BURDAYIM.!

|3|

2 hafta sonra
Koskoca iki hafta geçti o kadar çok sıkıldım ki artık kusmak istiyorum kazanın üzerinden iki hafta geçti ama hala kaza anının hatirlamiyorum sadece işe yetişmeye çalışıyodum evden çıktım arabaya bindim ana yola çıktım gerisi karanlık kocaman bir boşluk
Zeynep düşüncelere dalarken odanın kapısı hafifçe tıklandı ve aralandı gelen mehmet aliydi

"Gelebilir miyim?"Zeynep ona bakıp gülümsedi

"Tabi tabi"Mehmet Ali nin elinde yine o kötü hastane yemekleri vardı

"Of hayır ya "

"İtiraz yok bunlar biticek ya seve seve yada zorla. "

"Of hayatım ya yemesem" Mehmet Ali bi anda durdu

"Ne dedin sen"zeynebin yüzü kızardı hemen kaytarmaya çalıştı

"Yemesem dedim"

"Ondan önce "

"Off dedim"

"Ondan sonra" Zeynep artık utancını bi kenara bırakmaya çalıştı

"Of hayatım dedim oldumu " Mehmet Ali elindeki
Tepsiyi masaya koydu ve zeynebe yaklaştı yavaşça zeynep nefesini dudağında hissediyordu

"Dur Mehmet Ali napıyosun hastanedeyiz " Mehmet Ali hiç duymamış gibi yapısti dudaklarına o kadar özlemiştiki bırakamıyodu öpüşmeyi bölen öksürük sesi oldu gelen ateş hocaydı

"Eee zeynep hocam sizi bek iyi gördüm"her zamanki kinayeyle

"Sağolun hocam"

"Ee napcan yatcan mı böyle "

"Evet hocam ya vallahi bende sıkıldım ama bunlar izin vermiyoki"Mehmet Ali söze atıldı

"Zeynep sen farkındaysan kaza gecirdin hemde büyük bi kaza hani hatırlatırım" Zeynep bi of çekti

"Neyse ben gideyim de siz kalan işinizi bi tamamlayın"Zeynep öyle bi utanmıştı ki kıpkırmızı oldu

"Ee nerde kalmıştık"
"Yaa Mehmet Ali"
"Ne var insan sevdigini öpemez mi "
"Öper de burda değil "
"Ha evde istediğim kadar öperim yani "Zeynep Mehmet Ali nin kolun vurdu
"Ah ne var ya "

Oda
Alya koridorda yürürken camdan emreyi gördü ve odaya girdi
"Emre hocam"seslendi ama emre hiç oralı olmadı alya bu sefer koluna dokundu "emre" dedi emre ilkilerek oraya baktı

"Korkuttum mu"
"Yok yok gel otursana" alya yavaşça oturdu
"Ne düşünüyorsun "
"Sence?" Dedi emre alya düşünen gözlerle
"Zeynep mi?" emre kafa salladı
"Nasıl durumu şimdi iyi mi?"
"İyi iyi ee Mehmet Ali bakmaya gitmişti sen neden gitmedin "
"Zaten olması gereken kişi orda"alya acıyan gözlerle baktı
"Ama o senin hala arkadaşın "o sırada emreye çağrı geldi emre yerinden kalktı ve alyanın omzuna dokunarak
"Bizden arkadaş olmaz" diyip odadan çıktı

Artık hava kararmaya başlamıştı Valide atik eğitim ve araştırma Hastanesinde akşam saatleri gelmişti

Zeynep'in odası
Mehmet ali uyuyan Güzel kadına baktı az kalsın onu kaybediyodu Zeynep i izlerken odanın kapısı aralandı gelen emrey di

"Uyudu mu" Mehmet Ali emreye dönerek
"Uyudu uyudu"
"Nasıl iyimi"
"Daha iyi olucak "
"Hm ipek hoca seni arıyodu bu bak istersen "
"Hadi ya iyi hazir zeynepte uyudu ben bı bakayim eyvallah"diyip omzuna dokundu
Emre yavaşça sandalyeye oturdu zeynebi izlemeye başladı

---

"Ha ipek hocam" diye hafif bağırdı ipek hoca hemen döndü
"Efendim Mehmet Ali"
"E hocam beni çağırmış sınız" ipek şaşkınca
"Yoo ben kimseyi çağırmadım"
"Ama emre bana Mehmet Ali bi anda durdu içinden emre emre dedi
"Tamam hocam bi yanlışlık olmuş galiba size kolay gelsin " diyip oradan uzaklaştı emreyi aramaya koyuldu

---

Emre odada oturuyodu Zeynep i görmüş saçını okşamış kokusunu içine çekmişti biraz olsun rahatladı o sırada içeriye Mehmet Ali girdi bi hışımla emreyi yakasından tutup sarsamaya başladı

"Noluya ya"diyebildi emre
"Sen ne yapmaya çalışıyosun ha "
"Ne yapmışım ben ya"
"Bana bak emre zeynepten uzak durucaksın anladın mı uzak " emre sinirlendi artık Mehmet Ali nin kolunu yakasından uzaklaştırdı

"Eh yettin artık sen ne kadar taniyosun ki onu onun en kotü günlerinde ben vardım be annanesi öldüğünde benim omuzumda ağladı tabii sen bunları nerden biliceksin ki haa dolapdereli"
Mehmet ali soze başladı

"Yanında olmam biseyi değiştirmemiş ama.Son kez söylüyorum uzak durucaksın Nişantaşı UZAKK!"