ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ခြဲခန္းေရွ႕တြင္ဂနာမျငိမ္ သူ႔ရဲ႔ ရိေပၚတခုခုျဖစ္သြားလို႔မရဘူးမလား
ခြဲခန္းတံခါးေလးပြင့္လာျပီးအထဲမွ ေဒါက္တာထြက္လာသည္
"ေဒါက္တာ အ ေျခအ ေန"
အားလံုးက ေဒါက္တာေျပာမည့္စကားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္
"အ ေျခ အ ေန ေကာင္းပါတယ္ လူနာေရွာင္းသြဲ႕ ေရာလူနာဝမ္ရိေပၚပါ ဘာအႏၲရာယ္မွမရွိပါဘူး ခြဲစိတ္မႈ ေအာင္ျမင္ပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဒါက္တာ"
ဒီေတာ့မွ ေရွာင္းက်န္႔အပါအဝင္အားလံုးသက္ပ်င္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္
သတိမရ ေသးတဲ႔ရိေပၚလက္ ေလးကို ေရွာင္းက်န္႔ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္
"ေက်းဇူးပါရိေပၚရယ္မမအတြက္ေက်ာက္ကပ္ေပးတာ ရိေပၚ ပါးက ေလက်ေတာ့္ကိုသားတဲ႔ က်ေတာ္သိပ္ေပ်္ာတယ္ ဒါမဲ႔မျပည့္စံုေသးဘူးရိေပၚအျမန္သတိရလာမွျပည့္စံုမွာ"
ေရွာင္းက်န္႔ရိေပၚလက္က ေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္းသူခန ေမွးလိုက္သည္
ရိေပၚႏိုးလာခ်ငိးဦးစြာ ေတြ႔ရတဲ႔သူ႔အခ်စ္ေလး
"က်န္႔က်န္႔"
ေခၚသံ ေလးႀကားေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ႏိုးလာသည္
"ရိေပၚ သတိရလာျပီလား ဘယ္ေနရာေနမ ေကာင္းတာရွိလဲဟင္"
"အကုန္ေကာင္းတယ္ဘာလို႔ဆို က်န္႔က်န္႔ကိုဦးဆံုးေတြ႕ရလို႔"
ေရွာင္းက်န္႔ရီျပလိုက္သည္
"ဒါနဲ႔ မင္းအမေရာ အဆင္ေျပလား"
"အင္းသတိမရ ေသးဘူးထင္တယ္က်ေတာ္သြားမႀကည့္ရ ေသးဘူး"
"က်န္႔က်န္႔"
"မမယြဲ႔"
"က်န္႔က်န္႔ မမသြဲ႕ သတိရလာျပီအဲ႔ဒါလာေျပာတာ"
"ဟုလား ဒါဆိုက်ေတာ္ခုလာခဲ႔မယ္"
"ေအးေအး"
"ရိေပၚက်ေတာ္ခနသြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ျပန္လာခဲ႔မယ္သိလား"
"အင္းသြားေလ ကိုလဲသတင္းေမးတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါ"
"အင္း"
ေရွာင္းက်န္႔မမသြဲ႕အခန္းကို ထြက္လာလိုက္သည္
