-2-

19 0 0
                                    

Kathryn's POV

Imagine  me without you.. I'd be lost and so confused~

Agad akong napabangon sa kantang narinig ko. At pinatay ko.. Ang cellphone, syempre. Kay aga aga, sira na ang araw ko. Hindi ko pa pala napapalitan ang ringing tone ko na iyon.

Sinagot ko ang tawag.

"Hello?" Tanong ko. Di ko na binasa kung sino man itong caller na 'to, magpapakilala naman 'to, sigurado. 

Toot. Toot..

Ay? Binaba? Sino nga ba 'to?

"+6393233619**"  basa ko sa number ng tumawag sa akin. "Sino nanaman kaya 'to?" Ba't parang ang dami nang nakaka-alam ng number ko? Eh, kay Ezha at sa officials ng school ko lang naman binigay ang number ko.

Chineck ko yung nagtext sa akin kahapon nung nasa school kami ni Ezha. Baka siya rin kasi 'to eh.

"Hindi naman magkaparehas yung number. Baka naman na-wrong number?"

Ah.. Oo, kasi kung hindi siya wrong number, malamang itetext ako nun ulit o tatawagan.

Hala! Baka naman may kailangan?

Baka natakot sa boses ko.. Sorry naman po, kakagising ko lang eh.

Why am I over thinking?

I just feel na parang importanteng matext at malaman ko kung sino 'to eh. Hindi ko alam kung bakit. Eh hindi naman ganito yung naramdaman ko nung nabasa ko yung message ni unknown kahapon.

Itetext ko o hindi? Itetext ko o hindi? Itetext o itetext?

Ah, bahala na. Di naman masamang magtanong diba?

Okay, here goes nothing..

"Umm.. Good morning, you called aa while ago. May I know you?"  Then I hit send button. There!

Alam niyo 'yung feeling na parang kinakabahan ka tapos parang may magic butterflies sa tiyan mo? Ewan ko ba sa sarili ko, nagkakaganito ako! Hindi ko nga kilala kung sino iyon eh. Baka epekto lang 'to nung kanta? Kanta. Bwisit na kanta.

"9:48 a.m." basa ko sa orasan na nasa taas ng salamin. Tagal na ng orasan na 'to ah.. Binili niya  'to noong araw ng date namin. Ang tagal ko raw kasing dumating eh..

"Ha..haha.." I laughed. A bitter laugh full full with evident sadness,  longingness, and brokenness.

Pero, who am I to be saddened by that happening? What right do I have to feel broken and isolated?

They thought I moved on, they saw me from my facade, yet, never looked deeper. Well, truth be told, I neved did move on. I could never and would never.

Bumangon na ako at humarap sa salamin at nag-ayos. Nang matapos ay tinitigan ko ang buong structure ko sa salamin. When these stupid tears betrayed me again. Here I go again. Seriously, tears? Just stop. They betrayed me. Even you, which came from me?

Well, I look stupid for asking you.

Pathetic. That's what I am.

Who could blame me?

I was played and left by everyone, the summary of my life.

-----

Someone's POV

I lit up a cigar. I still couldn't believe.

My phone rang. I picked it up.

"Yeah, I saw her last week, still haven't change a bit. Still the same. Still my type of girl."  I puffed a smoke from my cigarette.

I heard a laugh from this caller. "Let me remind you, you no longer own her. You left her for nothing. Don't you think she moved on? I' guarantee you, I'll be her next." 

Before I could utter a single word, the line went dead. Sht.

-----

Campus HunksTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon