KANUN KOYUCU

Mühlik

Kanun Koyucu
Kanun Kılıcı, Kullanılacak Eli Bekler
1

Beni bir çocuk gibi heyecanlandıran kurguya hoş geldiniz.

İlk kitap olan ve Kadın'ın perspektifinden yazılmış olan kurgu Kural Koyucu'dur. Bölümü beğendiyseniz, yazım tarzı ve konu ilginizi çektiyse Kural Koyucu'ya göz atıp seriye başlamanız için profilime bekliyorum. 🖤

Oy verip yorum yapmayı unutmayın. 🖤

I Was Never There-The Weeknd

Mühlik. Öldürücü.

altı yıl önce

Hayatım boyunca artık neyin doğru, neyin yanlış olduğunu ayırt edemeyecek kadar yalan söylemiş, çenemden ve ruhumdan bağlanarak sözüm ona hakları olmayan bir hayvan gibi kıstırıldığım kapanda istemediğim bir hayatı sürdürmüştüm. Gidecek başka yeri olmayan bir evsiz gibi çaresizce kabullenilmeyi bekleyen ve bu uğurda yaşamının yirmi altı yılını heba eden birine dönüşmüştüm. Sürdürdüğüm hayatın, yaptıklarımın ve yapamadıklarımın nefreti, geçirdiğim her gün zaten donmakta olan çıplak ruhuma dayanılmaz ayazlar üfürüyordu.

Yıllar boyunca annem, kendi evimizde dahi doğru dürüst söz hakkı olmayan kanadı kırık suskun bir kuştu. Buna rağmen her saniye ardımda duran ve hasar görmeyen, daimi bir dağdı. Annemin bana dayanak oluşunun hissedemediğim sessiz ve sarsıntısız depremlere sebebiyet verdiğini; bitmez tükenmez sözlü tacizlere ve daha yeni açılan yaralarına kabuk bağlaması için zaman dahi vermeden gaddarca tuz basılmasına, dövülmesine yol açtığını göremedim.

Günün birinde tükenmiş canına tak edip sarsıntılarına dayanamadığı felaket afeti çatlamış dudaklarının titreyişine şahit olarak dinlerken, yapmam gereken şeyi pekâlâ biliyordum. Annem için iş işten geçmiş gibiydi, yüreği bir deprem enkazıydı; içinde zerre yaşam yoktu. Kırgın bedeninin ve acılarının yükünü taşıyan kanatları babam tarafından kırılmıştı. Koparılmıştı.

Şimdi sıra bendeydi. 

卐

Koyu kahve ağırlıklı mobilyasıyla bulunduğum zamanlar yüzüme kasvet rüzgarları estiren çirkin odada, babam ile nihayet baş başaydık.

Annem, her şeyin başlangıç ve sonucu niteliğindeki konuşmamızda sadece yaşadığı sıkıntılardan bahsetmekle kalmamıştı. Beş kuşaktır hukukçu olan bir aileden gelen ve hâkimlik yapan babam, hayatı adalet ve eşitlikçi değerler üzerine kurulu olması gereken kişi davaları için, birini memnun edip diğerinin hayatını alt üst etmek için rüşvet alıyordu.

Sadece bana nefes olan koruyucu meleğin yıllanmış enkazının hesabını sormayacaktım ona; beni bu süregelen "aile geleneğinin" ötesine geçememiş meslek uğruna isteklerimden koparıp içten içe parçası olmadığım bir sisteminin içine katmıştı. Şimdi ise yediği kaba pisleyen soysuzun tekiydi. Adaletin tecellisinin önüne ördüğü duvarlar insanların hayatlarını telafisiz ve geri dönüşü olmayan şekilde mahvediyordu. Her gece başını yastığa koyduğunda vicdanının ona rahat bir uyku uyutması, aldığı kaç liraya bağlıydı?

Bunu merak ediyordum.

''Aşağılık.'' diye hırladım babama. Yetişkin bir ayı büyüklüğündeki çalışma masasının gerisinde, sandalyesine köşe başında birini ağına düşürmek için sonraki fırsatı bekleyen bir kapkaççı gibi yaslanmış oturuyordu. Buruşuk yüzünde sikik bir ifade vardı; bir başkasının avladığı öğüne el koymak üzere olan aç ama fırsatçı çakal misali sırıtıyordu.