Utopia | yoonmin

4|"Teşekkürler Yoongi."

Akşam ayazı kırlardaki papatyaları ve leylakları oynattığı bir zamanda, rüzgar dokunduğu her bedeni titretiyor, tüm hücrelere kendisinin soğuğunu hatırlatıp herkesin bu yaşadıkları hayatın her zaman sıcak bir öğlen saati gibi sakin sürmeyeceğini hissettirmeye çalışıyordu. Dokunduğu her şeyin kalbine bu hissiyatı yerleştirdiğinde kimse delirecek kadar rahat ve umursamaz olmayacaktı. En azından rüzgar böyle düşünüyordu.

"Ah, teşekkürler." dedi Yoongi Taehyung'un ikram ettiği çayı alırken.

Şu anda bulunduğu ortamdaki herkesin yüzü neşe saçıyordu. Seokjin, Hoseok, Namjoon, Jeongguk, Taehyung ve Jimin... Hepsi çok cana yakın ve samimi gelmişti Yoongi için. Kendini, hayatında gördüğü en kibar, nazik ve sevecen insanlar ile bir arada oturup sohbet eder, ve çay içerken bulmak başkaları için gayet normal gelse de Yoongi bu küçük şeyden mutluluk duymuştu. Sanki az önce önceden hayali olan huzurlu yerin tam karşılığı bir ortamda, huzurun vücut bulmuş insanları ile birlikte konuşmuştu. Bu hayal ise bile gözlerini açmak istemiyordu gerçekliğe. Tıpkı uzandığı fayansların soğukluğu gibi olan buz gibi gerçekliğe bırakmak istemiyordu kendini. Yoksa bir kabusa dönüşürdü bu yer, bu arkadaşlar, Jimin. Hele ki Jimin'in kendisini bırakmasını istemiyordu. 'Ya bu bir rüyaysa?' diye aklından her geçirişinde boğazında büyük bir yumru oluşuyor, vücudunun her santimini bir titreme hâli alıyordu. Neden burada mutluluğun keyfini sürmek var iken bu korkunç şeyleri düşünüyordu?

"Yoongi amma da konuşkanmışsın. Neden sohbete dahil olmayı denemiyorsun, hm?" dedi Hoseok sevecen bir ses tonuyla.

"Evet hyung, neden konuşmuyorsun?" diye Hoseok'u destekledi Jeongguk Taehyung'un omzuna kafasını koyarken.

"Sanırım başımın ağrısından hâlâ kurtulamadığım içindir. İnanın ben de sizinle uzun uzun sohbet etmeyi istiyorum ama olmuyor işte."

"Peki o hâlde. Millet! Yarın Yoongi'yi konuşturacağız fakat şimdilik ona biraz zaman tanıyıp dinlenmesine izin verelim." dedi Jimin. Kendisi de yorgun görünüyordu.

Herkes ayaklanıp Jimin'in evinin verandasından ayrılırken yarın görüşmek dileklerini ilettiler sevgi dolu bir şekilde. Hoseok tek başına ama Namjoon ile Seokjin, Taehyung ile de Jeongguk sarmaş dolaş bir şekilde ayrılmışlardı. Komik görünüyorlardı.

Yoongi bu ortamda her ne kadar belli etmese de eğlenmişti. Nasıl buraya geldiğini bile sorgulamıyordu hatta. Ayrılmayı da düşünmüyordu zaten. Ama şu an düşündüğü şey ise nerede kalacağıyla ilgili idi.

"Jimin, şey... Acaba ben nerede kalacağım? Burası hakkında pek bir bilgim yok da." Yoongi masadaki boş bardakları toplarken durdurdu Jimin'i. Sesinin masumuyeti Jimin'i gülümsetmişti.

"Bilemiyorum. Senin sorunun." diye alaycı bir ses tonuyla konuşan Jimin diğer bardakları da alıp içeri girdi. Yoongi Jimin'in bu tavrına pek bi'şaşırmıştı doğrusu. Sanki eski kibar Jimin gitmiş, yerine kaba mı kaba biri gelmişti. Neredeydi o nazik Jimin?

"N-ne?"

Jimin'in ardından içeri giren Yoongi önce etrafa bakındı Jimin'i bulmak için. Mütevazi bir salondaydı. Camların kenarları zambaklarla süslü, evi çevreleyen yemyeşil dikenli sarmaşığın bir kısmı açık tahta pencereden içeri süzülüyordu. Burası cennetten bir lütuf, bir bahçeydi sanki. İnsanın ruhunu arındıran bir yer. Yoongi buraya ve Jimin'e ilk bakışında hayran olmuştu. Burası Jimin kadar huzur vericiydi Yoongi için.

Jimin'i odada bulamayınca seslendi Yoongi. "Jimin, nereye gittin?"

Odayı biraz dolaştı. Jimin'i aradı Yoongi. Aniden kaybolmuştu. Neredeydi? Yoksa... Kabusu mu gerçekleşiyordu? O hiç tatmak istemediği duygular mı yer edinecekti Yoongi'nin bitkin kalbine? Bunları düşünmek bile yetiyordu. Elleri buz kesmişti adeta. Titriyordu korkak ve emin olamayan vücudu. Şeytanlar akın ediyordu kalbine. Bir isyan hâli vardı üzerinde. Kalbi ve zihni isyan ediyordu bu bilinmezliğe. O kabus mu bir anlık mutluluğu ve sevinci eritiyordu? Neşeli kahkahalar ne ara iblislerin çığlıklarına dönüşmüştü bu kabusta? Jimin'siz bir yer kaos ortamıydı Yoongi için. Jimin neredeydi? Geri gelecek miydi?