Obsessed || ON HOLD

7

︎ ☞︎ Swipe voor het liedje wat bij dit hoofdstuk past

ꕥ 𝙲 𝙷 𝙻 𝙾 𝙴 ꕥ

"Hey," klinkt Cole zijn stem. Ik leg mijn telefoon weg en kijk op, hij heeft een sullige glimlach op zijn gezicht en zijn haren zitten wild.

"Hey," glimlach ik als hij op de stoel tegenover mij gaat zitten op het grote terras. "Hoe was je dag?" vraagt hij vriendelijk terwijl hij me onderzoekend bekijkt. "Wel goed hoor, en bij jou?" ik pers er een glimlachje uit, als je mijn ouders weg denkt was het op zich wel een prima dag.

"Nou het was dus echt zo'n typische maandag, alles ging fout en ik stond echt met een mega ochtendhumeur op. En toen kwam ik nog vast te zitten in de lift op de uni, met nog drie vrienden. Dus je kan je misschien wel wat voorstellen hoe dat ging," zegt hij en ik moet even lachen terwijl ik mijn zonnebril voor mijn ogen zet.

"Wat voor opleiding doe jij eigenlijk?" vraagt hij nieuwsgierig. "Verpleegkundige, en dan daarna mee met de ambulance is de planning," zeg ik enthousiast. "Wow super gaaf lijkt me dat. Wel onwijs heftig beroep denk ik," zegt hij en ik knik. "Ja ik ga wel heftige dingen zien, maar ik vind dat eigenlijk allemaal wel heel interessant. En het is heel dankbaar werk, dus dat maakt een hoop goed," zeg ik. "Ja dat is natuurlijk wel zo, super tof dat je het al weet. Ik doe nu wel een opleiding maar wat ik er mee ga doen? Geen idee," zegt hij en ik moet even grinniken.

"Welke opleiding doe je op dit moment dan?" vraag ik en ik kijk naar de serveerster die onze kant komt opgelopen.

"Kan ik wat voor jullie inschenken?" vraagt ze vriendelijk voordat Cole antwoord kan geven op mijn vraag. "Doe eigenlijk maar een biertje," zegt Cole. "Fles of tap?" vraagt ze terwijl ze wat intoetst op het schermpje. "Fles," beantwoord hij haar vraag en ze knikt.

"En ik wil graag een rosé," glimlach ik naar haar en ze knikt terwijl ze dat ook intoetst. "En ook graag een broodplankje," bestelt Cole nog snel. "Oké, komt eraan," zegt ze met een glimlach waarna ze wegloopt.

"Ik studeer sterrenkunde," beantwoord Cole alsnog mijn vraag. "Gaaf," glimlach ik en hij knikt. "Ik heb de ruimte altijd al onwijs fascinerend gevonden, en vind mijn opleiding ook echt heel erg leuk," zegt hij met een glimlach. "Kijk, helemaal leuk en aardig die ruimte. Maar ik zou er dus helemaal zenuwachtig van worden, er is zoveel wat we nog niet weten en wat ik ook liever niet wil weten denk ik dan maar," zeg ik en hij moet lachen, de kuiltjes worden duidelijk zichtbaar in zijn wangen.

"Er is ook toevallig één vriend van mij gestopt met de studie omdat hij het inderdaad te overweldigend vond. Ik wil daar in tegen nog meer weten, ik kan namelijk niet geloven dat wij de enige zijn in het hele heelal," zegt hij en ik knik. "En als je dat heb gevonden? Zeker lekker op vakantie gaan zeshonderd lichtjaar van de aarde vandaan?" grinnik ik en opnieuw schiet hij in de lach.

Lachend smeer ik een broodje met kruidenboter voor Cole, die ook moet lachen om een stomme grap die hij net maakte, het valt me op hoe makkelijk we met elkaar kunnen lachen. Er is zo'n bepaalde chemie tussen ons, maar vanaf mijn kant eigenlijk geen aantrekkingskracht nu ik nuchter ben, of is dat wel heel lullig om te denken? Het is geen lelijke jongen, dat zeker niet. Maar het zou eerder een goede vriend worden dan mijn partner.

"Maar vertel me eens meer over jezelf Chloe. Ik weet nu dat je in een ontiegelijk groot huis woont, dat je op de ambulance wilt werken en dat je super gezellig bent. Maar wie ben je?" vraagt hij nadat hij een slok van zijn bier heeft genomen. Even bijt ik op mijn lip, hij komt wel erg straight to the point.
Ik geef hem zijn broodje en denk even na, wie ben ik nou eigenlijk?

