Bu akşam Jimin gidiyordu. Rosé buna katlanamıyordu. Hayat her zaman ki gibi sevdiklerini elinden almaya devam ediyordu. Fakat o kararlıydı.
Hazırlanarak aşağı inmişti. O sırada gözüne o çarpmıştı. Jimin.
Cama vurarak lobideki Jimin'in dikkatini çekmişti. Eliyle gel işareti yapmıştı. Jimin ilk başta anlamasa bile kendini Rosé'nin yanında bulmuştu.
Rosé ona yol göstererek yürümeye başladı.
"nereye gidiyoruz"
"şehri ayaklarımızın altına almaya"
"ne"
"şimdi sana bir hikaye anlatacağım. Bir kız varmış. Bu kız hiç iyi düşünmezmiş. Fakat bir ablası varmış. Bu kıza sürekli gülümsemesini çünkü öyle daha güzel olduğunu söylermiş. Aslında kız, ablasını severmiş fakat ona inat hiç gülümsemezmiş. Ve kız bu hastalığı kapmış. Ablası bu zamanda hep yanında olmuş ve hep pozitif olmasını söylemiş fakat ablası ölmüş. Ve kız sırf ablası için gülümsemiş ve mutlu olmuş"
