I. Bölüm
İstemsizce geldiğim evime bakıyordum uzaktan kafamda binlerce düşünce tereddüt ettiğim doğru ama artık bir işimde yok kiramı ödeyemiyorum bu aile mirası evime üçüncü gelişimdir sık geldiğim söylenemez burada hep kalacağım sanırım kafamdaki düşünceleri toplayıp arabadaki bavulları almaya koyuldum. Hava gerçekten sıcak ve daraltıcıydı neyse ki evimizin bir bahçesi vardı kocaman ağaçların içine gömülmüştü serin olacağı kesindi gecelerin. Kurumuş dalları ve sarmaşıkları elime kenara itip kapıyı açtım uzun bir süredir gelen olmadığı için evi yabani ot bürümüştü. Daha sonra bir elimle bavulumu kavradım ve kapıyı açtım sıradan gıcırtı ile ev selamladı beni suratımda şoka girmiş bir edayla bu ev nasıl temizlenecek diye düşünmedim değil her yer muşamba örtülerle kaplıydı ama her şey toz içindeydi. Uzun bir temizlik gerekecekti ama bugün değil uzun bir yoldan gelmiştim evin elektirik , su ve ısınma aksamlarını kontrol ettikten sonra çantamdan kahvemi ve termosumu çıkardım sıcak su hazırladım kahvemi yaptıktan sonra bir köşeye uzandım gerçekten çok yorulmuştum burası çok sessizdi küçük bir kasabada değildi ama sapa bir konumu vardı. Sabah bir çok işi halletmem gerekiyordu öncelik olarak evin işini en sevmediğim işi yapacaktım bana göre değildi hiç bir zaman evle ilgilenen bir kız olmadım. Biraz olacaktı benim için üşengeç bir yapım var bundan nefret ediyorum ama elimde değil çok güzel o duyduğum kapı sesimi resmen kapı kırılacaktı sonuna kadar abanıyordu dışarıdaki her kimse kapıya doğru ilerledim
- Ah. Jessie sen miydin gerçekten beni korkuttun.
-Evet gördüğün gibi benim neden korkuyorsun geldiğini, neden söylemedin sana bir şeyler getirirdim
- Çok uzun bir yolculuktu özür dilerim biraz kendime gelemeye çalışıyordum açıkçası ev berbat durumda aslına bakarsan bu işin içinden nasıl çıkacağım onu düşüyorum (alaycı bir gülüş ile)
- Beraber halledebiliriz sana yardımcı olabilirim eğer istersen tabiki
- (Ahh tanrım biraz düşünüyorum şuan tabiki kibarca) çok memnun olurum neden olmasın
-Anlaştık ben gidiyorum tekrar görüşmek üzere
-Görüşürüz Jessie
Uzun süredir Jessie' i görmemiştim biraz yaşlanmış ama hala yakışıklı ve jessie'nin bana yardım etmesi işime gelmişti şu lanet evin pisliğinden hemen kurtulmak istiyordum zaten fazlaca otantik bir ev tozlu haliyle iyice metruk bir ev gibiydi. Neyse çokta önemsemiyorum istekli değilim bu eve karşı çünkü zorla geldim kendi evimi üzelerek kapattım eşyalarımı sattım hayatımın en kötü günlerini geçiriyordum
Neyse ki jessie' le evi güzelce temizledik sözleştiğimiz gibi hatta yemek için bir şeyler hazırlamış yoksa aç kalacaktık uzun saatlerce uğraştık ama değdi gerçekten ev pırıl pırıl olmuştu çıkardığımız çöp ise koca çöp konteynırını doldurdu bu arada birbirimiz ile görüşmüş olduk her şeyi konuştuk görüşmediğimiz sürece neler yaptık neler yaşadık bütün ayrıntılılarıyla gerçekten zor günlerden geçiyordum onunla konuşmak iyi gelmişti. Ama içime sinmeyen bir şey vardı bu evde bir enerji gibi belki de her evin enerjisi vardır. Bu evin enerjisi gerçekten düşük umarım keyif alanları yaratınca daha farklı bir hava kazanır. Biraz eve karşım fikrim değişiyordu kasvetli bir hava sarınca uykum geldi uzanmak istedim jessie gideli 2 saat olmuştu gitmese miydi ? acaba ama ne yapacaktım bu evde tek başıma yaşacağım kuruntu yapıyorum dedim kendi kendime gözlerimi kapadım uyumaya çalışırken direkt uyuya kalmışım....
Ani bir şekilde gözlerimi açtım camın önündeki saksı bir anda yere devrildi ve camdan gelen bir kol gibi bir şey onu resmen itti gördüm ama insana benzemiyordu yoksa bir hayvan mıydı emin değildim şaka gibiydi yorgunlukta mıydı gördüğüm şey kalbim ağzıma gelmişti vücudumdaki bütün kan beynime toplanmıştı ayaklarım üşüdü ve yerimden kalkamadım gördüğüm şey gerçek olamazdı biraz kendimi sakinleştirmeye çalıştım ama başaramadım net bir görüntüydü ahtapota benzer bir kol yılan gibi evimin içine girmişti ve süzülerken saksıyı devirmişti ve sakin kalamazdım derhal toplandım ve ışıkları açtım bahçeye de çıkmaya korkuyordum kapana kısılmıştım etraf çok sessizdi bu beni ürkütüyordu sakince bekledim aradan 3 saat geçmişti bile hala bir kıpırtı yoktu delirmiş miydim acaba içim içimi yiyiyordu o şey gerçek olamazdı görmüş olmam onun gerçek olacağı anlamına gelmiyordu belki beynim bana aptalca oyunlar oynuyordu resmen beynimle savaşıyordum... Bana bunu yapmış olamazdı hem de böyle bir evde durumu ciddiyetsizliğe vuruyordum kendimi kandırıyordum korkumu bastırmak için usulca tekrar yatağa uzadım ve yatar yatmaz büyük bir sarsıntı oluştu deprem oldu sandım herhalde bu kaçıncı üst üst geliş olaylarda çığlık bile atamadım telefonu aldım jessie aradım en yakın oydu sarsıntı anında geçmişti bir anca önce üstümü toparladım evden çıkmam gerekiyordu daralıyordum hayatımda yaşadığım en paranormal gece olsa gerek kafamı sıyırmak üzereydim.
Hava serinlemişti hırkamı almam mantıklı bir kararmış kapının önündeki küçük motorsikletime bindim ve hızlıca jessie'nin evine gidiyordum telefonda konuştuk ve onda kalabilceiğimi söyledi ağlayarak motoru sürüyordum her yer karanlıktı yollardaki elektirik direkleri neden bu kadar az ışık verir ki anlamış değilim hızlıca sürüyordum karanlığı yarıyordum ve jessie'nin evine varmıştım beni gülerek kapıda karşılıyordu sanırım suratımda ki korkulu ifade ona komik gelmişti acilen bir viski içmem gerekiyordu bu kafayı başka türlü toparlayamazdım jessie'nin kadehi masada duruyordu anında kafaya diktim ve daha sonra bütün olanları anlattım olay ciddileşmeye başlamıştı bile.
