Für Elise

Chapter 1

Louela

The disturbing sound filled the whole practice room. It's been hours simula ng magstart ako sa part na 'to. It is hard to 'keep that light cascading sound without sacrificing the speed'. That's what Tita Mel exactly told me and that's what I am aiming. But it really pisses me off. Feeling ko walang kwenta ang 14 years na pagpa-piano ko.

This is my audition piece for orchestra. Tito Joey– Tita Mel's cousin na nakatira sa Singapore– tip me about the audition. Kahit malakas ang kapit kailangan ko pa din mag audition. I already consider participating in the audition cheating, and ayoko naman na pati ang paglalagay sa pwesto na yon ay maging madaya na.

Looking at the music sheet above the piano, nagstart ulit ako sa pinaka una. It was smooth though may mga wrong notes, pwede pa naman idaan sa practice.

Then I reach that part again. Nakailang ulit pa ako dito bago tuluyang sumuko. I guess I need a break.

Tumayo ako at lumapit sa bintana. Kitang kita sa labas ang malilim na kalangitan, kaya naman binuksan ko ito para damhin ang hangin.

Naeexcite ako para sa paparating na audition. After a year makakarating ulit ako sa Singapore, where I can possibly find him or kahit yung pangalan lang niya.

Singapore and piano. Ayan lang ang tanging alam ko tungkol sa kanya. I tried asking Edi kaso wala naman siya dito 'nung time na nagpunta yung family 'nung batang yun dito.

Naagaw ng atensyon ko ang mga batang may mga hawak na stick, kahit malayo nakita ko ang sinulid doon na nagdudugtong sa saranggola sa taas. Napabaling naman ako doon. Pakiramdam ko isa akong bata na naiinggit sa mga naglalaro sa labas.

Simula ng piliin ko ang pagpa-piano nawalan na ako ng time sa paglalaro sa labas. I was 6 years old that time and supposed to play outside, enjoying every bit of my life.

Pero hindi ko maimagine ang sarili ko na wala sa field na 'to. Kung hindi ko pinili ito, hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sakin. This choice gave me everything that I needed. It gave me a family to rely on.

I am more than thankful dahil nakilala ko si Tita Mel at Mr. Chavez. Tita Mel is so soft, she's like a mother that I never had. Tinuturing niya akong anak at sinusuportahan.

Reminding me of how kind Tita Mel is, is making me smile. Balance lang sila ni Mr. Chavez dahil medyo strict ito. Madalang lang kami magkita ni Mr. Chavez dahil madalas nasa manila siya para sa Music Academy nila. Pero tuwing weekend nandito siya para mag enjoy kasama sila Reese at Edi.

As an outsider, naiinggit talaga ako kay Edi at Reese. Meron silang time para makasama ang mga magulang nila. Meron silang matatakbuhan kapag may problema sila at meron ding laging nakasuporta sa kanila.

Napalingon ako ng marinig kong bumukas ang pinto. Diretso namang pumasok si Edi na may dalang dalawang large transparent cups. Iced coffee!!

"When did you arrive?" I ask as I walk towards his direction. Maingat kong kinuha sa kanya ang isang iced coffee at ngumiti. "Thanks."

Napangiwi siya na parang inaasahan na niya ang gagawin ko. "Still the same iced coffee freak eh."

Naupo siya sa harap ng piano at nagtatakang tinignan ang music sheet sa ibabaw. He look at me raised his left eyebrow. What now?