YANI BAŞIMDA

Yüzleşme

   DEFNE KESKİN

   Sabah kaktığımda odamda olmadığımı fark ettim.Balkondaki koltuktaydım.Kafamı kaldırdığımda bir de ne göreyim Ulaş.Napıyordu burada.Hemen doğruldum.Çok üşümüştüm.Üzerime battaniyeyi o örttü galiba.Ama onun üzerinde birşey yoktu.Salak bu çocuk ya bu soğukta yatmıştı sabaha kadar."Ulaş," diye seslendim cevap vermedi.Tekrardan"Ulaş" dedim"Hı" dedi."Hı ne be efendim desene öküz" dedim azarlayarak.Hala kalkmamıştı."Ulaş kalksana ya soğuktan donmuşuz burda içeri girelim" dedim."Ne soğuğu güzelim" dedi gözlerini hafif aralayarak."Çok uykum var Defne,değme bana" dedi masumca.Ayy kıyamam ya.Ne diyon Defne sen kızım ya kendine gel.Elimi gözlerini açmak için yüzüne götürdüğümde yüzünün sıcak olduğunu fark ettim.Telaşlanıp elimi anlına koyduğumda ateşler içinde yanıyordu çocuk ya."Ulaş,kalk ateşin var hastaneye gitmeliyiz" dedim telaşlanarak.Hâlâ kalkmıyordu.Telaşla hemen içeri girip kızları kaldırdım,sonra da gidip karşı dairedekileri.Hepsi bana şaşkın şaşkın bakarken hepsini alıp Ulaş' ın yanına görürdüm."Üstü açık burda uyumuş,ateşi var hasta olmuş,hastaneye götürelim hadi çabuk olun" dedim Mete arabayı çalıştırmaya gitti,Mehmet ve Çağatay ise Ulaş' ın birer koluna girmiş onu götürüyorlardı.Bende hemen arkalarından gidip Ulaş' ın yanına arka koltuğa oturdum.Mete sürüyor,Mehmet'te önde oturuyordu.Çagatay ise kızları alıp öbür araba ile geleceklerdi.Hastaneye vardığımızda hemen acile götürdük,doktor bakmaya başlamıştı.Ben ise deli gibi bir o yana bir bu yana dönüyordum."Tamam kanka sakin ol sadece üşütmüştür" dedi Su.Biraz da olsa sakinliğimi korumaya çalıştım.

