Dejun tedavi sürecine başlamıştı ancak teşhis için geç kalındığından dolayı tedaviler yalnızca ömrünü uzatmak amaçlıydı. Elimden tek gelen mucizevi bir şekilde hiçbir sorunun kalmaması için dua etmekti. Tedavi süreci boyunca onun yanında olduğumu hissettirmek için elimden geleni yapıyordum. Başlangıcı simgeleyen, başlangıcımıza sebep olan beyaz güllerden alıyordum her gün ona. Birlikte bahçeye dikiyorduk onları ve yeni bir başlangıç için dua ediyorduk. Günden güne daha kötü olduğunu oldukça yakınından izliyordum. Kalbimin nasıl ağrıdığını, onun acısını ruhumun derinliklerinde hissettiğimden asla ona bahsetmemiştim. Bir süredir onun evinde kalmaya başlamıştım. Günlerimize beraber başlıyor, beraber bitiriyorduk. Beynindeki tümörün son hızla büyümesi ona fazla gelmeye başlamıştı. Bir gece bu yüzden kavga etmiştik. O tedavilere devam etse de öleceğini bildiğinden sadece kalan ömrünü benimle huzurluca geçirmek istediğini söylemişti. Ağzımı açıp bir şey diyememiştim. Ne olursa olsun kendi hayatıydı, isterse annesi olayım bu konuda ona karışamazdım. Eğer karışsaydım, avcuma hapsetseydim parçalanacak gibime geliyorduı. Bu yüzden onu serbest bırakmıştım. Aynı bir kelebek gibi. Ancak atladığım yer vardı ki; kelebekleri serbest bırakırsan uçarlar. Onun uçmasına izim vermiştim ben.
Umarım sonsuzluğa uçmazsın, beni böylece bırakmazsın kelebek. Seni seviyorum.
~Wong Kunhang~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
looks like, xiaodery
Short StorySana iyi geceler diliyorum. İyi geceler, iyi geceler, iyi geceler, iyi geceler. ~winter bear