[Αλλά μόλις μπήκα στην κουζίνα, μάντεψε ποιος ήταν ήδη εκεί
Ο Άλεξ. ]
Ελπίδα POV
Α: Καλημέρα όμορφη, είπε αφήνοντας δύο ποτήρια χυμού στο τραπέζι χαμογελοντας
Ε: Καλημέρα, είπα με ένα περίεργο ύφος
Εμ μπορείς να μου πεις τι έγινε χτες και γιατί βρίσκομαι εδώ με την Δανάη;
Α: Α δεν θυμάσαι τίποτα
Ε: Θα έπρεπε;
Α: Δεν θυμάσαι που μεθυσες και ο Μάριος, είπα και εγώ τον διεκοψα
Ε: Ναι θυμάμαι έναν Μαριο, είπα με ένα βλέμμα αηδιας
Α: Πες μου τι σου έκανε, λέει με ένα πληγωμένο βλέμμα
Ε: Κοίτα εμ...θυμάμαι ότι με πήγε σε ένα δωμάτιο αυτο
Α: Ξέρω, λέει με ένα στενάχωρο βλέμμα
Αναρωτιέμαι γιατί στεναχωριέμαι τόσο για εμένα
Α: Κοίτα το σημαντικό είναι ότι είσαι καλά τωρα, λέει κοιτάζοντας με στα μάτια
Ε: Ναι, λέω κάνοντας το ίδιο
Από την "στιγμή" αυτή μας έβγαλε η φωνή του Στέφανου
Σ: Καλημερααα, λέει με ενθουσιασμό
Δ: Πεντάχρονο, πετάγεται η Δανάη από πίσω
Σ: Σου αρέσω όμως, λέει εκείνος και η Δανάη τον κοιτάζει δολοφονικά
Α: Ελατε καθίστε να φάμε
[....]
Ε: Άσε με να πλύνω τα πιάτα τουλάχιστον, τόσα πράγματα έφτιαξες για εμάς
Α: Έλα οχι, έχεις και πονοκεφαλο, είπε περνοντας το πιάτο από το χέρι μου
Μετά από λίγη ώρα εγώ με την Δανάη ευχαριστήσαμε τα παιδιά και φύγαμε
Δ: Δεν το περίμενα αυτό από τον Άλεξ
Ε: Ρε δεν θυμάμαι τίποτα μόνο ότι ο Μάριος με πήγε στο δωμάτιο τίποτα άλλο
Δ: Δηλαδή δεν θυμάσαι τι πήγε να σου κάνει;
Ε: Όχι για αυτό σου λέω σε παρακαλώ πες μου όλη την κατάσταση
Δ: Λοιπόν, λέει ξεροκαταπινοντας
Είχα πάει να παρω μια μπύρα χτες από το τραπέζι και ξεφνικα άκουσα ένα δικό σου τσιριχτο, αλλά μόνο εγώ κατάλαβα ότι δεν το έκανες στην πλάκα
Μόλις είδα ότι αυτός ο Μάριος σε κράταγε από την μέση φοβήθηκα πάρα πολύ και ειδοποίησα τον Στέφανο και τον Άλεξ γιατί άμα πήγαινα μόνη μου ξέρεις τι θα συνέβαινε
Εκείνος προσπάθησε να...λέει κοιτοντας κάτω
Προσπάθησε να σε βιάσει, λέει τελικά και χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου
Ε: Τι, λέω και η φωνή μου σπάει
Δ: Όμως, ο Άλεξ φρόντισε για αυτό
Ε: Δηλαδή θες να μου πεις ότι ο Άλεξ-
Λέω και δάκρυα αρχίζουν να πέφτουν στα μάγουλα μου
Εκείνη την ώρα βλέπω τον Άλεξ να βγαίνει από την πόρτα και να έρχεται κατά πάνω μου
Ε: Ευχαριστω, λέω με λυγμούς και εκείνος με παίρνει μια αγκαλιά
Ένιωσα το στομάχι μου να γίνεται κόμπος σε αυτή την αγκαλιά
Δ: Εγώ σας αφήνω λιγο, ότι θες Ελπίδα μου πάρε με τηλέφωνο μου λέει και της γνέφω
Αλλά μόλις φεύγει αφήνω ελεύθερα τα δάκρυα μου ξανά
Α: Ειι να σου πω κοίτα με, μου λέει και εγώ απλά συνεχίζω να κοιτάω το πάτωμα
Α: Ελπίδα άκουσε με, είμαι εδώ για εσένα ότι και να σου συμβει, οτιδήποτε όμως θέλω να μου το λες ότι ώρα ότι στιγμή και να είναι εντάξει;
Ε: Άλεξ ποιος ήταν αυτός; Καταφέρνω να πω
Α: Μεγάλη ιστορία μικρή μου, λέει και με περνει ξανά μια αγκαλιά
___________________________________________
Γεια σαςςςς!
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!
Βλέπετε ε; Είμαι καλή βάζω όσο Ελπιδα-Αλεξ μπορώ 😂
Α και να μην ξεχάσω μην είστε διαβάσετε φαντάσματα πατήστε ένα λαικ
Ευχαριστω 😂❤️
Μπαιιι λοβς ❤️
-αγγελικη
ESTÁS LEYENDO
Είσαι μόνο δικιά μου κατάλαβες;
Novela Juvenil" Την έπιασα από την μέση και την κόλλησα στο τοίχο Α: Μία μέρα θα παρακαλας για ένα βράδυ μαζί μου Ε: Πολύ μεγάλη ιδέα δεν έχεις για τον εαυτό σου, είπε κοιτάζοντας με έντονα Α: Η αλήθεια είναι γατάκι Ε: Α ναι τότε μάθε ότι μου είσαι απολύτως αδ...
