagi akong nakasmile at marami akong friends at taong nakakasalamuha.But I started being like this when my parents started prioritizing their business.It started when I felt unimportant and unloveable.

I hate myself for being like this.I hate myself kasi I turned like this.Na naging cold, unfriendly, masungit at snob ako.

Sa sinabing iyon nung lalaki ang dami kong naisip.At hanggang ngayon ay patuloy parin ang pag-iyak ko.

I miss my old self.I miss my old personality.I miss the old Daphne Pangilinan.And ang gusto ko lang ngayon ay maibalik ang dating ako.

Ngunit tila takot pa din ang pumipigil sa akin upang maibalik iyon.Takot ako na baka pag bumalik ang dating ako at maraming tao na ang mahal ko ay isa isa nila akong iwanan at saktan.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin.Kung ibalik ba ang dating ako at buksan muli itong puso sa pagmamahal sa kapwa ko where I will show my true self and true colors to live happily with someone to lean on.

O kung ipagpatuloy kong mamuhay nang may pusong sintigas ng bato at sinlamig ng yelo.At maging sarado para lang maiwasang masaktan itong puso and to prevent myself from being shattered in pieces because of pains.

I don't know what to do or where to start.Ang mga sinabi nya ay totoong tumatak at tumagos sa akin.And I can't stop thinking about it.

Wala na ding luhang lumalabas mula sa mga mata ko dahil kanina pa ako iyak ng iyak.My eyes felt so heavy and ang hapdi nila and right now to calm myself ang alam ko lang gawin ay matulog.

So I got up from the table.Oo nasa mesa pa ako all this time.Hindi ko nagalaw yung soup kaya nilagay ko sa refrigerator at dumiretso na ako sa kwarto para matulog at magpahinga.

<1:00 pm>

Kakagising ko lang so I checked my phone and nagulat ako dahil 1 na pala.Kaya naman gutom na ang mga alaga ko.

I got up and dumiretso sa kusina.Hapon palang pero I feel wasted.Tamad akong magluto kaya I checked the fridge kung may maaari akong kainin.

Nakita ko yung soup and I remembered everything that happened kanina.Napailing ako to get rid of the sad thoughts kasi sigurado ako pag inisip ko ulit yun ay maiiyak lang ako.

Kinuha ko yung pot na may soup then ininit ko yun.I ate the soup and grabe ang sarap ng pagkakaluto.Naubos ko yung soup na nasa pot and grabe sobrang busog ko na din.

I washed the pot and I remember na hindi ko pala pagmamay-ari yung pot.Kaya nang malinis na ito I peeked outside and chineck kung may taong nasa labas.

Nang maconfirmed kong wala, nilagay ko sa baba yung pot and kumatok ako sa pinto.Pagkakatok na pagkakatok ko I hurriedly entered my condo and closed the door.

Calixto's POV

I heard a knock on my door.I opened it but no one's there.Isasara ko na sana ang pinto kasi baka napagtripan lang ako but I saw a pot on the floor.Im sure na yun yung pot na pinaglagyan ko ng soup na niluto ko.

I picked it up and I saw a note.
____________________________________
Hey,
This is your pot.Again I'm sorry and Thank you!
-DP
____________________________________
"Ang ikli naman.A short note indeed"bulong ko at pumasok na ako sa loob.Tinignan ko ulit yung note."DP?Is that her name?"tanong ko.

Gabi na and right now ang mga nangyari pa din kanina ang ulit ulit na sumasagi sa isipan ko.Tama naman ang ginawa ko diba?

Or mali ba?Nasaktan ko ba sya?Sumobra ba ako?May nasabi ba akong mali?

Sobrang naguguluhan na din ako lalo na at hindi ko naman talaga alam ang lahat lahat tungkol sa kanya.I don't know her reasons.

Actually I felt guilty for making her feel bad.And grabe ngayon di ko na alam anong susunod kong gagawin next time na magmeet kami.

After eating,I checked kung may di pa ako natapos sa mga requirements ko.And I'm glad dahil natapos ko na pala lahat.

So I decided to sing a random song and play my guitar..

I want you to stay,
never go away from me
Stay forever

Sapalagay ko yan ang laging hiling ng mga tao.Na wala nang taong mang-iwan sa kanila.Na mawala ang kinatatakutan nila kung saan hinding hindi na sila madudurog at masasaktan.

But now, now that you're gone
All I can do is pray for you
To be here beside me again

Na sa tuwing iiwanan sila tanging pagbalik nila ang hinihintay.Pagbabalik na malabong mangyari.

Why did you have to leave me
When you said that love will conquer all?
Why did you have to leave me
When you said that dreaming was as good as reality?

Isa sa tanong na nais masagot ng lahat nang taong naiwan.Kung ano ang dahilan.Ngunit ang sagot sa katanungang ito ay siguradong makakasakit sa iyo.

And now I must move on
Trying to forget all the memories of you and me
But I can't let go of your love that has taught me
To hold on

Hold on.Stay.Mga salita at pangakong madaling sabihin at ipangako ngunit ang hirap gawin at tuparin.

Sa pagtatapos nang kanta ko hindi ko namalayan na oras na pala kaya itinabi ko na ang gitara ko at naghanda na ako para matulog.
+++——————————————————————+++

Miss Author:
Hey guysss!Please stay with me hahaha charot.Please samahan nyo po ako hanggang sa dulo at wag kayong magsawang suportahan ang BitterSweet.Please recommend and share nyo na po ito sa friends nyo.Sorry for typos and wrong grammars.Thank you readerss!Love youuu!

-Princessolah🖤