DECAGON HIGH: School for The Gifted and The Misfits

Chapter 2: The Academy

Iminulat ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang isang puting kuwarto na napapalibutan ng iba't ibang apparatuses.

Nasaan kaya ako? Tanong ko sa sarili habang patuloy na linilibot ang aking paningin sa kuwarto. Umupo ako sa aking pagkahiga ng nakaramdam ako ng sakit sa ulo. Ano bang nangyari?

Naagaw ang attention ko ng biglang bumukas ang pinto ng kuwartong tinutuluyan ko.

"Oh, gising ka na pala." binati ako ng isang babaeng nakasuot ng isang maroon na vest na may puting polo underneath. Itim ang kanyang mini skirt at hanggang tuhod ang kanyang puting medyas. Bigla akong naakit sa kanyang logo na nakalagay sa kanyang dibdib. Like the deck of cards, the diamonds at the top right, the clovers at the top left, the hearts at the lower right, and the spades at the lower left.mayroon siyang nakakabit na Band sa kanyang kaliwang balikat. Isang heart namay crown sa itaas. Nakakataka lang kung bakit napakapamilyar niya kahit ngayon lang kami nagkita. "Ano ba naman ito si Miko, nakalimutan na naman niyang iligpit ang mga gamit dito. Ang kalat-kalat tuloy, feeling niya naman na walang gagamit dito. Hays, lahat nalang talaga inaako." dinig kong sabi niya habang patuloy itong lumakad palapit sa akin."Ako pala si Sonia. Sonia Monaghan. I'm from the Hearts. You passed out while taking the exam. Nandito ka pala ngayon sa nurse's office ng Academy. Okay ka lang ba? Kamusta na ang pakiramdam mo?" Bigla siyang napatitig sa akin na parang may nakita siyang multo. May dumi yata sa mukha ko.

"Teka, parang nagkita na tayo ah? Kilala ba kita? Ano nga ulit ang pangalan mo?"

"I am Krizella Alysia Vermillion. You can call me Krizella. " pagpapakilala ko sa kanya. Gulat siyang lumapit sa akin at bigla niya akong niyakap. Tumingin muli siya sa akin na may halong saya at pagtataka.

"Aly, di mo na ba ako naalala? It's me, your one and only gorgeous bestfriend, Nia." sabi niya sa akin at sabay niya akong binatukan. "Ang kapal naman ng mukha mo'ng kalimutan ako bigla." She then crossed her arms and started to pout.

I looked at her once again at bigla kong narealize na nandito rin palang nag-aaral si Nia sa Academy. Yinakap ko ulit siya ng mahigpit bago ko siyang binitawan.

"I miss you so much too, Nia. You changed. A lot. Parang 'di ko na ikaw nakikilala ah?

"It's part of my sanction. We don't want to look unappealing towards our audience."

"What do you mean?"

"You'll see. Once you settle in our Academy." she said with a strange smile on her face.

"Kamusta ka na pala? At bakit mo hindi sinasagot ang mga tawag ko? I was worried?!" Muli niya akong binatukan habang tumatawa na parang baliw.

"Sorry naman kung di ko nasasagot ang mga tawag mo.Alam mo naman na--"

"I know. You and your Mother have been hiding. I just can't understand why you still need protection. You have the most powerful gift I have ever known."

"Alam mo naman na 'di ko iyon puwedeng gamitin. You already know what happened..."

"Aly...are you still blaming yourself after that incident? 'Di mo naman iyon kasalanan. You had to do it."

"Kung sumunod lang sana ako kay Daddy, 'di sana mangyayari ang lahat ng ito. Hindi sana siya mawawala." I clenched my fist while holding the only thing he left behind. A pendant.

Napansin kong nailang siya bigla at napansin ko ring bumigat ang aming paligid. Tumingin siya muli sa akin at iniba nalang ang topic.

"Uhm...I heard na may dadating daw na new student. And she/he is a human."

"About that, may sasabihin pala ako sa iyo."

Ikuwinento ko sa kanya ang tungkol sa letter, sa examination, at kung bakit ako nandito sa nurse's office.

"Huh?! Talaga ba? 'Di ka naman--"

"Shhh, baka may makarinig sa iyo. It's a secret remember."

She held her chin na para bang nag-iisip. Nagbuntong hininga nalang siya habang patuloy pa rin ang pagtingin sa akin.

"I'll keep your secret. Don't worry. Pero sa dinami-daming tao sa Sarsota, they chose you. Bakit naman kaya?"

"'Yan nga ang ikinatataka ko rin bakit nga ba ako? E 'di naman ako spesyal kagaya mo."

Nabalot kami ng kaunting katahimikan. Nawala ito ng bigla akong nagsalit.

"'Di bale, ang mahalaga ay magkasama na ulit tayo. Pero 'di ko nga rin alam kung bakit, eh?"

Napahinto kami sa aming pag-uusap ng biglang may pumasok na matandang lalaki na nakasuot kesa ng itim na business suit na may pulang polo sa ilalim nito.

"Ms. Vermillion, you're awake."

"Mr. Hiro, long time no see." I said jokingly.

"You've been asleep for 3 days, Ms. Vermillion."

Tiningnan ko muli si Nia na iniiwasan akong tingnan. Nakalimutan yata niya itong sabihin sa akin kanina.

"Did I miss anything, Mr. Hiro?"

"The only thing you did miss is orientation. The Headmistress was expecting to see you. But a few...casualties did happen."

"Tell her that I'm sorry. I'll go right away, may sasabihin pa po kasi ako sa kaibigan ko." sabi ko kay Mr. Hiro habang tinititigan ng masama si Nia.

"I am afraid I can't do that miss."

"What do you me--"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng biglang pumalakpak ng dalawang beses si Mr. Hiro at lumiwanag ang hinihigaan ko, kagaya noong nasa Entrance Hall palang ako. Parang binutas, ay nahulog ako sa aking pagkakaupo at nakita ko nalang ang aking sarili na nakatayo sa isang kuwarto.

Nandito ako ngayon sa isang red-carpeted brown room, na may moderned style. Nakakamanghang tingnan sa kuwartong ito ay ang paglitaw ng iba't ibang kagamitan sa kuwarto. Napatingin ako sa gitna at nakita ko ang isang malaking monobloc chair na nakalagay sa kabilang direction.

"You're already here, Miss Vermillion." Bigla akong nangilabot sa boses na narinig ko. It was deep and cold. Lalaki? Akala ko bang headmistress ang nandito?

Slowly, nagswing sa aking harapan ang monobloc chair at nagpakita sa akin ang isang lalaki na kagaya ni Nia ay nakasuot rin ng uniform. He had electrifying blue eyes. Ng nasikatan iyon ng araw ay para itong kumikinang na parang mga diyamante. He had black messy hair in contrast with his white skin. Matangos ang kanyang ilong at mapupula ang kanyang labi. Para siyang model. Mala chinito rin mga mata neto'h, may itsura pa yata siya kesa sa akin. Bigla siyang ngumisi ng nakita niyang tinititigan ko siya.

"Are you done staring?"

Ano daw?! Ang kapal naman ng mukha, nevermind, mas gwapo pa nga yata ang ipis kesa sayo. Staring mo mukha mo. Tss...cocky jerk.

"Who are you? At nasaan si Headmistress Seraphina?"

"Didn't Hiro tell you? I'm Felix Blake Hawkins. The new Headmaster. I deserve to be treated with a little respect don't you think?"

----