Mucize

PART 7

*Asya Başak*

X:Asya?!

Ohaaa yandık!

Enes:Napcaz şimdi?
Asya:Üff...Çabuk oraya atla.
Enes:Ne?!Kızım manyakmısın,yüzecek miyim gece gece?Nehir bu nehir,soğuk.
Asya:Ya Enes ba..
X:Asyaa,sen misuun?!

Heyecandan ne yapacağimi bilmiyordum ve Enesi nehire attım...Napiyim işte,ama affeder ya.Başka çaremiz yok.Üff ya hasta olursa benim yüzümden...Ama komik oldu yani,bari iyi birşey,dimi?

X:Asya sen misun?
Asya:Hee Halime nene,benim Asya.
Halime:Kizum,ha o uşaği gördün mi?
Asya:Mehmeti mi?
Halime:Hee Mehmet.
Asya:Yok nene görmedim.Kaçti mi yine?
Halime:He kaçtu.Ula bi yakalayim onu,sonra ben ne edeceğimi biliyrim.
Asya:Nene,bak ne diycem.
Halime:De kizum.
Asya:Sen şimdi eve dön,gece gece tek başina dolaşma yaşlı başlı kadınsın.Ben Mehmeti bulup sana getiricem.Tamam mi?
Halime:Allah senden razi olsun kizum.Onu getir hele ben ona gösterecem.
Asya:Haha tamam nenecim,hadi yavaş yavaş evine dön.

Teyze biraz uzaklaşti bende Enesi merak ettiğim için hemen o tarafa döndüm.Orda oturuyor,ıslandı tabi...E nehire attın ne bekliyordun Asya...

Asya:Enes,canım iyi misin?
Enes:Hee iyim.Ölüyordum da,şimdi bomba gibiyim.

Elimi uzattim ve gülmemek için zor tuttum kendimi.Kalktı hemen tabi napıcak..

Asya:Al montumu,şimdi üşümüyorum diyemezsin.
Enes:Allah senden razi olsun yaaa...Ne zahmet ettin sen böyle...

Yine gülmemekten zor tuttum kendimi.

Enes:Mehmet mi kaçti?O küçük civciv mi?
Asya:Evet...Aslında nerde olabileceğini tahmin edebiliyorum da,bakarız şimdi.Hadi gel.

Biraz yürüdük.Ve sonunda geldik.Mehmet orda bi köşede oturuyor.Ben Enesle onun yanına geldim.Ağliyor galiba bu çocuk.Noldu acaba?

Asya:Mehmet?
Mehmet:Asya abla?

Gözyaşlari siler ama farkettik tabi.

Asya:Noldu?
Mehmet:Yok birşey abla,hava almak için çiktim biraz.
Asya:Mehmet,bana yalan söylemene gerek yok.Nenen seni ariyordu köyde.
Mehmet:Ah nenecim ah,her seferde aynı..
Asya:Ee merak ediyor.Niye buraya kaçip yaşli neneni evde birakiyorsun?Merak ediyor.
Mehmet:Hava almak için çikiyorum abla.
Enes:Şampiyon,bak.Ağliyordun.Belli.Şimdi yalanları birakıp bize ne olduğunu anlatsan mi acaba?
Asya:Evet.Ya bak Asya ablanım ben.
Enes:Enes abin,Merooo.

Enes gülümser.Bende ona bakıp biraz gülümsedim.Çok tatlı ya bu.

Mehmet:Ya abla...

Ağlar.Hemde hıckıra hıckıra ağlamaya başlar.Noldu ya,neden bu kadar ağliyor.

Asya:Mehmet tamam canım benim...Şşş..Sakin ol,bak burdayiz biz.
Mehmet:Abla..Ben..Ben annemi ve babami özledimm.

Onu deyip daha çok ağlamaya başlar.

Mehmetin annesi ve babasi öldü.Yani babası şehit düştü.Annesi de bi kazada öldü.Nenesi ile yaşiyor.

Asya:Ay bitaneeem.Kıyamam ben sana.
Mehmet:Abla ben ailemi özlediim.
Enes:Şampiyon.Onlar seni yukardan bakiyorlar merak etme.
Mehmet:Yukardan bakiyorlar da,yanima gelemiyorlar ki abi...Ben çok özlüyorum.Annemin ellerini,kokusunu,yemeklerini...Babamla maça gitmeyi özlüyorum,dolaşmayi,köyde takılmayi..Ailemi özledim ben...
Asya:Mehmet.Ablacim,bak.Evet yanina gelemiyorlar.Ama,onlar senin içinde yaşiyorlar.Sen üzülünce onlarda da üzülüyor.Şimdi,annen ve baban yok,ama nenen var,biz varız.Biz senin aileyiz.Yalnız değilsin ablacim.
Enes:Ya bak ne diycem.Hadi eve götürelim seni şimdi,bi kaç gün sonra maç var,ben seni maça götüreyim.Ne dersin?
Mehmet:Yaşasiiin!!!
Asya:Gidiyor muyuz eve?
Mehmet:Tamam.Canım nenem merak etmesin.
Asya:Hadi bakim.