Onun için

🥀

Seksendört🎈kendime yalan söyledim (bedenim burda ama ruhum kabul etmiyor)

İyi okumalar

Senden gittiğim gün bütün sevdiklerin bana benzesin...

"ne zaman kaçıcaksın"dedi ne kaçması

"Anlamadım"dedim  ne kaçamaktan bahşediyordu "bir insan neden tanımadığı biriyle sırf çoçuk için evlenir veya casus olarak girdiği evde her şeyi anlatır kafanda ki pilan ne ha yada ne zaman kaçıcaksın "dedi bana yapışmış bedeni daha çok yapıştırarak "mükemmel bir hayatın içinden gelmedim ben buraya ema gibi daha 5 yaşındayken ben acının dibini gördüm ve o zaman kimse yanımda yoktu annem giti acıya sürükleyende babamdı zaten ben senin gözlerinde emaya  olan sevgini görebiliyorum babasına aşık bir kız kızına aşık bir babaya ben bu açıyı yapamam babam beni para uğruna o adama satı birazdan vücudumdaki lekeleri göreceksin onların sebebi o hayvanlar söylesene bana neden onlara yardım edeyim"dedim nefesimi yüzüne geliyordu kısık bir şekilde anlatım ardından devam etim "kimsenin hayatını bilmeden sorgulayamasın Karahanlı ben 22 senin her gününe ne zaman normal hayatım olucak derdim ama bi zamandan sonra anladım ki olmuyçak  ben prenses olarak yetiştirilmedim kül kedisi olarak yetiştirildim"gözümden yaşlar düştü ama artık ağlamak istemiyorum 22 sene boyunca iyi döktüm gözyaşı bu gecenin sabahında sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak bir daha eski ben olmayacağım belki çok acı çekiceğim belki çok pişman olucam keşke yapmasaydım diyicem elimden gelenin fazlasını yaparım küçük bir can için diye bilir kendime
"ne yaşadın"dedi kaşlarını çatarak "özet geçiyim Karahanlı ben daha 5 yaşındayken (sessizlik ve yutkunup devam etti)hiç kimsenin yaşamıncak olaylar yaşadım hep kendime sorguladım babam neden böyle diye 10 yaşında öğreniyorumki  o şerefsiz anneme tecavüz etmiş ve ben o gece olmuşum ben o zaman kendimden nefret duydum borçlar içinden yatan o it beni satı daha yarısı Karahanlı daha anlatmadığım lanet günler var"dedim titremeye durmuştum yamaç beni tutmasa yeri boylamıştım büyük ihtimalle "sana söz veriyorum o piçleri senin önüne atıcam ve sana ağlayarak yalvaracaklar"dedi onu ilk defa bu kadar sakin ve yumuşak sesle bana konuştuğunu farkettim o benim gözümün içine bakıyordu ben onun bir insan nasıl bu kadar kusursuz ola bilirdi ne kadar süre birbirimize öyle baktımızı hatırlamıyorum

komidinin üstündeki telefon çaldı ikimizde oraya baktı ve oydu titreyerek aldım "höperleye al"dedi yamaç telefonu derin bir nefes alıp açtım
"Efendim" sesim titrek ve kısık çıkmıştı yamaç geriye giti biraz yatağa oturdum kendimi taşıyacak gücü bulamıyordum yamaçta yanıma oturdu "umarım güzel haberlerin vardır bana" dedi derin bir nefes alıp bütün gücümü toplayarak "beni kapıya koydu gidicek yerim olmadığı için yalvardım yarın sabaha kadar müddet verdi"dedim yalan söylediğimi anlamaması için büyük bir çaba harcadım karşıdan sinirli bir sesle tısladı "o vücudun ne güne duruyor sürtük gir yatağına eğer o kapıdan çıkarsan seni öldürürüm"dedi titremem atmıştı korkudan değil yaptığı bis düşüncelerinden sinirim kalktı "senin altına girenlere sürtük denir şerefsiz benimle düzgün konuş ben adamın neler çevirdiğini öğrenmeye geldim metresi olmaya değil"dedim sinirle tıslayarak sanki birazdan yamaçın altına girecek ben değilmişim gibi kelimeler kuruyorum  "o gün seni dövüceğime keşke ilk seni becerseydim benle böyle konuşmaya kalkmazdın oruspu evden çıkmanı bekliyorum seni eğer o kapıdan çıkarsan o zaman seni bir güzel becerip öldürecem" telefon kapanınca ağlamam daha çok bastırdı yamaçın yanında yapamazdım kendimi daha çok düşüremezdim düşeceğim kadar düştüm zaten o apayrı bi konu
"Ben seni bi bulur bulmaz nasıl sikip inleticem seni bekle sen" dedi sinirle "ya sen hiç mi hatırlamıyorsun o oruspu çoçuğunu"dedi bana dönerek gözlerinden ateş çıksa şuan çıkardı titremem kayboldu zannederken tekrar gün yüzüne çıktı gözlerinin içine bakarak "yemin ederim hakkında hiç bir şey bilmiyorum"dedim sesimi ben bile zor duydum.