Aşktan vazgeçilir mi

3.BÖLÜM

merhaba arkadaşlar bölüme başlamadan size bunu söylemek istiyorum benim noktalama işaretleri ile aram kötüdür :( bu yüzden kullanmicam haberiniz olsun

iyi okumalar 

Okuduğum mesajla kalakaldım bu olamaz Fatma ablaya bir şey olamaz olmamalı o benim annem gibidir onu kaybedemem bu dünyada sevdiğim bütün insanlar bir bir beni bırakıp gidiyor ama bu sefer olmaz izin vermem bir kişiyi daha kaybedemem bunları düşünürken telefon hala elimdeydi masaya koyup odama koştum üzerimi değiştirdim gitmeliydim ne olursa olsun onu görmeye gitmeliydim selin'i de bu halde yalnız bırakamazdım ailemin beni göndermiceğeni bile bile çantamı omzuma atıp dış    kapının önünde durdum kapının kolunu tutuğum an duymak istediğim son sesi duydum

=nereye gidiyorsun böyle bize bir şey söylemeden.ne sandın sen burayı istediğin gibi girip çıkabileceğin bir yer mi? 

dişlerimi o kadar sıkıyordum ki sızlamaya başlamışlardı bile onun yüzüne bakmadan cevap verdim 

-selin'i annesi Fatma abla kalp krizi geçirmiş ve şu an hastanedeler onu görmeyi gidiyorum,ve bu arada sizden  izin alma gibi bir niyetim yoktu zaten bu hakkı siz yıllar önce kaybettiniz hatırlatim. sizden izin alacak değilim.

son cümlemi alayla söylediğim için sinirlenmiş olacak ki iki adımda yanıma gelip gözlerini gözlerime dikti iki yıl önce bu durumda olsaydım kaçacak delik arardım korkudan ama şimdi öyle bir şey söz konusu bile olamaz .artık ondan korkmuyordum ona karşı sadece bir duygu besliyordum o da nefret . ona bütün nefretimle bakarken bir anda yağmurda patlayan tokadıyla başım yana çevrildi ,eminim bu parmak izleri kolay kolay geçmeyecekti. kolumdan tutup odama götürdü ve kapıyı dışarıdan kilitledi,hemen kapıya koşup yumruklamaya başladım 

-açın şu kapıyı bunu yapmaya hakkınız yok açın kapıyı sizden nefret ediyorum siz benim ailem olamazsınız istediğim yere gidebilirim ,AÇIN!!

 =Hiç sanmıyorum, bugünlük cezalısın sana yemek de yok belki bu bizimle nasıl davranman gerektiğini öğretir 

 napıcam ben şimdi selinsonra le de konuşamicaktım fatma  abladan da haber alamicaktım. sabahı beklemekten başka çarem yoktu.

sabah kalkıp okula gitmek için hazırlandım sonra  kahvaltı yapmadan çıktım servisimi beklemeye başladım .servisle gidiyordum okula çünkü babam erkeklerin bulunduğu bir ortamda bulunmamı izin vermiyordu ,otobüs gibi mesela.okula geldiğimizde hemen sınıfa çıktı selinin gelmesini bekledim bir umutla kapıya bakıyorum,ama hayır gelmedi birinci ders bittiğinde selin kapıda belirledi normalde avaz çıktığı kadar "günaydın" diye bağırıp sonra koşup bana sarılan selin gitmiş yerine sesiz bir kız gelmişti. yanıma gelip oturduğunda hoca gelmişti zaten kulağına yaklaşıp

- selin iyi misin?  diye sordum başını sallamakla yetindi daha fazla konuşmadan önüme döndüm dersin bitmesini bekledim. teneffüs  zili çaldığında selinle lavaboya gittik daha fazla dayanamicaktım.

-selin annen nasıl oldu dün telefona daha da bakamadım çok merak ettim 

=meri sakin ol annem iyi tam zamanında yetişmişiz şuan hastanede ablam onun yanında bende okuldan sonra onun yanına gidiyorum sana haber vermek için gelmiştim zaten

-selin emin amcaya söylesen beni de götürse dün babam beni göndermedi yanınıza hem unutma ki o benimde annem sayılır

=tamam ban babama söylerim şimdi sende gelirsin.

bunu söylerken gülümsüyordu ama bir anda kaşları çatıldı .eliyle saçlarımı arkaya itip yanağıma baktı

= kanka bana söyler misin bu yüzünün hali ne öyle kim yaptı bunu?

-boş ver canım o önemli değil 

=hemen bana söylemezsen yeminle seninle bir hafta boyunca konuşmam

eveeet yapar mıydı evet maalesef yapardı o yüzden gözlerimi kaçırıp nasıl olduğunu anlattım tabi ki beklediğim bir şey yapıp bana sıkıca sarıldı bende anında ona sarıldım 

= sen üzülme kankişom ben hep yanındayım.ve bu arada  o adamı öldürmek istiyorum bir gün haberin olsun.

 okuldan sonra hastaneye gidip fatma ablayı ziyaret ettim beni görünce çok sevinmişti tabi ki bende ondan farkım yoktu,beni eve emin amca bırakıp gitmişti ve şuan dünden beri hiç bir şey yemediğim için bayılmak üzereyim. mutfağa geçip buz dolabı karıştırdım ama yiyecek bir şey yoktu ve yemekle uğraşıcak gücüm de yoktu en  iyisi bakkaldan abur cubur bir şeyler almaktı hemen anneme seslendim

-anne  ben bakkala gidiyorum iki dakkaya dönerim

bunları söylerken çoktan ayakkabılarımı giymiştim bile çünkü yalnız gitmemi izin vermiyordu normalde benimle selim gelirdi ama o hala okuldan dönmemişti. bakkalda gördüğüm ne varsa alıyordum ama tabi ki çikolatalı olanlar hariç maalesef çikolataya alerjim vardı. parayı ödeyip evin yolunu tuttum çok garipti sokakta benden başka kimse yoktu normalde bu yol hiç boş olmazdı . karşıdan bu yola doğru gelen bir adam vardı sadece bana pür dikkatle bakıyordu.bende ona aldırmadan yoluma devam ediyordum ,yanımdan geçip gitmişti bile ama ben ne olduğunu anlamadan ağızıma kapatılan bezle neye uğradığımı şaşırdım ve sonrası karanlık.

merhaba arkadaşlar elimden geldikçe güzel yazmaya çalıştım umarım beğenirsiniz:)  hepinizi çok seviyorum<3<3<3<3<3  lütfen oy verin ve yorum yazmayı unutmayın :D