𝙝𝙖𝙩𝙖𝙡𝙖𝙧 / 𝘴𝘪𝘯𝘮𝘢𝘯

yanımda uyusan neye yarar, sevmiyorsan

2019, mart

"Sinan, orda yatmayı düşünüyorsun herhalde? Gelsene oğlum içeri."

Sinan ilk defa Osman'ın evine geldiği için heyecanlı ve tedirgin hissediyordu. Günler önceden planlanmış bu akşamı iple çekiyordu aslında, şimdi ise aptal utangaçlık hissiyle başa çıkmak zorundaydı. Kısa adımlarla içer girdiğinde evin çok sessiz olduğunu farketmişti.

"Kimse yok mu evde?"

Osman, Sinan'ın ceketini çıkarmasına yardım ederken başını farklı yöne çevirdi. "Yok, yalnız kalıyorum ben bir süredir."

Sinan şaşırmıştı, "Bana bundan hiç bahsetmemiştin?"

"Çok önemli bir şey olmadığı için bilmene gerek yok."

Sinan başını öne eğdi, aslında Osman hakkındaki her şeyi bilmek istiyordu. Bu yaşta yalnız yaşaması kulağa normal gelmiyordu. Bu yüzden neden yalnız yaşadığını, neden ona söylemediğini ve söylemediği için ona kızmayı istiyordu. Buna hakkı var mıydı bilmiyordu, bu yüzden susmakla yetindi.

Osman onun bu halini farkedince Sinan'ın yüzünü elleri arasına aldı. "Asma yüzünü, anlatırım bir ara. Kapıda kaldık senin yüzünden iki saattir, geç hadi içeri." dedi hafifçe belinden ittirerek.

Sinan kafasında soruları bir köşeye attığında aslında rahatladığını hissetmişti. Gergin olmasına gerek yoktu sonuçta ikisinden başka kimse yoktu yanlarında. Yine de bu ev olayı onu strese sokmuyor değildi.

Sinan kanepenin en köşesine oturduğunda Osman kafasını iki yana sallayarak gülümsedi. Hemen sonra başını Sinan'ın bacaklarına koyarak uzandı. Bu açıdan onu izlemek çok hoşuna gitmişti. "Rahat olsana oğlum, sen varsın, ben varım. Neyden çekiniyorsun?" İçindeki sevgi dolu hisse engel olamayıp burnunu sıkmıştı Sinan'ın.

Sinan gülümseyerek kafasını iki yana salladı. Onun da engel olamadığı arzusuna karşılık Osman'ın saçlarına elini daldırdı. Osman gözlerini kapatarak gülümsedi. "Ee, ne yapalım? Atıştırmalık bir şeyler var evde, bir de film açalım istersen?"

Sinan kafasını salladı, "Harry Potter izleyelim mi?" Heyecanlı çıkan sesine karşılık kalkarken gülümsedi Osman.

"Ben pek sevmem o tarz filmler ama olur, sen istiyorsan izleyelim."

"İzledin mi hiç de sevmiyorum diyorsun."

Osman omuz silkti, "İzlememe gerek yok, ütopik şeylerden hazzetmem."

"Fantastik canım o, ayrıca bak görürsün izleyince çok seveceksin. Aslında kitaplarını da okusan keşke ama onu sonra hallederiz. Hadi gel."

Sinan'ın heyecanlı mimikleri Osman'ı gülümsetiyordu. Garip bir şekilde yapmayacağı her şeyi Sinan'ın tek sözüyle yapacağını hissediyordu. Bu iyi miydi, kötü müydü bilmiyordu. Şu an sadece mutlu olduğunu biliyordu.

•

3. film henüz bitmişken Sinan hafiften esnemeye başlamıştı. Zaten saçlarını okşayan ellere direnmek zordu. Tam bu iç gıdıklayan hisle gözlerini kapatacaktı Osman sabahtan beri sorduğu sorularına devam etti.

"Bu aptal adam neden daha önce kaçmamış hapisten? Madem kaçabiliyordun 12 yıl niye bekliyorsun aptal?"

Sinan uykulu da olsa Sirius'u savunma gereği duymuştu. "Aptal değil bir kere o."