GAZAP

Bölüm 1

Güneşten dökülüp gelen ışınlar yüzümü aydınlatırken dudaklarım istemsizce kıvrılmıştı. Günün en sevdiğim vaktinde balkonda oturmuş kahvemi yudumlarken mutluluğum içime sığmıyordu. Yarın doğum günüm vardı ve her zaman olduğu gibi kutlamalar bir gün önce başlayacaktı.

Usulca odamda geçip kıyafetlerime göz gezdirdim. Annem her zaman olduğu gibi harikalar yaratmıştı. Her şey kusursuz görünüyordu. Moda camiasının önde gelenlerinden Leyla İdin'in çocukları olmak zordu. Her dakika patlayan flaşlar sürekli mükemmel görüntüde olmak yoruyordu bazen ancak alışmıştım. Kendime gizli alanlar bulup insanlardan kaçabiliyordum lakin bu gün farklıydı. Gelenek haline gelen 'Altın İkizler Partisi' vardı. Bir moda dergisinde altın ikizler olarak bahsedilmemiz üzerine herkesin dilinde bu şekilde bahsedilir olmuştuk. Her sene önce brunch sonra yat partisi ve gece 12de hediyelerimizi aldığımız bu günün annem için büyük önemi vardı. En güzel parçalarını dizim için tasarlar ve yaptığı reklamla satışlarını arttırma hedeflerdi. Sedat'ın aksine ben bu reklamdan memnundum çünkü annemi mutlu ediyordu. Her gün olduğu gibi etrafa mutluluk saçarak canımdan çok sevdiğim kardeşimin odasına girdi, gece geç geldiğinden dolayı kıyafetlerle uyuyan Sedat'a bakıp sol şakağına ufak öpücük koydum.

"Uyan hadi uykucu şirinim bugün büyük gün."

Homurtuları hiç memnun olmadığının kanıtı niteliğindeydi.

"Uyan artık bruch için hazırlaman lazım annem ikimizi de öldürür geç kalırsak. Hadi"

Yorganı tekmeleyip başını tutarak kalktı yatağından.

"Her sene bu şamatayı yapmak zorunda mıyız gerçekten?" diye sorarken yine şakağına öpücük bırakıp kıyafetlerinin hazır olup olmadığına bakmak için uzaklaştım.

"Biliyorsun annem için çok önemli ve çocukları olarak onu mutlu görmek istememiz çok normal."

Kıyafetlerini düzeltip ona döndüm bir hışımla.

"Çabuk duşa gir. Bruch için bunları gitmen lazım 1 saate bende hazır olurum sonra çıkarız evden" Diyip odadan çıktım.

Odama geçip saçlarımı yavaş yavaş yapmaya başlarken bu sene arkamızdan neler söyleneceğini düşünüyordum. İnsanlar kendi mutsuzlukları yüzünden mutlu olanlar hakkında ileri geri konuşarak mutsuz olmalarını isterler ve mutsuz oldukları zaman mutlu olurlar. Bu tarz genelleme yapmak çok doğru olmasa gerekti çünkü Melis ailesi ile yaşadığı olumsuz durumlardan dolayı çok mutsuz olsa bile bizim ona karşı gülümsememiz bile mutlu eder ve bizim mutluluğumuz için çok uğraşırdı. Her organizasyon işinde olduğu gibi doğum günü organizasyonunda yine benimle sabahlara kadar uğraşmıştı ve şu an bizden daha heyecanlı bir şekilde hazırlandığını görmesemde biliyordum. Makyajımı yapıp beyaz elbisemi giyip altın sarısı ayağıma geçirdim ve kusursuz görünüp görünmediğime bakmak için aynaya baktım. Tek eksiğin aile yadigarı yüzüğüm olduğundan başucumda siyah incili yüzüğü parmağıma geçirdim.

Odamdan çıkıp etrafa baktığımda Sedat'ı göremeyince odasına doğru yürüdüm ve saçları ile uğraşan kardeşim hayranlıkla baktım. Altın lakabını sonuna kadar sarı saçları ile güneş gibi parlıyordu ikizim. Yanına gidip boynundan çıkarmadığı kolyesini boynuna taktım teşekkür amaçlı sol omzumda öptüğünde gülümseyerek elinden tuttum, odadan çıkarken annem bize bakıyordu. İkimize sarıldığında babamın hayıflanma sesini duymamız bir oldu.

"Beş saniye önce geç kalıyoruz diye başımın etini yiyordum, gerçekten geç kalırsak herkese söylerim senin yüzünden olduğunu ona göre. Şimdi doğru arabalara."

Gülüşme sesleri ile dışarı çıkıp arabalara bindik ve bruchın olduğu mekana doğru yol almaya başladık. Vardığımız gibi ilk iş Melis'in yanına gidip her şeyin kusursuz olup olmadığını sorduğumda gülerek cevabını verdi bana.