24

78 4 5
                                    


Hindi ko alam kung anong nangyari samin.

Basta na lang hindi kami nag-usap. Huli na palang paguusap namin yon, at hindi yun naging maganda.

I got too busy because of the final examinations, kailangan kong makasama sa laude.

I never got the chance to talk to him. Texting and chatting him was not in my option. Magiging tanga lang ako kung gagawin ko yon.

Ano bang nangyari? Bakit nagkaganito kami? Okay naman ang lahat. It's just a prank. Is he taking it seriously? From the left of my eye, I caught him walking towards the canteen. This my chance.

"Taehyung!" I shouted and run towards him while he stopped from walking. "Pwede ba tayong mag-usap?" I asked him. Kinapalan ko na ang mukha ko. He didn't answer and I started talking.

"Look, Taehyung, hindi talaga si Sheena nagsend ng i love you sakin. It was just me. Hindi ka kasi nagrereply e. I was just teasing you,, wala naman akong idea na nagkakaganto tayo." And finally, he looked at me, in my eyes.

"You dont need to explain anything to me, I don't have the right, you can chat whoever you wish, you can say whatever you want to them. I dont care." he sighed.

"Marami pa kong gagawin, announcement na mamaya, sana makuha mo yung laude dream mo." he just walked away, passing me.

Nasan na si Taehyung na handa akong hintayin? Lord, ibalik niyo siya. Nalulungkot na ko.

The announcement was brief, they just congratulated us because we finished our examination two days ago. Akala ko iaanounce na nila yung mga top this year tapos biglang, sa bulletin na lang daw.



Hindi ko alam kung matutuwa ba ko na nasa cum laude list ako. Pakiramdam ko dahil don nawala si Taehyung, pakiramdam ko dahil don nasira ako. I can't be happy knowing na hindi kami okay ni Taehyung. He's in the list too. Is he happy? I hope so.


Time flies faster now, it's our graduation ceremony. I saw him earlier with his mom, he doesn't look good. Siya lang ata yung hindi ko nakitang masaya. I'm happy knowing my family is so proud of me especially Kuya. But not for Taehyung.

We got a signal that we can take pictures with our class, family and friends. I look for Taehyung, Mom wants me to invite him later, Mom organizes a small gathering, celebrating my graduation but I cant see him anywhere.

"Mommy? Tara na po, dadaanan ko na lang po si Taehyung sa bahay nila, mukang nakauwi na po eh." My mom noded so we went back home.

I told my mom that I'm going to Taehyung's house and she let me.

I'm here, standing infront of their house. Sakto, palabas si Tita.

"Hello po Tita, nandyan ho ba si Taehyung? Iniinvite po kasi siya ni Mommy sa bahay." I greeted her.

"Hello, hindi ba niya nasabi sayo? Ngayon na yung alis niya." Nagulat ako sa sinabi ng mommy ni Taehyung. Anong aalis? Bakit? Saan pupunta? "Aalis po?" I asked.

"Yes, He's on his way to England, tinapos lang niya yung graduation ceremony niyo. Sorry, hindi ko kayo nakuhaan ng picture. Nagmamadali siya e." I'm speechless, how can Taehyung do this to me? Bakit hindi man lang siya nagpaalam?

"S-sige po Tita, aalis na po ako." Even my voice trembled. "Sige, congratulations." She smiled so as me. I walked away then I here her voice, "Kung gusto mong mag-paalam sakanya may 30 minutes ka pa." and she closed the gate.

I'm going there. Hindi pwedeng ganito, kailangan makapagusap man lang kami. Paano na ko? Hindi niya ko pwedeng iwan no, ano siya sinususwerte??

"Mommy? Papunta ko sa airport ngayon, enjoy niyo lang po yung party." I called my mom through phone. [Ah teka, anong ginagawa mo dyan. Elaria, umuwi ka na nakakahiya sa mga bisita.] — "Mommy, please, saglit lang ako. I promise." I answered and end the call.

Pagpasok ko sa airport, tinatawag na ang mga pasaherong sakay ng eroplano papuntang Japan, a connection flight to England.

"Nasa Departure Are siya for sure." I ran towards the escalator and look for Taehyung.

I saw him.

That's really him, hindi ako pwedeng magkamali.

I ran towards his direction but the guards stopped me.

"Maam, pasensya na ho, tanging pasahero na lang po yung pwedeng pumasok." Sabi ng gwardiya habang nakaharang ang kamay sakin. "No, Kuya, sandali lang po talaga, I just need to talk to him." Tinuro ko si Taehyung na naglalakad.

"TAEHYUNG!" I shouted.

"TAEHYUNG, MAG-USAP MUNA TAYO!" I shouted again and again.

"Maam, sige na, malamang nakasakay na yon sa eroplano." sabi sakin ng gwardiya. I cant help but to cry.

Tumigil ako sa pag-sigaw at di namalayang mas lalo akong umiyak. Tangina, Taehyung, joke lang yon e. Masyado ka namang patola, ano ba? Sabi ko sayo kumain ka ng upo eh, tangina. Taehyung! Huhuhuhu.

"Anong iniiyak iyak mo dyan?"

"Gago ka, pati sa utak ko, yang nakakairitang boses mo ang naririnig ko." I stand up and try to walk away.

Then I realized,,

"Tangina?? Hindi yon pekeng boses."


Nilingon ko yung pinanggalingan ko and..


I saw him, standing beside his luggages, laughing at me?!??

Who Are You? - Text ImagineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon