Bölüm 8

561 32 27
                                    

BENN GELDİM ÇİÇEKLERİMM🌸🌸

multideki şarkı = murat dalkılıç - neyleyim İstanbul'u

KEYİFLİ OKUMALARR

*****

ATEŞ SAYGIN;

Hızla yerimden kalktım ve çığlık sesinin geldiği yere koştum dış kapının oraya varınca korkmuş bir Kutay gördüm

"sen kimsin kız?"dedi Arya ise olayın şokunu atlatmaya çalışıyordu

"şeyy ben Arya " dedi  Kutay bana göz kırparak 

"haaaaaa sen benim yeng-..." diyeceği şeyi anlayıp hemen sözünü kestim

" Kutay içeriye girsene " dedim amacımı anlamış olacak ki hiç bir şey çaktırmadan 

"hoşbuldum" dedi alınmış gibi yaparak kapıdan içeri girdi

ARYA ALTUN;

Kapıyı açtığımda karşımdaki çocuk bir anda çığlık atmıştı korkmuştum kendi kendime 'delimi ne?' diye düşünürken az önce çığlık atan çocuk konuştu

"sen kimsin kız?"dedi ama cevap veremedim hala şoku atlatmaya çalışıyordum en sonunda ağzımı açıp

"şeyy ben Arya " dediğim anda yüzü aydınlandı  Ateşe göz kırpıp sırıtmaya başladı

"haaaaaa sen benim yeng-..." Ateş bir anda kapıdaki çocuğun sözünü kesmişti

" Kutay içeriye girsene " dedi

demek adı Kutay , onlar konuşurken bende Kutay'a bakıyordum gelir gelmez çığlık attığı için nasıl biri olduğuna bakamamıştım beyaz tenliydi ve kahverengi saçları vardı. Üzerine pembe       t-shirt altına ise mavi kot giymişti sanırım biraz renkli bir kişiliği vardı

Ateş sözünü kestiği için  

"hoş buldum" dedi alınmış gibi yaparak kapıdan içeri girdi bende kapıyı kapatarak içeriye girdim evime gitmek istiyordum ama Ateşe nasıl söyleyeceğimi nasıl tepki vereceğini bilmiyordum sonuçta beni o kurtarmıştı 'aslında gitmek istemiyor olabilir misin?'  daha fazla kendi kendime saçmalamadan salona Ateş ile Kutay'ın yanına gittim Ateş

" telefonu getirdin mi?" diye sordu Kutay dudaklarını büzerek

"Aşk olsun beni buraya onun için mi çağırdın Ateş aşkım?" dedi Ateş ile Kutay gülmeye başladılar ama ben konuya fransız  kaldığım için anlam veremeyen bakışlarla ikisine bakmaya  başladım Kutay benim bakışlarımdan olayı anlamadığımı anlamış olacak ki

"Ateşin peşini bırakmayan bir sülük varda ondan bahsediyoruz yeng-..." Ateşle göz göze gelince diyeceklerinden vazgeçip

"ben telefonu vereyim o zaman sonrada gideyim"dedi elime telefonu tutuşturup koşar adım evden çıktı ve arabasına binip uzaklaştı bu kadar hızlı gitmesine şaşırmıştım ama Ateş sırıtıyordu

"neyse ben annem ve babamı arayayım " dedim Ateşte anlayışla başını salladı hemen mutfağa doğru ilerledim ve ilkokul yıllarımdan beri ezberimde olan annemin numarasını telefona yazdım ara tuşuna bastım açılmasını beklemeye başladım arama cevaplanınca telefondan o özlediğim naif ve tedirgin sesi duydum

"Alo kimsiniz?" şuanda ağlamamak için çok zor duruyorum kendimi evlenmiş ve annesinden çok uzak bir ülkede anne hasreti çeken ablalar gibi hissediyordum gerçi daha nerede olduğumu bilmiyorum ama öğreneceğim telefondan tekrar

GECE MAVİSİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin