"...Ben lavaboya banyoya girmekten nefret ediyordum o yaşta çünkü kapı deliğinde bir göz yada içeriye girip beni izlerdi"boğazımdan hıçkırık koptu sevdiğim adamın kucağında oturmuş geçmişteki çaresizliğimi anlatıyordum başımı kaldırıp yüzüne baktım...
Medya❗️Ömer öz Gidemem ki 💥 (Sustuğum acılar sayfalarca...)
İyi okumalar
Herkes herseyin farkında ve herkes her şeyi bilerek yaptı✨ (Sende notunu bırak)
Hangi yola saparsam sapıyım hepsinin sonu çukura çıkıyordu ben daha kendime bakamazken bir bebeğe nasıl baka bilirdim kabul etmesem kız gözlerimin önünde ölücekti beki bunun vicdanıyla rahat kala bilir miydim dün geceden beri düşünüyorum hiç uyumadım bi sonuç buluyum diye ama yok ele tutulacak hiç bir ip yok son kurtulma ipimi boynuma takmışlar gibi ayağımın altındaki sandalyeyi çekseler son nefesimi vericem yada hiç kıpırdamadan bekleyip her şeyi boynumdaki iple izliyor olucam Ne olursa olsun o boynumdaki ipten kurtulamıyorum 3 yol seçeneyim kapalıydı Banyodaki ihtiyaçlarımı bitirip dolabın önüne geçtim sivit ve siyah bi tayt giydim ayaklarıma çorabımı da giyidim evdekiler ayakkabıyla dolaşıyor ama ben buna kabullenemiyorum odadan çıkıp karşı odaya emanın odasına girdim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Günaydın patatesim"gülerek yanına yaklaşıp gıdığından öptüm "günaydın soğan"dedi benim ona yaptığım gibi o da benim gıdığımdan öptü 2 haftadır bu evde çok güzel anlaşmaya başladık o benim patatesim ben onun soğanıydım böyle anlaşıyorduk "Afra bak yastığıma saçlarım"dedi eline alarak göz yaşlarıma geriye iterek "biliyor musun kuzum bi yerde okumuştum saçları kestikten sonra da uzun daha güçlü gelirmiş hem benimkide çok dökülüyor bende keserim saçlarımı"sesimin titrememesine dikkat ederek"tamam şukadar keselim"dedi eliyle uçunu göstererek gelde anlat bütün saçların gidiliceğini "öyle değil kuzum tamamen ama sonra tekrar çıkar ve o zaman dökülmez hem sana renkli peruklar alırız bende keserim"dedim sesimi sevinçli tutmaya özen göstererek yeter ki üzülmesin saçlarımı sıfıra vurmaya razıyım "peruk ne?" Dedi kaşlarını çatarak ona tebessüm edip "aynı saç istediğin renkte seçe bilirsin kuzum"dedim elerini tutup ona güç vermeye çalıştım "pembe olsun"dedi başımı salladım ardından hemen devam etti "ama sen saçlarını kestirme ben senin saçlarını çok seviyorum lütfen"dedi çekinerek söyledi gözleri de yerdeydi bu isteğine sevinsemi üzülsemi bilemedim "peki"dedim aslında ne diecemi bilemedim benden isterken çekiniyor kabul etmesem içine kapanıcak diye korkuyordum kapıdan ses geldi "peruklar ve kuaför bugün eve gelir"dedi yamaç kapıya yaşlanmış bizi dinlemiş anlaşılan "günaydın baba"dedi yamaç gözlerini benden çekip aşkına baktı "günaydın hadi kahvaltıya koş biz geliyoruz"dedi anlaşılan benle konuşacak ema odan çıkınca kapıyı örtü "1saat sonra Uğur gelicek tedaviye adım atıcaz"dedi üzgündü yamaç için söz konusu kızı olunca insan oluyordu "cevabın ne" dedi dün akşamki olaydan bahsettiğini anlamak zor değil "ne düşünürsem düşüneyim sonu yok bende"dedim başıma yere eğerek "sen bana yardım et bende sana yardım ediyim Afra"dedi sert ifadesiyle "çok kolayda ben yapmıyormuşum gibi konuşma benden bir can istiyorsun"dedim sinirle