JaiLene Shots

Rebound

Hiwalay na kami ni Francis, apat na taon din ang relasyon namin,  masyadong masakit ang ginawa nya sa akin. After 4 years na pagsasama namin, hihiwalayan nya lang ako dahil sa hindi na sya sure sa nararamdaman nya, before he was so sure about how he feels for me pero ngayon, ganun ganun nalang.

Kahit na months na simula noong hiniwalayan nya ako, di parin ako nakakapag-move on at di katulad ng ibang babae kapag broken hearted nagpapaganda, ako, ito hinahayaan ang sarili kong broken. Kahit na gustong gusto kong ipakita sa lahat na matapang ako, natatabunan parin yun sa sakit na nararrmdaman ko ngayon. The fact na mahal ko parin sya pero may mahal na syang iba.

Bigla na namang tumulo ang luha ko , habang ako ay nakaupo dito sa roof top ng school na nakatingin sa kalawakan.

"Umiiyak ka na naman." Biglang sulpot ng isang lalaking kaibigan din ni Francis, si Jairus

Nginitian ko lang siya.

"Wag ka nang umiyak." He said at tinabihan nya ako. Ewan ko ba, pero mas lalo akong napaluha.

"May nasabi ba akong mali?" Tanong nya. At umiling naman ako.

Niyakap nya ako bigla at niyakap ko rin sa pabalik, yakap , sa simpleng yakap nako-comfort ako.

"Shhhh" sabi pa nya.  Nung medyo tumahan na ako, kinausap ko siya

"Salamat jairus ha?" Sabi ko sa kanya at ngumiti naman ito

"Alam mo Shar, di lang naman si Francis ang lalaki sa mundo may marami pa naman dyan eh, at tsaka nandito ako. "

"Jairus, salamat talaga at pinagaan mo ang pakiramdam ko. "

"Shar, let's be together, subukan natin, subukan mong mahalin ako." Bigla akong nagulat sa mga pinagsasabi nya, she is willing to be a rebound?

"Jai, you know that won't work." Sabi ko

"Just try Shar, just try." Sabi nya at niyakap nya ako uli

Ilang segundo din kaming nanatiling magkayakap.

"Okay I'll try" sagot ko.

Di ko man alam ang kahihinatnan nitong ginagawa namin pero I feel safe with him.

Araw araw pinapadama nya sa aking to too ang lahat. Hatid sundo niya ako, everyday nya along tinetext, palagi kaming magkasabay magrecess at magluch, sabay din kaming mag-aral ng lessons, sabay kaming pumunta sa park, bigla akong nakaramdam ng happiness parang nawala lahat ng sakit na naramdaman ko noon, napalitan ito nang saya. Salamat kay jai dahil sa kanya masaya akong muli

Isang araw bigla syang nagtext sa akin na magkita daw kami sa park na palagi naming tinatambayan. Hindi ko sigurado, pero kinakabahan ako. Parang may mangyayaring di ko gusto.

"Jai ano yun?" Tanong ko sa kanya, at sya naman napakaseryoso ng kanyang mukha, natatakot ako, na , na baka ititigil na niya ang pagiging rebound sa akin. Ayaw kong masaktan pang multi

"Shar, itigil na natin to." Ang sakit, na ang taong nagbigay sa yo ng ilaw para malinawan ka sa dadaanan mo ang sya pang magpapatay ng ilaw muli. Sana noong una pa lamang di ko na hinayaang mangyari ito. Hinyaan ko nalang sana ang oras na humilom sa lahat ng sakit na naramdaman ko.

Wala akong nasabi, tumalikod ako at aakmang aalis na sana, kaso pinigilan nya ako

"Sharlene, mahal mo ba ako?" Napalingon akong bigla sa kanya, aaminin ko , mahal ko sya, hindi ako masasaktan ng ganito kung di  ko sya mahal. Hindi ako tanga para itago itong nararamdaman ko.

"Hindi ako masasaktan ng ganito jairus kung di kita mahal! Mahal na mahal kita jairus!  Mahal na ma-" di ko na natapos ang salita ko ng bigla nya akong hinalikan. His soft lips touched mine. Agad din nyang inalis ang pagkakahalik nya.

"Nakikita ko nga, mahal mo ko, gusto ko lang naman sabihin sa iyong itigil na natin ang pagkukunwari at gawin na natin itong totoo. I love you too sharlene. I love you." He said and kissed me again.

-THE END-

#JaiLene!

Please read my other works