Belalı Aşk

7.Bölüm Ne olur beni bırakma

Yeni bir hayata adım atıyordum her şey asıl şimdi başlıyordu bundan sonra ne olacağını hiç birimiz bilmiyorduk ama tek bildiğimiz şey belanın içindeydik.

Hepimiz karakolun bahçesinde oturmuş ifade vermeyi bekliyorduk ama ne diyeceğimizi bilmiyorduk ben ne düşüneceğimi bilmiyordum tek düşündüğüm bundan sonra ne olcaktı?.

- Artık ne ifade vereceğimizi düşünmeliyiz diye söze girdi Akın.

- Hepimiz aynı ifadeyi vermek zorunayız bizden şüphe etmemeliler diye ekledi Emir.

- Hepimiz cinayetin işlendiği gün beraberdik bahçede oturuyorduk döndümüz de oradaydık diyeceğiz dedi Kuzey.

Hepimiz onayladık ama içimden bir ses sonumuz iyi olmayacak diyordu.

- 11/A sınıfına geçilmiştir bütün sınıfımı bekleme salonuna alıyoruz dedi bir tane polis.

Hepimiz bekleme salonuna çıkarken yüzümüz mahkeme duvarı gibiydi dışardan birisi fark etse direk suçlu olduğumuzu anlardı.

Teker teker sorguya alınırken sıra Emire gelmişti. Emirin odadan çıkması yaklaşık yirmi dakika sürdü.

- Ne sordular?

- İşte cinayetin işlendiği gün ne yapıyordun nerdeydin falan diye sordular.

- Herşeyi konuştuğumuz gibi dedin değilmi? Diye sordu Kuzey.

Emir onaylarcasına başını sallarken sıra bana gelmişti.

- Gelin bakalım Derin hanım şimdi sana bir kaç soru soracağım sende onları akıcı bir şekilde cevaplayacaksın.

Başımı salladım.

- Cinayetin olduğu gün nerdeydin?

- Bahçedey'dim.

- Kiminley'din?

- Arkadaşlarımla.

- Arkadaşların' ın ismi ne?

- Kuzey , Emir , Akın.

Tamamdır dışarıya çıkabilirsin derken bir şeyler not ediyordu.

Dışarıya çıktığımda anda Kuzey hemen yanıma geldi.

- İyimisin?

- Evet iyim

O sırada sıra Akında idi. Akınında sorgudan çıkması bizim kadar sürmüştü Akın çıktıktan sonra ise sıra Kuzeyde idi Kuzey de odaya gitmişti ve oda bizim kadar kalıp çıkmıştı.

- Şimdi hepinizin tek tek parmak izlerini alacağız.

Şoklar içinde birbirimize bakıyorduk çünkü hepimizin parmak izi cesetin üstünde vardı.

- Cinayetin işlenmiş olduğu odada bir bıçak bulundu onunla uyuşuyormyu diye bakılacak tır.

Bu sefer üçümüzde Kuzeye bakıyorduk onunda parmak izi var mıydı?

- Kuzey seninde parmak izin varmı diye sordu Akın. Kuzey sadece sustu konuşmadı.

- Cevap Versene diye ekledi Emir.

Kuzey hepimize bakıp başını onaylarcasına salladı.

- Abi hayır ya hayır

- Kuzey bizde belanın içindeyiz  odaya girdiğimizde bizimde senin yanında olduğumuzu söyleyeceğiz dedi Emir.

- HAYIR! sakın böyle bir şey yapmayın bu belaya sizi ben bulaştırdım ben çıkaracağım her şey bu kadarmış .

- Kuzey sen ne saçmalıyorsun delirdinmi dedi Emir.

- Hayır kuzey bizde o ceseti attık bizde suçluyuz asla izin vermeyeceğiz senin yanlız olmana. Diye ekledi Akın

- Böyle bir şey yapmayacaksınız dedim bende size. Derken benim yapabildiğim tek şey ağlamaktı çünkü kuzeyi götüreceklerdi ve ben bunu istemiyordum.

- Derin neden ağlıyorsun dedi Akın o sırada kuzeyin gözü bana döndü ağladığımı oda fark edince koşarak yanıma geldi.

- Derin ne oldu neden ağlıyorsun?

- kuzey.

- Efendim.
 
Halen daha  ağlıyordum kendimi durduramıyordum.

- Derin ne oldu? Diye sordu tekrardan endişeli bir şekilde.

- Kuzey dedim hıçkırıklarımın arasında
"ne olur beni bırakma"

Kuzey şok içinde yüzüme bakarken bir ses duyuldu

- Kuzey ERTÜRK sorgu odasına

Ve herşeyimi tamamen kaybetmiş bir durumdaydım annem ve babam yoktu tek sahip olduğum şey onlardı ama Kuzeyin gidişi beni derinden etkileyecekti çünkü ben artık ona aşık olduğumdan emindim ve şimdi onu kaybedecektim.

Kuzey giderken ona yalvarır gözlerle bakıyordum beni bırakma dercesine ve ona çok garip bir şey oldu yüzüme bakarken Kuzeyin gözlerinden bir damla yaş aktı.
Ve o an her şey durdu çünkü Kuzey ağlıyordu ve onu böyle görmek beni öldürüyordu ve şu an tek yapabileceğim şey ağlamaktı Emir ve Akın da yanıma gelip bana sarılırken tek bir şey dedim.
" Lütfen gitmesin"