Chapter 2 - Let's both stay here

5 0 0
                                    

*Elliana's POV

"Ellie? What are you doing here?" Kunot noong tanong nito.

Natulala ako sa lalaking kaharap ko ngayon, hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito at sa ganitong klaseng sitwasyon.

"I don't know" sabi ko sabay iwas ng tingin.

"Wait for me here, I'll just put my clothes on" diretso nyang sabi at saka pumasok ng kwarto.

Nang mag sink in na sakin ang sitwasyon na kinakaharap ko sa wakas lumabas din sa bibig ko ang pangalan niya.

"Drake.."

Yes I know him, he is Drake my first ever suitor.

This isn't something to brag about but back in the days I am somewhat popular with guys.

No one dares to court me, they say it's because of Drake. But I don't know if that is true.

I can say he's already a man although he was only 15 at that time. He never took back his words.

Liligawan niya daw ako.. I really don't care so I never said yes or no.

He is not the typical sweet guy, maybe because a lot of girls are into him that's why his confidence overflowed and makes him nothing when it comes to effort making (well, this is only my opinion)

Lagi kaming magkasama dahil yun daw ang hobby niya.. ang sundan ako.

Naghiwalay lang kami nung aalis siya ng bansa para ituloy ang pag-aaral niya sa ibang bansa.

I exactly remember his last words to me..
.
.
.
.
.
"Don't let anyone enter your heart but me"
.

Nagulat ako ng bumukas ang pintuan ng kanyang kwarto at lumabas doon ang naka gray tshirt and white shorts na si Drake. I must say his body is really good.

"So.. May I ask you again why are you in my room?" Tanong niya.

"Dito kase ako hinatid ng room attendant, hindi ko naman alam na hindi ito ang kwarto ko.. sorry" yuko kong sabi.

"N--no! Don't be sorry, it's not your fault"
Nabulol niyang sabi at saka kinuha ang telepono at may kinausap.

Ilang sandali pa ay may nag door bell at agad naman yun na dinaluhan ni Drake at pinag buksan.

Kasabay ng pagbalik ni drake dito sa kinauupuan ko at kasama na niya ang room attendant na naghatid sa akin ay yung front desk staff na kausap ko kanina.

Tinaasan ng kilay ni Drake ang dalawa.

"Sir pasensya na po, room 601 po kase ang key card na ibinigay sa akin ni Mae, first day niya po kase kaya po mejo nangangapa pa siya, pasensya na po" pag sosorry ng room attendant.

"I hope that this incident won't happen again, swerte nyo dahil kilala ko itong guest na pinagkamalian ninyo, what if sa iba nyo ito nagawa? I will let this slide once"

Guminhawa naman ang itsura ng lalaking room attendant.

Teka? Kela drake ba itong Hotel & beach resort na ito?

Nawala an mga iniisip ko nang napansin ko naman na naginginig padin si Mae.

"S--sir.... kasi po r-room# 501 po s--si mam.."

"Okay please assist her to her room"

"Sirmayisapapoakongmali, maynagwalk-inguestpo, atnaibigaykonaposakanyayungroom501.."
Walang tigil at hingang sabi ni Mae.

"What??
.
.
.
If that's the case then find her another room"

"Sir, fully booked na po lahat ng rooms" feeling ko ay papaiyak na itong si Mae kaya naman sumabat na ako.

"Okay lang, pwede naman akong humanap ng ibang lugar na pwede akong mag stay." Aakto na sana akong tatayo nang magsalita si Drake.

"The two of you, get back to work"

Pag alis ng dalawa ay hinarap naman ako ni Drake.

"You can stay here" walang kurap niyang sabi.

"H--huh?"

"This can be your room, walang extra charge so please feel free to use this suite. As for me, i'll find a place to stay" aniya

"No! I mean, ikaw ang nauna dito, dapat ikaw ang mag stay" pigil ko sa kanya

"You are a guest here and our staff have done something wrong, and I am sorry for the inconvenience "

"Huh, ah - eh, hindi. Ayoko. Ikaw dapat ang mag stay dito" angal ko pa din

"Hindi ako papayag na humanap ka pa ng ibang matutuluyan, you already paid for it. And I will still insist na dapat kang mag stay dito" mariin nitong sabi.

Mukang hindi siya magpapatalo, pero nagiguilty naman ako na siyang may ari ng resort na to ay mapapa alis nang dahil lang sakin..

Nilakasan ko ang loob ko at yumuko

"Drake.."

"No, you will stay here. Kukunin ko lang yung gamit ko" akmang aalis na siya
.
.
.
.
.
.
.
"Let's both stay here"

Nakakahiya man pero ito lang naisip kong paraaan..

She Who Doesn't CryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon