Sa dorm...
Agad siyang dumeretso sa kama at doon tinuloy ang kaniyang pag-iyak patuloy parin siya sa pagpapakawala ng kaniyang mga hikbi habang pinapanood ko siya. Wala akong magawa para pagaanin ang loob niya
Im always here for her but sometimes, i feel that im the most useless person in the world wala akong magawa para mapagaan ang loob niya gusto ko na lang lumabas para di ko makita kung gaano siya nagdudusa dahil lumipas na ang ilang araw pero lalo pa atang lumala ang naging sitwaston niya hanggang sa di na siya kumakain at palaging tulala di ko narin siya makausap pinipilit namin siyang pakainin pero iyak lang siya ng iyak.
"Erine please kumain kana nag-aalala na kasi kami sayo." sabi ko dito habang pinipigil ang pag-iyak dahil wala akong magawa paraicomfort siya pero nandito lang ako sa tabi niya.
Agad naman itong umiling at niyakap ang unan na pinakamalapit sa kaniya at muling humagulgol na nauwi sa paghikbi at ang mga matang madalas kumikinang ay nabuhusan ng lamig at luha.
At nang makita ko ang kaniyang kalagayan at napagpasyahan kong lumayo muna pansamantala sa kaniya at magtungo kung saan man ako mapunta
Dumeretso nalang ako sa 7/11 dahil sa tantsa ko uulan ng malakas hindi pa naman ako nakapagdala ng payong kaya napagpasyahan ko munang manatili dito.Agad akong namili ng puwede kong kainin pansamantala upang makalimot muna sa aking pinoproblema at nang makapili ay dumeretso ako sa pinakamalapit sa may bintana medyo mahamog na ang salamin nito kaya sinulat ko dito ang salirang SORRY at agad ding binura ng makita kong may papalapit sakin
"Miss pwedeng makiupo?" Tanong nito agad naman akong tumango dito at tahimik nalang na kumain.Agad naghari ang katahimikan dahil wala ding naman akong oras para makipagkaibigan sa ibang tao
"Miss ang lalim ata ng iniisip mo?" Tanong pa nito at tila inaaral ang bawat expression ko.
"Kilala ba kita?"tanong ko dito,agad namang nawala ang mga ngiti sa kaniyang labi sa sinabi ko.
"Ang sunget naman."bulong nito pero narinig ko rin naman
Agad akong umalis ng matapos sa kinakain ko,nakakawalang gana magstay sa lugar na ito lalo na kung may manggugulo,kung kailan kasi gustong mapag-isa,doon palaging may manggugulo.
"Miss konting ingat naman oh!paano kapag wala ako?baka wala ng sasalo sayo?"sabi pa nito ng mawalan ako ng balanse.Bigla kasi akong nahilo.Kulang na naman siguro sa tulog.
"Thank you."mahinang sabi ko ng di tumitingin sa kaniya nagi-guity ako kasi kahit na sinusungitan ko siya andiyan parin siya para tulungan ako kahit na sinudungitan ko siya kabaitan parin ang isusukli niya sana talaga lahat kagaya niya.
"Miss maulan pa sa labas sure ka ba na aalis kana?"agad akong napatingin sa kaniya at agad din namang tumango bigla kasi akong nahiya sa inasal ko kanina lang kaya napagdesisyonan ko nalang na umalis.Hindi pa man ako nakahahakbang ay agad niya akong hinawakan sa aking balikat.
"Miss wala ka bang dalang payong?heto oh gamitin mo muna." Alok nito sa hawak niyang payong pero tinalikuran ko na siya ayaw ko na kasing magkaroon ng utang na loob sa kaniya at agad nilusong
