Belalı Aşk

10.Bölüm Kolye

(YAZARIN ANLATIMIYLA)

Hayatın bittiği anı yaşıyordular Emir Akın ve Derin hayatları bitmişti tutunacak dalları kalmamıştı tamamen bitikdiler onlar artık yaşayan bir öldüydüler.

( DERÍNÍN ANLATMIYLA)

(9 Ay sonra)

Onsuz geçen 270. Gün hayatımın bittiği yaşayamadığım 270. Gün sadece bedenim var hayatta ruhum yok öldü Kuzey ile birlikte bende öldüm onu çok özledim herşeyi'ni çok özledim ama elimden hiç bir şey gelmiyor hiç bir şey.

"Uçurum grubundan bir yeni mesaj"

Emir: Derinnn hadi biz Akın la yoldayız hazırlan on beş dakika ya ordayız.

Emirin mesajını okudum ve hazırlanmaya başladım Kuzeyin olmayışı hepimizi derinden sarsıyordu biz bu dokuz ayda herşey olduk kardeş olduk eğer bu dört ayda Emir ve Akın olmasaydı ben işte o zaman tamamen biterdim hayata bağlanmamı sağlayan kişilerdi onlar her zaman beni evden çıkarmaya çalıştılar nefes almamı sağladılar onlar benim herşeyim

Merdivenleri bir bir inerken her zamanki gibi Derya ablaya  haber verdim evden çıktım kapıda Akım ve Emir beni bekliyordı yanlarına gittim ve ikisine birden sarıldım.

- Derin görüşmeyeli sadece yirmi dört saat oldu çok mu özledin bizi

Emirin cümlesine gülümseyerek arabaya bindim.

- Nereye gidiyoruz?

- Parka gidiyoruz Derin ama bu sefer uzak bir parka gidiyoruz.

- Emir orası neresi dedim halsiz bir sesle zaten hep halsizdim bu dokuz ay boyunca halsizdim .

- Orası diğer parklara göre daha sakin ama bir sürü ışıkları var Yani biz Kuzey le hep oraya giderdik. Emir yutkunarak cümlesini tamamlarken Akın söze girdi.

- Biliyormusun Derin Kuzey seni oraya götürmek istiyordu biz de seni onun için oraya götürüyoruz.

- Sizi çok seviyorum ama beni oraya götürmeniz hiç bir sey'i değiştirmeyecek çünkü benim ışıkların çoktan söndü.

- Derin en azından bizi kırma.

- Tamam tamam hadi gidelim.

Parka geldiğimizde hava çoktan kararmıştı baya uzak bir parka gelmiştik . Gerçekten de  dedikeri gibi bir sürü ışık vardı park resmen Parlıyordu. Birlikte gidip bankalar oturduğumuz da dikkatimi banktaki bir yazı çekti okumamla gözlerimizin dolması bir oldu Bunu Kuzey yazmıştı.

" Sen istersen bela'nın içinde sarılırız birbirimize Belalı Aşk yaşarız"

Yazıyordu içim gitti onu bu isteğini yapamaması beni öldürürüz onsuz hayat beni öldürüyor.

- Akın lütfen götürün beni burdan dayanamıyorum lütfen.

- Tamam derin gel sakin ol götüreceğiz seni tamam.

O an gözüm yerde olan bir kolye ye  kaydı bilekliğe doğru yaklaşırken çok büyük bir şok geçirdim bu onundu Kuzeyin bilekliğiydi o gün o gün bileğinde bu vardı emindim.

- Akın Emir kolyeye  bakın.

- Ne kolyesi kanka.

- Bakın bu işte bu Kuzeyin değilmi o gün boynunda bu vardı dedim hıçkırıklarım'ın arasında.

Akın ve Emir bir birlerine baktılar ve sonra dönüp kolye ye baktılar.

- Evet dedi Emir bu onun ama çok dönük bir halde dedi bu ne olmuştu.

Ağlayarak Emire soran gözlerle baktım.

- Emir ne oldu?

Emirin gözlerine akan yaşlarla ne olduğu anlamayarak Akına döndüm Akın ise şok olmuş bir şekilde bilekliğe bakıyordu.

- Ya ne oldu neden cevap vermiyorsunuz neden çıldırmak üzereydim ağlamaktan ölmüştüm.

Akın kafasını kaldırdı ve ağınızı araladı

" Bu kolye bizim çocukluk kolyemiz başka kimsede yok"

Başka kimsede yok mu? Yani bu demek oluyordu ki Kuzey yaşıyordu benim Kuzeyi'm yaşıyordu gitmemişti bizi bırakıp gitmemişti sözünü tutmuştu.

Hayatlarının bittiğini düşünen Akın Emir ve Derin tamamen yanılmıştı Çünkü Kuzey ERTÜRK sözünü tutardı ne olacaktı kimse bilmiyor du ama tek bildikleri şey Kuzey yaşıyordu ne halde olduğunu bilmiyorlardı ama biliyorlardı ki Kuzey yaşıyordu.