"Nou ik ben negentien jaar geworden afgelopen weekend, en ik heb een hond en twee goudvissen. Oh en ik heb een oudere broer van tweeëntwintig  en een jonger zusje van twaalf," zeg ik, meer weet ik er ook even niet van te maken. "Ah ik had vroeger ook een goudvis, totdat mijn kat het aquarium had omgegooid en daarna de vis had opgegeten," zegt hij grinnikend en ik schiet in de lach.

"Wie neemt dan ook weer een kat en een goudvis?" lach ik en hij geeft me lachend een speels duwtje. "De kat kwam nooit in mijn kamer, dus alles was veilig voor de vis achter mijn slaapkamerdeur. Totdat mijn moeder mijn kamerdeur open had laten staan en mijn kat dus stiekem naar binnen was gegaan," zegt hij en ik moet even grinniken. "Zielige goudvis," zeg ik en hij knikt lachend.

Terwijl Cole binnen afrekent neem ik de laatste slok rosé uit mijn glas. Ik voel dat mijn armen lichtelijk aan het verbranden zijn door de felle zon, maar ik besluit er niet teveel aandacht aan te besteden.

"Zullen we nog even een klein stukje het strand oplopen?" vraag ik zodra hij terug komt gelopen. Enthousiast knikt hij en pakt hij zijn zonnebril en telefoon van het tafeltje af.

Zwijgend lopen we het trappetje af en zetten we onze eerste voetstappen in het zand.

"Waarom vroeg je eigenlijk of ik wat kwam drinken?" vraag ik nieuwsgierig. "Omdat ik het gewoon goed met je kan vinden en je beter wil leren kennen. Maar voordat er misverstanden ontstaan, zie je mij als relatiemateriaal?" hij kijkt me onderzoekend aan. "Nee, eigenlijk niet. Ik hoop wel dat we goede vrienden worden, want ik kan het inderdaad ook heel erg goed met jou vinden," zeg ik. "Dat is dan mooi, dan denken we allebei er hetzelfde over. En dan gaan we dat toch gewoon regelen dat we goede vrienden worden?" vraagt hij met een grijns en lachend geef ik hem een duwtje.

Lachend tilt hij me op en legt hij me over zijn schouder, terwijl hij naar de zee rent. Stevig houd ik hem vast om zijn middel terwijl ik de slappe lach heb.

"Cole!" lach ik, en ik weet gewoon bijna zeker dat hij een grijns van oor tot oor op zijn gezicht heeft. "Als je me nog een keer duwt dan gooi ik je de zee in," lacht hij. "Oh en van deze bedreigingen moet ik bang worden?" lach ik terwijl ik uitdagend in zijn zij prik.

"Weet je het heel zeker?" vraagt hij lachend. "Ja," grinnik ik, ergens ben ik wel een beetje bang dat hij het echt doet, maar dan trek ik hem maar mooi mee de zee in.

Die avond lig ik met een tevreden gevoel in mijn bed, mijn haar ruikt nog naar het zoute zeewater. Cole gooide me namelijk echt het water in, waar ik al bang voor was. Maar gelukkig kon ik hem mee trekken en waren we allebei kletsnat.

Ik kijk op als mijn kamerdeur langzaam open gaat, mijn jongere zusje Willemijn verschijnt in de deuropening. Haar honingblonde haren zitten wild en haar ogen zijn dik van het huilen. Ik schuif op en sla mijn dekens open, als teken dat ze erbij moet komen. Ze gaat meteen in op mijn aanbod en kruipt naast me in mijn grote hemelbed.

"Ik wil dat papa en mama stoppen met ruzie maken," mompelt ze en ik knik terwijl ik door haar haren heen aai. "Ik ook Mijn, ik ook," mompel ik zachtjes, wetende dat ze er nooit mee zullen stoppen. Ik weet niet beter dan dit, en als ik vraag waarom ze zoveel ruzie hebben dan is het telkens hetzelfde antwoord. Namelijk dat ze allebei veel stress hebben op hun werk en dat het echt allemaal wel mee valt hoeveel ruzie ze hebben.

In stilte luisteren we naar de stemmen van beneden, ik kan uit flarden van woorden verstaan dat het om mijn broer Leon gaat. Hij is gisteravond weer niet thuis gekomen en laat opnieuw niets van zich horen, ergens ben ik jaloers op hem. Hij gaat zo makkelijk weg van huis, en regelt zijn slaapplek voor de komende dagen wel. Maar aan de andere kant lig ik liever in mijn warme bed dan stoned op een parkbankje.

Als ik na een tijdje opkijk zie ik dat Willemijn in slaap is gevallen, ondertussen is ook het geruzie beneden gestopt. Zuchtend draai ik me om en sla ik de dekens verder over mezelf heen, hopend dat de slaap me snel meeneemt.