~Maybe feelings of a 2K20 teenager~

~.6.~

......Και έρχεσαι που λες έτσι ξαφνικά και μου λες : λες και με αγάπησες ποτέ, ένα παιχνίδι είμασταν. Δεν μπορείς να νιώσεις σε αυτήν την ηλικία.

Αλήθεια το πιστεύεις αυτό; Γιατί πρέπει να μου το αποδείξεις. Έρωτας δεν ήτανε που κάθε πρωί που ξυπνούσα λαχταρούσα όσο τίποτε άλλο στο κόσμο να σε δω; Έρωτας δεν ήταν που με το που σε έβλεπα κοκκίνιζα μέχρι τα αυτιά; Έρωτας δεν ήταν που με κοιτούσες και εγώ αργοέσβηνα σαν ένα ξεχασμένο κερί; Έρωτας δεν ήταν που κάθε φορά που μου έπιανες το χέρι πάλευα με τις αμέτρητες πεταλούδες μέσα μου; Έρωτας δεν ήταν που είχες γίνει η έμπνευσή μου σε όλα;; Έρωτας δεν ήταν που κάθε φορά που είμασταν μαζί δεν με ένοιαζε τίποτα; Έρωτας δεν ήταν που παρ' όλα τα λάθη σου, εγώ σε δεχόμουν πίσω σαν να 'ταν η πρώτη φορά;; Έρωτας δεν ήταν που παρατούσα στη μέση κάθε τι που έκανα μόνο και μόνο για να σου απαντήσω στο ψυχρό μήνυμά σου; Έρωτας δεν ήταν που κάθε μέρα γέμιζα ένα τετράδιο στιχάκια και ολόκληρα κείμενα που μιλούσαν για σένα; Έρωτας  δεν ήταν που όταν χωρίσαμε έχασα τον εαυτό μου μέσα στο κλάμα και στο ψέμα; Έρωτας δεν ήταν που αποτύπωνα τις σκέψεις μου σε ένα μίζερο κομμάτι χαρτί; Έρωτας δεν ήταν που κάθε φορά που σε έβλεπα γυρνούσαν όλα πίσω και ξανά έβλεπα εμένα και σένα όπως τότε;  Έρωτας δεν ήταν που παρ' όλο που με παράτησες για μία άλλη εγώ ήθελα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να σε δω απλά να χαμογελάς, κι ας μην είμαι εγώ η αιτία; Έρωτας δεν ήταν που έκλαιγα ατέλειωτες ώρες , όχι γιατί με το κλάμα θα γυρνούσες, αλλά γιατί θα εκτονώμουν  και δεν θα με καταπίεζαν άλλο τα συναισθήματά μου για εσένα; Έρωτας δεν ήταν που πονούσα του πούστη αλλά δεν το έδειχνα; Έρωτας δεν ήταν που περίμενα πως και πως να ακούσω μία σου λέξη; Έστω και ένα ψυχρό γεια. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Έρωτας δεν ήταν που έγραφα αργά την νύχτα αγκαλιά με τα δάκρυά μου άπειρα χαρτάκια τα οποία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκες να διαβάσεις; Έρωτας δεν ήταν που προσπαθούσα να βρω μία άκρη στην ιστορία μας; 

7 μήνες Αλέξανδρε. Από τους οποίους 7, με ήθελες τους 3 κι εγώ σε ήθελα τους 10. Χάρις το καλοκαίρι σε ξεπέρασα. Οπότε, μάλλον είναι σωστό να πεις ότι τώρα δεν σε αγαπάω, όχι ότι δεν σε αγάπησα ποτέ.  Γιατί δεν στέκει. Έριξα κλάμα και έγραψα πολύ για εσένα. Βαρέθηκα όμως να με κοροϊδεύεις. Αργά μεν, αλλά βαρέθηκα. 

Παρακάτω θα γράψω ένα από τα χαρτιά που του έγραψα. Στο σύνολο είναι 122. Εδώ θα γράψω αυτό που γράφτηκε στις 28/04/2019, στις 3:44

~ΟΝΕΙΡΑ~

Μωρέ ναι, χωρίσαμε, καιρό τώρα, αλλά δεν το αντέχω ρε γαμώτο αυτό! Εγώ να σ αγαπάω κι εσύ να 'σαι αλλού. Κι εγώ να ονειρεύομαι, και να ονειρεύομαι εμένα μεσ' τα χέρια σου. Να ονειρεύομαι να μ' έχεις αγκαλιά, κοιτάζοντάς με  θέλοντας να είμαστε μαζί για πάντα. Να ονειρεύομαι το χέρι μου μπλεγμένο στο δικό σου. Να ονειρεύομαι αυτό το βλέμμα που λες "Σ αγαπάω" στον άλλον μόνο με μία ματιά. Να ονειρεύομαι εσένα να φιλάς τα χείλη μου και να με ταξιδεύεις σε ένα δικό σου κόσμο. Να ονειρεύομαι εσένα να με φιλάς κι εγώ να χαμογελάω λιώνοντας. Μα όλα αυτά, είναι ένα απλό όνειρο, ένα απλό παρελθόν. Παρελθόν εμείς, παρόν εσύ, μέλλον εσείς. Δεν αντέχω να φαντάζομαι ότι θα τα κάνεις με αυτήν. Όσο όμως κι αν με πονάει, πρέπει αυτά τα όνειρα μαζί σου να αποκτήσουν νέο πρωταγωνιστή και να γίνουν ένα μέλλον μαζί του. Κρίμα που τελειώσαμε έτσι ρε 'συ, κρίμα που υπέφερα έτσι, κρίμα που μας ξέγραψες έτσι. Όμως να δεις. Κάποτε θα σε ξεχάσω κι εγώ και το μόνο που θα μείνει από αυτή την σχέση θα είναι μια διαλυμένη κοπέλα, που έκλαιγε γιατί νόμιζε πως προσπαθούσαν 2 ενώ αγαπούσε μόνη της για 2. Θλιβερό ε; Ως τότε, να ξέρεις, πρόσεχε, σε αγαπώ.

Αυτό είναι ένα από τα κείμενα και δεν ξέρω πως το βλέπετε εσείς αλλά ξέρω τι ένιωσα για αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ήταν ενθουσιασμός. Αν θέλετε κι άλλα αποσπάσματα από χαρτιά, γράψτε σχόλιο. 

 χευ αμιγοςςςςςςςς

ελπίζω να σας άρεσε και να μην ψυχοπλακωθήκατε. Αυτά από εμένα. 

Τα λέμε στο επόμενο! <3

Vote & Comment please !