[Ahbirbilsen]: Bazen de yıldızlar bakar. İnsanlar kayar hayatımızdan... ✨
59 beğeni
(Bu gönderi yorumlara kapatılmıştır)
****
"
"Bıktım anlıyor musun bıktım!"
Öylece bakıyordum. Bir şey hissetmem gerekiyor muydu bilmiyorum fakat şuan kendimi bomboş hissediyordum. Nasıl denir ki? Sanırım bir hiç gibi. Böyle koskocaman bir gül bahçesindeki solan papatya gibi, aykırı ve yanlış hissediyordum. Masmavi gökyüzündeki kara bulut gibi yersiz hissediyordum. Bilmiyorum nasıl anlatılır ama ağlatan kişinin annen olmasına rağmen yinede onun adını ağlarsın ya hani. Böyle saçma hissediyordum işte kendimi.
"Bakma bana böyle, bakma! Ruhsuzsun sen, ruhsuz! Görmek istemiyorum seni, defol git!"
Sahi.. ruhsuz muydum? Arkamı dönüp öylece çekip gittiğim için ruhsuz muydum gerçekten? Oysa yalnızca denileni yapmıştım.
"Aden!" Adımı duymam ile olduğum yerde arkamı dönmeden durdum. Bir şeylerin atılma sesini duyuyordum ve görmesem de neler olduğunu tahmin edebiliyordum. Geç bile kalmıştı..
"Çantana para koydum. Git Arden, gelme bir daha.."
Bana ruhsuz diyordu fakat acaba şuan kendi sesinin farkında mıydı? Kapının çarpma sesiyle dönüp attığı eşyalarımı alıp çekip gittim.
Nereye gidiyordum bilmiyordum. Öylece şehrin beni sarmalamasını bekliyordum. Rüzgar esiyordu, saçlarım uçuşuyordu, hissedemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Buruk Yan'ım | Texting
Short Story[Ahbirbilsen]: Demir [Ahbirbilsen]: Bir şeyler oluyor Demir [Ahbirbilsen]: Engel olamadığım bir şeyler [Ahbirbilsen]: Sana hiç tam anlamıyla bu cümleyi kuramadım. Sana olan hislerimin farkında olduğunu biliyorum ki saklamadım zaten hiçbir zaman [Ahb...