İMKANSIZ

Geçmişin Doruklarında

4.Bölüm "hayat aslında bizim sınavımız bazılarımız bu sınavdan boynu bükük ayrıldı..."

"yeterrr yalvarırım yeter." genç kızın çıglıkları her zaman ki gibi odayı doldurmuştu ama ilk defa yalvarmıştı amacasına ilk defa gururunu hiçe saymıştı amcasının kahkahası kızın kulaklarında yankılanıyordu. Kızın saçını tutup odasına götürmeye başladı kızın ise son söyledigi şeyler amcasına yalvarışlarıydı.

"Hıı" diye bagardım. Başımı sıradan kaldırdıgım gibi edebiyat hocasının bana bakması bir oldu. Beni ilk defa dersete uyurken görmüş olmalıydı. Bu yüzden hem şaşkın hemde meraklı gözlerle bana baktı. "Gece yavrum iyi misin?" kafamı aşagı yukarı salladım.

Ter akıtmıştım resmen neden neden hep geçmişle ilgili ruyalar görüyordum ki "istersen bir elini yüzünü yıka kendine gel" dedi hoca. Sırada hızla kalkıp kapıya dogru yürüdüm.

Birden sanki izleniyor hissine kapıldım ve kapını kolunu açmadan önce sıraların en arkasına baktım.Bu o çocuktu. Bu çocuk benim sınıfımda mıydı.

Sınıftan çıkıp tuvalete dogru yürüdüm. Çeşmeyi açıp yüzüme soguk su vurdum. Aynaya baktım. Kendimi inceledim geçmişimi düşündüm. Acı dolu çıglıklarımı asla ama asla unutamayacagım igrenç olan anılarımı.

Bunlar 20 yaşına yeni girmiş biri için çok ama çok fazlaydı. Duvara yaslanım yere dogru kaydım. Bacaklarımı önümde birleştirip kafamı koydum. Derin derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştım.

Gözlerimden bir damla yaş gelince toparlanmam gerektigini anladım. Ben aglamamalıydım. Kendimi toparlamam gerekiyordu. Ben alışmıştım acıya...

Tuvaletten çıkıp kantine gittim . Kendime bir kahve aldım. Ve bahçeye çıktım. Banka oturup biraz olsun sakinleşmeye çalıştım. Yine dalıp gittim geçmişe bu aralar geçmişe çok mu fazla dalıyordum.

"iyi misin?" dedi yanıma gelen bir çocuk ona hiç bakmadan önüme bakmaya devam ederek kafamı salladım. Şu an yalnız kalmalıydım. Kimsenin zayıf halimi görmesine izin vermemeliydim.

Hiç konuşmadan yaklaşık on on beş dakika öylece kaldık. Çocugun yüzüne hiç bakmamıştım . Başımı ona dogru çevirdim. Ve yine o çocugu gördüm hala ismini ögrenememiştim.

"ııı şey yani o gün beni kurtardıgın için tekrar teşekkür ederim ve amcam dan kurtardığın içinde teşekkür ederim" dedim. Tek nefeste o da yavaşça bana baktı.

Kaşları hep mi çatıktır bunun ya diye düşündüm. Çünkü ne zaman görsem hep kaşları çatık oluyordu.

Yavaş bir şekilde. "önemli değil Gece" dedi.

Gece... gece ne güzel söyledi ya.

"Ediz hadi oglum ya gelsene" diye bagırdı. Yanımda oturan çocuk arkasına baktı geliyorum işareti verdi. Bana baktı ve "senle tanıştıgıma memnun oldum" dedi. Alaycı bir gülüş sundu ve gitti.

Demek adı ediz'miş...

Ediz arkadaşlarıyla beraber basketbol sahasına girdi. Oynamaya başladılar. Orada dikilmek yerine bende sınıfa gittim. Testlerimi açıp çalışmaya başladım. Bu gün okulda etüt yapacaktım.

Son derste bittikten sonra hoca bile çıkmadan testlerimi alıp kütüphaneye dogru koştum. Testlerimin üzerine oturmadan önce Işıl'a mesaj yazıp beni beklememsini söyledim ve telefonumu uçak moduna aldım...

...

Ne kadar zaman geçti. Gerçekten bilmiyorum. Kafamı kadırıp saate baktım okulun kapanmasına on dakika dan az bir zaman vardı testlerimi toplayıp okuldan çıkacakken çantamı sınıfta unuttugum aklıma geldi.

Tam arkamı dönüp sınıfa gidecekken birine çarpıp kıçımın üstüne düştüm. Ayaga kalıp arkamı sidim. Çarptıgım kişiye tam söyleniyordum kii. O kişinin Ediz oldugunu gördüm.

Kaşlarımı çatıp ona baktım. Ne işi vardı burada ellerini arkasına dogru koydmuş bana bakıyordu. Ellerini çözüp arkasından çantamı çıkarttı. Bana uzattı. Çantamı alıp kısa bir teşekkür mırıldandım.

Arkama döndüm gidecekken bilegimi tuttu kaşlarım tekrar çatılırken ona baktım. Avucunu açıp annemin bilekligini avucuma bıraktı. Ve arkasına bile bakmadan gitti..

Tanıtım da Edizin üniversiteye gitmedigini yazmıştım Ediz babasının istegi ile Gece'nin okuluna gidiyor onu söyleyeyim dedim.
Evet umarım bu bölümü seversiniz oylamayı be yorum yapmayı unutmayın❤️