oda sinirlenmiş olmalıki "evet senden bir can istiyorum hata 2 can ama başka çarem yok sende bunu anla ve beni suçlamaktan vazgeç"dedi haklıydı aslında bir suçlu olsun ki öfkemi acımı ona kusuyum ama kafamı kurcalayan şeyde aşkının annesi nerdeydi en iyisi sormaktı "annesi nerde"dedim aşkından anne kelimesini hiç duymadım böyle bir durumda nerdeydi ayrıca "soru sorulmasından nefret ederim bunu aklına sok"dedi kaşlarına çatarak insanca cevap verse şaşırırdım "çok saçma soru sordum demi kusura bakma çok normal sanki 2 haftadır tanımadığım birinin evindeyim ve benden çocuk istiyorlar ha bide unutmamak gereken şeyde çoçuğumun babası bir kızı daha var ama annesi kim diye sormam saçma"dedim sinirle "sorduğun soru saçma demedim tiriplere girme O kadın bi gecelikti hamile olduğunu 8 ayda ögrendim aldırmak için hastaneye gitmiş ama cezası olduğu için aldırmamış düşürmek için yapmadığı şey kalmadı orospunun baktı ölmüyor para karşılığı bana sattı doğurduğu gün siktir oldu gitti. Bi daha hiç bir sorunu yanıtlamam ilk ve sondu ona göre"dedi şaşırdım desem yalan olur "yanında olup ona zarar vereceğine iyiki gitmiş"dedim sesimdeki titremem çok rahat belliydi "cevabın ne" korktuğum soru geldi ama bu sorudan emin miydim bunu bence sorgulamalıyız zaten bok bir hayatım var en azından Doğumdan sonra çoçuğumu alır giderim bu şehirden "tamam"dedim o kadar sesiz söyledim ki ben bile zor duydum "nikahı bügün haledeyim ne kadar istiyorsan söyle parada eline ulaşır Doğumdan sonra süt içene kadar kal bitince nereye istiyorsan git aylık düzenli parada vericem"bendemi sorun insanlardamı çözemedim ona sinirle bakıp "ben o kadın değilim para için yapmıyorum o küçük can için yapıyorum Doğumdan sonra çoçuğumu alır giderim sana dert olmam"dedim yapıya yaklaşıp kapıyı açmak için elim kulpa gittiğinde kolumdan tutup çevirdi aynı zamanda sırtımı kapıya yasladı kendi vücudunuda bana kafasını eğdi nefesi yüzümdeydi "hayatın sonuna kadar bu evde yaşarsın o zaman karıcığım"kelimesi biter bitmez dudağıma yapıştı kımıldamıyordu duruyordu sadece kolumdaki eli yavaşça bileğime indirdi bileklerimden tutup sertçe başımın üstüne koydu bu hareketiyle vücudumu hafif öne itim vücutlarımız tamamen 0 bedendi erkekliğini çok rahat hissediyorum dudağını açıp benim alt dudağımı arasına hapseti ve sertçe emeye başladı tepki vermiyordum ama her hücrem ileri diye bağırıyordu hoşuma gitmiyor değil benim için ilk olduğu için napıçağımı da bilmiyordum çok güzel bir his dudakları ayırmadan konuştu "karşılık ver"boğuk çıkan sesiyle sanki komutu bekliyormuş gibi ağzımı araladım yavaş hareketlerle onun bana yaptığını yapmaya çalışıyordum elerim ensesine giti onun eleride kalçama gitip sıkmaya başladı bu güzel ana kendimi kaptırmışlar kapıdan ses geldi "hadi baba açıktım"ema kapıyı açamaya çalışıyordu aynı zamanda ama ben yaşlandığımdan açamıyordu yamaç yüzüme bakıyordu sesim ve vücudumdaki titremeye rağmen kendimi toparlamaya çalıştım "ama ben bu kapıyı açamıyorum" ema olmasa sonu yataktı kesin yamaç bilinç altımı okumuş gibi araya sadece zaman koyarak "akşama hazır ol"dedi ardından kapıyı açıp dışarıya çıktı kabul etiğime şimdiden pişman oldum yolun yarısındayken hayırmı desem acaba?
