İçeride tanımadığı iki kişi pek iyi bir pozisyonda değildi. O sırada Rosé oradan çekilmiş ve kapı kapanmıştı. Jimin, Rosé'ye doğru giderken Rosé kararlılık ile konulmuştu.
"uzak dur"
"pardon altı adım değil mi"
"evet"
"üzgünüm arkadaşlarım biraz şeydir"
"önemli değil fakat burası bir hastane dikkatli olmalısınız"
"tabii onlara söylerim"
Ardından gelen bir sessizlik. Sessizliği ilk bozan Rosé olmuştu.
"senle konuşmaya gelmiştim"
"ne için"
"sevgililik"
"noldu vaz mı geçeceksin"
"hayır fakat belki şans verebilirim sana"
"vermemiş miydin zaten"
"yooo veya vazgeçtim az daha sürün"
"yaaa Rosé yapma böyle canım"
"bana ne"
"tamam pes ediyorum"
"ne"
"seni artık sıkmayacağım sevgilim ol diye. Karşılıksız alacağım ilaçlarımı"
"neden ki"
"senin de kaç vaktim kaldı bilmiyorum. Belki benden daha az zamanın var. Bencilce davrandım. Üzgünüm"
