The Secret Last Memory (Claveria Series 1 )[ON-GOING]

Kabanata 11

Kabanata 11

Estuary

Mabilis na sumampa si Argon sa aking tabi nang hindi linulubayan ng mga kamay niya ang bewang ko. He held the rope.

Ang kanang braso nito ay sumasagi sa aking likod habang ang isa ay nasa aking harapan, ako ang nasa gitna. Mabilis na nakaramdam ako ng kaba dahil sa lapit namin sa isa't isa. I can smell his natural manly scent and his perfume that captures all the spice of the sea. Ipinilig ko ang ulo para mapukaw ang mga iniisip.

Sinimulan na nitong kabigin palabas ang kabayo kaya napakapit ako sa kaniya para maiwasang mahulog. Nang sandaling nakalabas kami sa napakalaking tarangkahan ng mansyon ng Villarius ay bahagya akong nakaramdam ng ginhawa.

The mansion keeps suffocating me because of boredome, na ang tangi ko lamang na ginagawa ay ang kumain, matulog at hinihintay ang pag-uwi ni Argon sa hapon.

Nasilayan ko ang pagtaas ng suot kong bestida sa binti. Bibitawan ko sana si Argon para ayusan iyon ngunit naunahan niya ako. Gamit ang kaliwang kamay ay hinawakan nito ang laylayan at hinila pababa para matakpan ang mga binti ko.

When the cool and refresing breeze blew gently, I feel comforted. Napangiti ako at dinama ang mabining hanging tumatama sa aking mukha habang pinapatakbo ni Argon si Hunter.

Walang nagsasalita sa amin dahil abala ako sa pagtanaw sa mga maberdeng bulubundukin. From the east side, I saw the crystal blue ocean and a rocky mountain from the far south of the sea. Hindi ko halos matanggal ang mata ko sa ganda ng natatanaw ko.

The wind blew my hair. Naalala ang sandaling nasa isla ako. I still remember when I admired the peacefulness of the sea, the freedom of the blowing wind, and the pleasing harmony sound of the mountains. Mapait akong napangiti habang tinatanaw ang kabuuan ng lugar.. Compare from the Isla Geulus, mas hinahangaan ko ngayon ang tanawin ng Claveria.

Liningon ko si Argon at nakita ko ang paninitig nito sa akin. Mukhang kanina pa niya pinapanood ang ekspresiyon ko. Napayuko ako.

Makalipas ang ilang minuto ay kagubatan na ang tinatahak namin. Matatayog na puno ang nakikita ko. Tanging awit ng mga ibon at palakpak ng mga dahon ang gumagawa ng ingay sa pagitan namin. Bumagal na rin ang takbo ni Hunter kumpara kaninang paalis pa lang kami.

"M-malapit na ba tayo?"

Tanong ko sa tahimik na si Argon. Ramdam ko ang init ng dibdib nito na nakadikit sa aking braso, leaning on him a bit.

"Oo, pagkatapos nitong kagubatan ay iyon na"
Sagot niya sa malamyos na tinig.

I swallowed. Kanina ko pa pinipigilan ang sariling huminga ng malalim dahil sa napakalapit naming distansya. I feel uncomfortable because of his warmth.. lumalakas lang ang nararamdaman kong kaba pero pinipigilan ko ang sarili para hindi niya mahalata.

A while ago, I was more aware of the majesty and my admiration of the place than right now in the middle of the unwanted forest, my full attention is only in our distance. Buti na lang at ang mga matitigas na braso ni Argon ay nakabakod sa akin para hindi ako pigilan akong mahulog sa kaba.

Habang tumatakbo pa rin ang kabayo ay nahagip ng paningin ko ang aking mga kamay na nakakapit sa matigas na hita ni Argon, my face heated. Sa dami ng makakapitan ko sa hita pa niya talaga. Ugh

"We're here"

Agad na nabaling sa paligid ang atensiyon ko dahil sa sinabi ni Argon. Agad ko rin namang inilayo ang mga palad ko roon dahil unti unti rin namang tumigil ang kabayo.

My eyes widen when I saw the flamboyant deep estuary. Pinagitnaan ito ng mabatong bundok at ang kinaroroonan namin ngayon. The dark blue salty water from the ocean in the right side while a light crystal clear mint water of the river in the left. It's majestic! They are really different from each other but their collision turns to be a beautiful blending.