rubyjane: uyumak istiyorum sadece. koyayım kafamı yastığa kimse bir şey demesin, kimse konuşmasın benimle. yanımda sen ol. sana sığınayım. seninle yaşatayım soluklarımı. ya da annemin yanına gideyim. sarılayım, ağlayayım biraz. 'anne, olmuyor' diyeyim ama sormasın ne olduğunu. 'geçecek' desin. 'azıcık dayansan geçecek' desin. dayanayım. ama geçsin yani, nefesim kesildiğinde değil. hayattayken geçsin.
yaşamaya tahammülüm kalmadı. bağırmak istiyorum. içimde biriken bir şeyler var. içimde sana karşı biriken kin var. nefret, öfke var. onlar kadar da özlem var. sevgi var.
ama gerçekten çok özlüyorum. o kadar zor söz geçiremiyorum ki kendime. bakma ona, diye koşullandırıyorum kendimi. biliyorum ya, gözlerimiz bir kesişse ben yanacağım yine.
kalbim yanmışken, içim yanmışken, benim canım yanmışken nasıl daha göze alayım yanmayı. bir değil, iki değil kaç defa yakmışken bu kalbi söyle nasıl izin vereyim.
dönüp dolaşıp çevrende buluyorum kendimi. sen mutluluğa kavuşmuş ve beni tamamen unutmuşken attığın kahkahalara bakıp neşelendirmeye çalışıyorum kendimi.
sıkı sıkıya tutunduğum ellerin itti beni o çukura ilk defa. direnemiyorum, gücüm yok çünkü. zorlayacak gücüm yok. o ipi tutup, çukurdan tek başıma çıkacak gücüm yok artık.
bugün üçüncü gün, üçüncü mektup.
dağılmış aklımda biraz sen, biraz kanlı düşünceler kol geziyor.
beni nasıl bu hale getirdin?
jongkai:
beni ne kadar zorladığın hakkında hiçbir fikrin yok.
kimsin sen?
kimsin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
nine letters || jenkai
Fiksi Penggemardokuzuncu ayın, dokuzunda gördüm ilk kez seni. saat dokuza dakikalar kala ilk kez konuştun benimle. ilk göz göze geldiğimiz gün, tamı tamına dokuz kez bakındın yüzüme. dokuz kere ağladım senin için. bu yüzden dokuz uğurlu sayım oldu her daim. şim...
