Campus Hunks

-4-

Lawrence's POV

Nakatingin lang siya sa akin.. hindi siya umiimik. Ano kaya ang iniisip nitong babaeng 'to?

Nakakamiss rin pala itong ganito. Yung malapit ako sa kanya, abot kamay ko lang siya. Siya kaya, namiss rin kaya ako?

Hayst.. Ba't ba kasi ang gago ko? Hindi ko manlang pinakinggan ang explanation niya.. Sana kami pa. Sana masaya pa ako ngayon.. Sana unti-unti na naming naisasakatuparan ang aming mga pangarap. Sana... hanggang ngayon ay mahal niya parin ako.. Sana kami parin. Ang daming sana...

"Lawrence? Why are you idling?"

Sa halip na sagutin siya ay tinitigan ko na lamang ang maamo niyang mukha. Sa ganitong pagkakataon, gusto ko siyang yakapin at halikan ngunit hindi ko magawa kasi unang una, wala na ako karapatan sa kanya.

"Hey!" - siya

"Sorry for idling, Linlin.. It's just that I...I missed you so bad." I smiled at her sheepishly.

She blushed.

How I missed her.. Her rosy cheeks, the way she blushes when I compliment her.

"Hahaha.. ikaw talaga, Rence! Niloloko mo nanaman ako. Namiss ka jan? Eh halos dalawang taon kaya tayong walang communication."

I was about to say the things I really wanted her to know.. my feelings. Ah! I sound gay! I don't care, I'm.. well, I guess..I, uh pretty love her more than before?

"At.." she stared at the clouds, "Alam mo, Rence.." her innocent eyes met mine.. "Maraming nagbago sa loob ng dalawang taon.. :)"

I couldn't say a thing. Instead, I hug her. I felt her body stiffened. She didn't hug me back but it was a pleasure for atleast she didn't push me..

Neither of us attempted to speak. I was very comfortable with her presence. I missed this a lot.

We stayed in that position for a minute or so until she pulled away from my hug.

"Rence, kung akala mo ay may babalikan ka pa sa TAYO, sorry to tell you, I've already moved on."

There. She said it. Only a sentence. But it hit me. It hit me so much. And it fucking hurts like hell!

"I'm sorry, Linlin.. Oo, gago ako at pinaniwalaan ko yung mga sabi-sabi nila. Hindi buo ang tiwala ko sa iyo.. Pero, sana naman ay patawarin mo ako sa kagaguhan kong nagawa. Hindi ko naman hinihiling na mahalin mo ko ulit.. Sana lang ay matutunan mong magpatawad ulit.."

She looks at me and grinned,

"Well, what can I do? The damage has been done.. Pero, Rence.. Intindihin mo na hindi ganun kadali magpatawad lalo na't alam mong ikaw ang pinaka-pinagkakatiwalaan ko noong mga oras na iyon. Hindi ko nga maisip kung paano mo nagawa iyon eh. Ngayon, hindi mo ako masisisi kung hirap akong magbigay ng second chance. Nahihirapan akong mag tiwala sa iyo ulit kasi baka masanay nanaman akong andyan ka para sa akin.. Baka maging dependent nanaman ako sa iyo.. Baka sa iyo nalang ulit umikot mundo ko.. Ngayon, paano kung pinagkatiwalaan kita ulit ngunit iniwan mo ko ulit? Hindi ko na kakayanin ang sakit, Rence. Kasi alam mo? Kahit nakalipas na ang dalawang taon.. Hanggang ngayon, Rence.. Masakit parin dito.." (tinuro niya ang puso niya) "Hirap na hirap akong turuan ang puso ko na iba nalang.. Na huwag nalang ikaw. Na huwag nang umasa.. Araw araw pinagdarasal ko na sana bumalik ka nalang sa'kin at sabihin sa na ako lang ang mahal mo.. Ako ang pinaniniwalaan mo. Pero wala, Rence! Kaya please, ayoko na.. Pagod na ako.. hayaan mo na akong magsimula ulit.. layuan mo na ako."

Pinunasan niya ang kanyang luha.

Ako dapat ang gumagawa noon. Kaso wala na akong karapatan.

Lumakad na siya.. papalayo sa akin.. wala akong magawa..

Palayo ng palayo..

Wala akong kwentang lalaki..

Sa mga ganitong oras, iisang lugar lamang ang aking patutunguhan.. sa bar.

Aalis na sana ako nang biglang tumigil sa paglalakad si Linlin..

"And, Rence? Sana ito na ang huling pagkikita natin. Sana ay pagbigyan mo ako sa huli kong hiling sa iyo."

At tuluyan na siyang nawala sa paningin ko..

Wala na ang Linlin ko..

Di ko maiwasang hindi maluha.. I know it sounds too gay. But, what can I do? This jerk got his reward.

Ganito pala ka sakit nung iniwan ko siya.. noong hindi ko pinakinggan ang kanyang pagpapaliwanag... Ang sakit.

Hindi ko na alam kung ano ang nararamdaman ko.. basta isang lugar ang rumehistro sa isip ko.

Ang maghanap ng babae.

Sinuot ko ang glasses ko upang matakpan ang mata ko.

Sumakay na ako sa Ferrari ko at humarurot papunta sa Bar ni Alex.

Bar

Pinapasok ako agad ng mga bouncers dahil kilala naman na nila ako. Kanina pa nagdidilim paningin ko. Kaya subukan lang nilang umeksena.

"Bro! What's up? You look troubled!" tinapik ako ni Alex sa balikat. Akala ko pa naman hindi niya mahahalata..

"Alex, she.. she..." Di ko masabi.. ang sakit parin talaga..

"Bro, babae lang iyan.. Makakahanap ka pa ng mas sexy jan 'no! Besides, maliit naman ang harap at likod nun eh. Hahaha!"

Napintig ang tenga ko sa sinabi niya! Gago pala siya eh! Kinwelyuhan ko ang kumag.

"Don't you ever try to badmouth my girl. Or else, ako ang makakalaban mo, Guzman. Bear that in mind, a-hole." Mas hinigpitan ko pa ang pag kkwelyo sa kanya.

"Woah! Woah! Woah! Chill dude! I ain't got bad intentions, ya know?" Binitawan ko na siya.

"Make sure of that. You know me well, Guzman." I tsk-ed.

Tinaas niya ang dalawang kamay niya. (I-give-up-position)

"Yep. We're clear, Bro! First time in the history, saw you that mad because of a girl. I'm eager to meet her, dude!" I smirked.

"So, Lim, what brought you here?"

"Before I answer that, is the VIP Room accessible? Prepare ladies. Gorgeous ladies to be specific. You know my type, aight?"

Habang papunta kami sa VIP Room ay may tinatawagan siya sa cellphone niya. Probably the ladies.

He swiped his card into the lock and--Woah! Ladies.. gorgeous ladies..

"Well, this.. will be one hell of a night! ;) " I grabbed one of the gorgeous ladies..

"Let's get the party rockin'!"

After this night, I'm more than what she expects me to. That, I'm certain of. ;)