~Maybe feelings of a 2K20 teenager~

~.7.~

            Και καθεσαι λοιπον στο λιμανι. Εχεις τον φαρο διπλα σου, απο πανω σου φωτιζει το απεραντο baby blue του ουρανου με μικρα, ασχηματιστα συννεφακια και στα ποδια σου βρισκεται μια ατελειωτη θαλασσα με ενα τοσο γαληνιο αλλα παραλληλα ακατανοητο μπλε. Αυτο το μπλε σου γαληνευει την ψυχη και σε βοηθαει στο να φυγει ολη η αρνητικη ατμοσφαιρα που 'χεις μαζεψει, σωστα;

             Ομως, καθως αυτη η αρνητικοτητα και το ψυχικο βαρος εχει φυγει απο επανω σου, αισθανεσαι ακομα ενα κενο. Ενα κενο που δεν θα γεμισει με αυτην την εικονα, οσο ομορφη κι αν ειναι.  Αφοσιωνεσαι περισσοτερο στην εκπληκτικη αυτη θεα και νιωθεις σιγα σιγα το μπλε του ουρανου με το μπλε της θαλασσας να ενωνονται κι εσυ να πνιγεσαι απο αυτο το κενο. Προσπαθεις να καταλαβεις γιατι νιωθεις τοσο εντονα αυτο το κενο. 

             Το κενο αυτο, προερχεται απο εσενα. Επειδη πονας. Πονας και δεν μπορεις να το αποτρεψεις. Ο καθενας ποναει για τον δικο του λογο. Το δικο μου κενο καταφερα ομως να το "δημιουργησω" μονη μου. Ειχα διπλα μου εναν υπεροχο ανθρωπο, που παρολα τα ελαττωματα μου, δεν εκανε πισω. Αποφασισε οτι θα κατσει. Κι εκατσε. Εκατσε και θα καθοταν ακομα στο πλευρο μου αν εγω δεν ειχα παρει μια πρωτοβουλια που βασιστηκε στο αγχος μου και τις ανασφαλειες μου. 

              Εφυγες. Επειδη εγω σε εδιωξα θεωρητικα. Και ποιο ειναι το πραγμα που με κανει να πνιγομαι μεσα στο κενο; Το οτι ισως δεν θα θες να γυρισεις πισω. Και δικιο θα εχεις. Απλα δεν ξερω αν ξερεις ποσο ποναει ολο μου το ειναι και ποσο ψευτικα τα νιωθω ολα γυρω μου. Σε πηρα τηλεφωνο για να ξανακουσω την φωνη σου και στο ακουσμα της, ξεσπασα σε γοερα κλαματα. Προσπαθουσα να αποτρεψω τους λυγμους μου γελωντας αμηχανα για να μην καταλαβεις τιποτα. Ομως, οταν με ρωτησεις αν ειναι ολα καλα και εγω σου ειπα ναι, ορκιζομαι οτι ειπα ενα απο τα πιο μεγαλα ψεματα στη ζωη μου. Αλλα δεν ηθελα να σου πω οτι δεν ειμαι καλα κι οτι κλαιω. Δεν ηθελα. Σημερα που σε ειδα και ηρθα να σε αγκαλιασω, απλα ηθελα να παγωσει ο χρονος και να μεινω εκει. Μετα βιας κρατουσα τα δακρυα μου καθως μιλουσαμε. Ειχα βουρκωσει και μεσα μου πονουσα ανελεητα. Ομως ειδα οτι ακομα φορουσες το λαστιχακι μου και μια σπιθα αναψε μεσα μου, μια μικρη ελπιδα, που ακομα αχνοφεγγει και περιμενει εσενα. Βεβαια, αυτο δεν με πτοησαι καθολου στο να κλαψω διοτι με το που γυρισα πλατη να φυγω, αφησα τα δακρυα μου ελευθερα. Ειχαν θολωσει τα παντα. Εβλεπα μονο  νερο στο οποιο νερο πνιγομουν. Εκατσα στο παγκακι κατω απο τα δεντρα και απλα τα αφηνα να τρεχουν μιας και δεν μπορουσα να τα σταματησω. 

              Περασε η ωρα κι επρεπε να παω προπονηση. Περπατουσα στους δρομους με μονη παρεα τα ακουστικα στα αυτια. Ακουγα την μουσικη μου και δεν μπορουσα παρα να δακρυζω συνεχως. Με κοιτουσαν ολοι περιεργα αλλα δεν με ενοιαζε γιατι εγω φταιω για τουτη την καταληξη. Περπατουσα στους δρομους αλλα εγω ημουν χαμενη. Το μυαλο μου βρισκοταν αποκλειστικα σε εσενα και το καθετι μου θυμιζε εσενα. Καθε στιχος ηταν ενα τρυπημα βαθια μεσα μου. Και αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μεγαλωνει κι αλλο το κενο μου.

                  Ομως γαμωτο, τα εκανα ολα σκατα. Σκατα! Και σε θελω τοσο γαμημενα πολυ! Θελω απλα να μου κρατας παλι το χερι και να ξερω οτι ανηκουμε ο ενας στον αλλον. Θελω να μυριζω το αρωμα σου και εχω μηνυματα σου ολη την ωρα. Θελω να μου λες τα προβληματα σου και να με παιρνεις ετσι απλα τηλεφωνα μεσα στην νυχτα. Θελω να βγαζουμε φωτογραφιες με περιεργες γκριματσες και να με παιρνεις αγκαλια οπως τοτε. Θελω να σου λειπω καθε δευτερολεπτο και να με κανεις παλι να χαμογελαω. Θελω να μαστε οπως τοτε. Μπορουμε; Μπορω να τα διορθωσω ολα; Θελω τοσο πολυ να τα διορθωσω ολα και να τα κανω οπως πριν, και ακομα καλυτερα, ξερωντας ενα μονο ενα πραγμα. Οτι με θες ακομα. Οτι δεν εχεις ξενερωσει και οτι μπορουμε να το διορθωσουμε.

               Δεν αντεχω αλλο να κρυβομαι πισω απο μια περσονα, χαμογελωντας ψευτικα και κρυβοντας την θλιψη μου μεχρι να βρεθω μονη. Δεν θελω να καθομαι να γραφω ηλιθια πραγματα σε τετραδια και σε εφαρμογες. Δεν θελω να 'μαστε χωρια, θελω το μαζι.

Σοοουυ γεια σας

Ναι αυτο το εγραψα στις 25/06 αλλα δεν ανεβηκε ποτε. Απολαυστε το τωρα και ελπιζω να μην ψυχοπλακωθηκατε! 💋