ULAŞ KORKMAZ

Gözümü açtığımda hastanedeydim.Dün akşam Defne ile balkonda uyuyunca üşütmüştüm galiba.Doktor birseyler söyleyip dışarı çıktığında telaşla içeri Defne girmişti.İşte ben bu kızın tamda bu halini seviyordum."Ulaş,iyimisin?" dedi masum masum bakarken.Elini tuttum ve "İyiyim" dedim sadece,utanmıştı.Sonra arkasından çocuklar da girmeye başladılar.Bizi el ele görünce" Ihım ıhım,şey isterseniz biz dışarı çıkalım" dedi Çağatay sırıtarak.Bu arada Ela ona bir tane geçirmişti."Tamam,sustum" diyip ellerini havaya kaldırdı.Defne elini elimden çektiğinde bir anda yüzüm düşmüştü bile."Şeyy,dün akşam.." dedi Defne."Sonra konuşalım mı?" dedim.Tamam dedi ama hâlâ benden çekiniyordu.Akşam söyledikleri karşısında şok olmuştum.Neden benimle oynuyorsun,niye sevmiyorsun Ulaş.Kafamın içinde bunlar dolaşırken doktor tekrar geldi."Ulaş nasıl doktor" dedi Mehmet."Kötü bir durum yok sadece üşütmüş o kadar.Dinlenmesi ve iyi bakılması gerekiyor,güzel beslenirse 3 güne hiç bir şeyi kalmaz,çıkış işlemlerini yaptırıp gidebilirsiniz" dedi ve cıktı.Bugün Cumaydı ve hiçbirimiz okula gitmemiştik.Hastaneden çıkıp eve gittik.Kızlar da bizim eve gelmişlerdi.Hepsi bir kahvaltı hazırlamaya başladılar.Ben ise çocukların imalı bakıp,imalı sözlerine katlanıyordum."Ayy yeter kardeşim yeter başım ağrıdı iyice ben size sonra herşeyi detaylı anlatıcam.Kafalarını onaylarcasına salladılar."Gençler yemek hazır" diye bağırdı Naz."Geliyoruz aşkım" dedi Mehmet.Hepimiz mutfağa varıp kahvaltı yapmaya başlamıştık.Kimseden ses çıkmıyordu.Defne karşımda oturuyordu,arada bakıyordu ama çaktırmamaya çalışıyordu.Yemek bittiğinde sofrayı topladılar.Hava çok güzeldi dışarıda.Eylül ayında olmamıza rağmen sıcaktı."Ee gençler hadi parka gidelim hep birlikte" dedi Mehmet.Herkes onaylarcasına kafasını salladı.Fakat Defne birşey demedi."Defne sen birşey demedin kızım"dedi Ela . Hepimiz ona bakıyorduk."Şeyy ben yorgunum biraz siz gidin ben yatıcağım" dedi."Ulaş ya sen?" dedi Çağatay."Bende çok yorgunum,siz gidin" dedim.Herkes gitmeye hazırlanıp kapıya yönelmişti.Konuşmanın tam sırasıydı."Defne" dedim.Duraksadı."Biraz konuşabilirmiyiz?" diye sordum."Şeyy yor..." sözünü bitirmeden "Lütfen" dedim.Başını onaylarcasına sallayıp oturdu.Herkes gitmişti.Bir süre sessizce oturduk."Defne" dedim.Bana baktı."Dün gece..." dedim."Hatırlamıyorum" dedi lafımı bölerek."Şacmalama,içmedin herhalde" dedim terse ters bakarak."Dün gece sayıklıyordun,üzerin açık olduğu için örtmeye gelmiştim." dedim ses vermedi."Defne ben ilk defa böyle birşey hissediyorum,ilk defa gerçekten sevdim birini,seni görmeden duramıyorum,senin o kaş kaldırışın,çocukça hareketlerin,dudak büzüşün beni benden alıyor.Ben galiba sana aşık oldum."
DEFNE KESKİN

Kalbim buna dayanamayacak galiba.Ulaş'ın söyledikleri karşısında dilim tutulmuş onu izliyordum.Birşey söylemem gerekiyordu.Bende onu seviyordum bundan artık emindim."Şeyy galiba bende bende seni seviyorum.Yani seni görmezsem olmuyor,seninle iken midemde kelebekler uçuşuyor.Ama korkuyorum" dedim."Neyden korkuyorsun güzelim" dedi yanağıma elini koymuş bana bakıyordu."Şeyy beni bırakıp gitmenden,benden sıkılmandan,sevdiğim insanları kaybetmekten korkuyorum" dedim."Saçmalama seni asla bırakmayacağım güzelim,sana söz veriyorum" dedi.Birden yanına varıp sarıldım,sımsıkı sarıldım.Allah'ım inşallah hiç bırakmaz beni Ulaş.Sonra oturduk beraber film izledik.Akşam olmuştu "Gitsem iyi olacak" dedim."Gitme kal bu gece" dedi öyle tatlı bakıyordu ki aklımı başımdan alıyor bu çocuk benim ya" Tamam" dedim.Ulaş'ın peşinden gittim.Beraber uyuduk.Yani ben uyudum.O hala bana bakıyor ve saçımı seviyordu.Ben gerçekten bu adamı çok seviyorum.

ULAŞ KORKMAZ

Yatmıştık.Biraz sonra Defne uyumuştu.Ben hâlâ onun saçlarını seviyordum.Onsuz geçen her saniyeme lanet okuduktan sonra uykum olduğunu fark ettim.Defne"'ye sımsıkı sarıldım,hiç bırakmamak üzere.Öylece uyumuşum.