Aşk'a Direniş

15. Bölüm

Yeni bölüm ile yine geldim.

Yine up uzun bir bölüm.

Aşk'a Direniş kitabımı ve karekterimi gerçekten çok özlemişim. Sizin de özlediğinizi ve onları çok sevdiğinizi biliyorum.

Biliyorsunuz Karahan soyadı ve aşiret ismi değişikliğe gidecek. Tanıdığım büyük bir aşiret olduğu için ileride sorun yaşamak istemiyorum. Yazarken hiç düşünmedim ama ileride ne olur bilinmez.

Bu arada aşiret kızıyım ve aşiret geliniyim. Yöre ve töre unsurlarına hakim biriyim öyle kafadan dolma yazmıyorum ve hala Güneydoğu'da yaşıyorum.

İlkokul mezunuyum ve kız çocuğu olduğum için okutulmadım ama kendime yeniden şans vermeyi deniyorum. Hepiniz bu yolda yol arkadaşım oldunuz teşekkür ederim. Yazım ve imla hatalarım çok bunun farkındayım lakin kendimi geliştirmeyi çok seviyorum ve geliştiriyorum.

Heja benim güçlü kızım ilk kurgum ve yazarken gerçekten çok keyif aldım.

Biliyorum onu hepiniz çok sevdiniz.

Hepimizin görmek istediği güçlü kadın karekter. Onun lügatında boyun eğmek yok.

Benim de lügatımda pes etmek yok...

Wattpad hesabımı takip etmeyen arkadaşlar lütfen şurayı Jutenya_ tıklayarak beni takip edin.

Instagram hesabım jutenya82

Tiktok hesabım watpadjutenya_ takip ederseniz çok sevinirim...

Gecenin karanlık getirisi gündüze acı olarak kalıyordu. Hayat herkese güzel yanlarını göstermiyor. Acı gerçekler gün yüzüne çıktıkça yakmaya devam ediyordu.

Heja değerli ve kıymetli demekti.

Ağir ise ateşti,

Ateş olan Ağir, Heja'nın değerini bilmeyip kıymetsizce, onu yaktı...

Ve Ateş düştüğü yeri yakıyordu.

Ağir yakarken daha çok yanacağını hiç düşünmemişti!

Heja, Berfin Hanım uyuduktan sonra uzun süre ona bakıp Ağir ve Ferhat'la konuşmaya karar verdi.

Belki bu onun üstüne düşen bir şey değildi ama teyzesi yıllarca tek başına yaşamıştı. En azından çocukları onu tesseli ederler diye düşündü.

Berfin Hanım'ın oda da geçirdiği sinir krizi geldi gözlerinin önüne. O, yaşanan hiçbir şeyi hak etmemişti! Sonu olmayan bir mutsuzluğa hapsedilmişti. Nefret etti herkesten, her şeyden, onu bu hayata mahkum kılanlardan.

Annesi, babası, dayısı hatta ses çıkarmadıkları için anneannesi ile dedesinden.

Berfin Hanım sadece cenazelerine katılmıştı. Tek bir göz yaşı dökmemişti. Günlerce süren ne taziyeye katılmıştı, ne de mevlütlerinde bulunmuştu.

Mezarlıkta hocanın hakkınızı helal ediyor musunuz? Sözlerinden sonra ailesinin yüzüne bakıp, " Kimseye helal edecek hakkım yok," demişti. Dün gibi hatırlıyordu.

Şimdi anlıyordu her şeyi Heja! Başında nasıl yadırgamıştı onu oysa, şimdi kendisini bile suçlu görüyordu artık. Önünde yaşanan bu kadar şeye kör olduğu için.

Berfin Hanım'ın gözlerinde sürekli bir hüzün, bir kırgınlık vardı. Hüznünü ve kırgınlığının ne olduğunu biliyordu.

Ağirle, Ferman'a konuşmak istediğini söyleyip çıkmıştı dışarı. Şimdi onları bekliyordu.