chaeyoung'un evine gelmiştim ama ne o konuşuyordu, ne ben. elindeki telefonu bir çırpıda alıp neyle uğraştığına bakmak istersen o sıra yazdığı ve göndermeye cesaret aradığı mesajı gönderdiğimi farketmem uzun sürmemişti. o sırada korku dolu gözlerle chaeyoung'a bakarken ne olduğunu merak edip telefona baktı ve mesajı gönderdiğimi farkedince kaşlarını çatıp bağırarak konuşmaya başladı.
"ya jennie, ne yaptın sen!?"
"özür dilerim rosie, ne olduğunu bilmiyorum sadece elim kaydı..."
"ahh, cidden... neyse, cesaretimi toplayamıyordum iyi old-"
gelen mesaj sesiyle ikimizin kafası da aynı anda telefona yöneldi. mesajı attığı kişi, lalisa'dan yanıt geldiğini görünce ağzı açık kalmış ve yatakta zıplamaya başlamıştı. o mesajı açmayınca ben merakımdan açtım ve chaeyoung'un yazdığı mesajın, lalisa'ya açılma konulu olduğunu görünce ağzım açılmıştı. cevabına bakmaya yeltenirken telefon elimden çekilmişti.
"ne diyor? kabul etmiş mi? o da seni seviyor mu?"
"bir dakika..."
o sırada chaeyoung'un yüzü asılmıştı. dizlerinin üzerine çöküp mesajı bana gösterdi.
"sevdiğim var diyor. reddedildim, yine."
"ya bebeğim surat asma şimdi aptal birisi için. seni reddetmeyecek çok kişi var. mesela.."
"mesela hoseok değil mi? zengin falan ama ben, onu, sevmiyorum!"
dudaklarımı büzerken bu sefer benim telefonuma bildirim gelmişti.
