'ALACAGÖK

'5

Odama çıktığımdan belli penceremin önünde pencerem aralıklı gökyüzünü izliyordum.Annem ve babamı gökyüzüne emanet etmiştim.Orda bir yerlerde beni izlediklerini biliyordum.

Onlar hiçbir zaman ölümden korkmazlardı,beni bu dünya da kötülüklerin arasında bırakacakları için korkarlardı.Öyle de oldu.

Zamanı gelince buradan çıkıcaktım ve o kötülüklerle savaşıcaktım.Ailem için...

Onları çok özlüyorum,annemin o harika kokusunu,babamın traş losyonu kokusunu her şeyden çok özlüyordum. Oysaki bundan 10 ay önce ne kadar da mutluyduk.

Kapının çalmasıyla düşüncelerimden çıktım.Gelen büyük ihtimalle sevda hemşireydi sanırım ilaç vaktim gelmişti.Kalkıp kartımla odamın kapısını açtım.Tahmin ettiğim gibi sevda hemşireydi.Hergün düzenli olarak ilaç alıyordum.İlaçlarımı aldıktan sonra 1 saat daha pencerenin önünde oturdum. Düşündüm,sadece düşündüm...

Odamda sıkıldığım için bahçeye çıkmaya karar verdim.Üzerime siyah swetimi altımada siyah taytımı giyip,kitabımı ve odama kartımı da elime alıp koridora çıktım. Yan odamda Onur vardı ama şuan odasında değildi sanırım.

Bahçeye çıktığımda hava biraz serindi ve sanırım bu yüzden dışarıda kimse yoktu bende bunu fırsat bilip ayakkabılarımı çıkarıp çimlerin üzerine yattım.Ve 
' Delilerin Aşkı'  kitabımı okumaya başladım.Çok güzel bir kitaptı.
Akıl hastanesinde tanışan aşıkların hikayesini anlatıyordu.

"Güzel kitapmış konusu ne?"
Kitaba o kadar dalmıştımki Onur'un yanıma oturduğunu konuşunca anladım.Bir anlık telaşla hızlıca konusunu anlatmaya çalıştım.
"Akıl hastanesindeki iki delinin hastanedeki anılarını ve hastaneden kaçış anılarını anlatıyor." Beğenmiş bir ifadeyle kafasını salladı."Sen bitirince bende okumak isterim tabiki sen de izin verirsen" o kadar heyecanlıydım ki telaşla başımı salladım "Ta-tabi ki okuyabilirsin ben bitirince sana veririm."

Mutlu olmuş bir ifadeyle gülümsedi.Ama öyle zorla gülümseme değildi en içten gülümsemeydi.Keskin yüz hatları,dolgun dudakları ve su yeşili gözleriyle çok çekiciydi.O elimdeki kitabın arkasına bakıyordu ben de ona.Bir an kafasını kaldırınca göz göze geldik.Hemen kafamı kitaba çevirdim.Utancımdan kıpkırmızı olduğuma kalıbımı basabilirim.Utancımı gizlemek için kitabımı da alıp geri çimlere yattım, kitabımı okumaya devam ettim.Ben bunları yaparken Onurda beni izliyordu ve bu beni daha da heyecanlandırıyordu.

Bir müddet ben kitap okudum,Onur beni izledi.Zaman durmuş gibiydi sanki onunla bir rehabilitasyon merkezinde değil de normal dışarıdaki hayatlarımızda tanışmışız gibiydi.

Ve bu güzel anı mete ve bilge böldü.
"Gençler burda mıydınız bizde odalarınıza baktık,kantine kütüphaneye baktık heryere baktık bulamadık en son da bahçeye bakalım dedik eee napıyosunuz burda" güzel anların katili mete yazdım seni kenara "Ben dışarı hava almaya çıktım baktım yekta burda tek başına oturuyor yanına geldim." Bunları söylerken bir saniyeliğine gözlerime baktı.

Ah bana neler oluyordu?Ben ondan hoşlanıyor muydum?Korktuğum başımamı geliyordu?