Bahçe kapısından çıkmasıyla arkasından onu takip etmeye başladım. Döndüğü tüm sokakları döndüm.
En sonunda diğerlerine nazaran daha sakin bir sokağa gelince hemencecik yanına ulaştım.
"Afedersiniz." dememle yüzü bana döndü.
Suratında saklayamadığı bir hüzün vardı. Pekala bunu saklamakta beceriksiz olduğu görünüyordu.
Yıllarca görmediğim bu yüz ona aitti. Yorgun gözleri, dağınık saçlarıyla bu kesinlikle oydu.
Hiçbir tereddütte bulunmadan ona sarıldım. Yıllarca beklediğim sarılma, duygularıma ortak olan bu insana aitti.
Sonunda kavuşmuştum. O, beni tanımakta güçlük çekti hatta tanımadığından emindim.
Bir ânlık şaşkınlığını üzerinden atarak bana döndü. Ne diyeceğini bilmiyor, bir cümle kurmak için debeleniyordu.
Yavaşça kollarımı çözerek ondan uzaklaştım. İki adım kadar uzağında duruyordum.
Suratıma dikkatle bakıyor, tanıdık bir iz arıyordu.
En sonunda yılların yüküyle ağlamaya başladım. İşte o ân tanıdık bir duygu bekledim.
Beni asla tanımadı ama ordan hemen uzaklaşmak istemiyordum. Hatırlasın istiyordum bizi.
Bana bakışını unutamıyorum. Biraz hüzün, biraz merak ve çokça heyecan...
Dayanamayarak adımı söyledim. İşte tam da o ân beklediğim tanıdık his geldi ve bana sarıldı.
İkimiz de hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk. Diğer bir yandan birbirimizi kaybetmek istemezcesine sımsıkı sarılıyorduk. Bu ânı bir kavanozda yüzyıllarca saklamak isterdim.
İçimdeki yüklü heyecan ve şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Etrafımı kolaçan etmek için iyice bakındım. Ama hayır, tahmin ettiğim şey değildi bu. Her yer karanlıktı.
Ve karanlıktan daha kötü bir şey daha vardı ki o da sensizlikti.
En azından rüyamda sarıldık, hissettik birbirimizi...
Şu anki durumuma bakılırsa bu da yeterli olurdu benim için.
Acele adımlarla yalpalayarak çalışma masama ilerledim. Hemen bir kağıt çıkarıp her şeyi yazdım. Artık bir anımız daha güvendeydi.
Sensizlik zor biliyorum ve çok da özlüyorum. Ama yaşamaya çalışıyor, sana verdiğim sözleri tutuyorum. Aklın kalmasın...
Umarım bir yerlerde çok daha mutlusundur biriciğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bin Yıllık Gözyaşı
Short Story|| Kısa Kurgu || -kavuşamayan bir öykü- "Kalemlerinin altında bir zarf ilişiyor gözlerime. Tertemiz pulsuz bir zarf. İçini açmak istiyorum belki senden bir şey bulurum diye..." Yazılan yoğun duyguları acıtmayın.Hatalarım olduysa özür dilerim. Kendin...
