Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Selamlar bayım. Garip gelecek bu mektuplar sana biliyorum. Belki hiçbirini açıp okumayacaksın. Olsun, yazıyorum işte sana. Okumayacak olsan da, çöpe atacak olsan da yazıyorum. Yazmaktan başka bir çare de bulamıyorum zaten. Resimlerinde en çok mavi rengi kullanıyorsun. Biliyorum, maviyi çok seviyorsun. Bende seni, seni çok seviyorum. En az maviyi sevdiğin kadar. Keşke mavi kadar sevseydin beni. Ama bu imkânsız değil mi? Cidden bunu düşünüyorum bu günlerde. Bir çift mavi göz mü; yoksa uçsuz bucaksız gökyüzü mü? Hangisi olsam fark ederdin beni? Hangisi olsam gerçekten severdin? Olamayacağımı biliyorum, olsun hayal kuruyorum. o mavi boyaya daldırdığın fırçayla tuvale darbeler atarkenki kocaman gülümsemeni bana bir kere bahşetseydin dünyalar benim olurdu. Sen gözlerimin gördüğü en güzel şeysin. Söylesene, bir kez olsun o çizdiğin tablolara baktığın gibi bakar mısın bana? Bakmazsın di mi? Ben kimim ki bayım!"
