Vervlochten

5

'Zo', buiten adem nemen ze plaats op het bankje, 'dat ging lekker'. 'We moeten nog terug, hè', hardlopen is nooit Isa's favoriete bezigheid geweest. 'Dat lukt toch wel', haar moeder kijkt op haar smartwatch, 'we hebben al 10 kilometer gedaan. Het is nog maar een kilometer of twee, drie naar huis'. 'Hmm', ze veegt het zweet van haar voorhoofd. 'Moet dat op de club niet dan?', 'wat? Hardlopen?', Eva knikt. Isa haalt haar schouders op, 'soms'. Terwijl het meisje de armband met haar telefoon erin los maakt van haar arm, bekijkt haar moeder haar zorgvuldig. Ze is zo veranderd de afgelopen maanden. Ze draagt meer make-up en haar kledingstijl is ook anders. Ze draagt meer jurkjes en rokjes en, als Wolfs er niet is, probeert ze regelmatig met een crop top weg te komen. Ze heeft zelfs haar lange haren in een hip model laten knippen, inclusief highlights. 'Het is een A-line bob, pap. Dat is hartstikke in', vertelde ze haar vader vermanend toen hij geschokt had gereageerd op de nieuwe look van zijn dochter. Toch vindt Eva dat allemaal niet zo heel erg. Het is haar gedrag waar ze mee in de maag zit. Ze is stiller geworden. Normaal kletste ze de oren van je kop, nu laat ze dat aan haar zusje over. Ze verbergt dingen, terwijl ze een paar maanden geleden alles nog met haar moeder deelde. Als ze haar telefoon eindelijk tevoorschijn heeft weten te toveren, schuift ze een stukje van Eva vandaan. Ze bekijkt de dingen die ze gemist heeft, terwijl ze met een schuin oog haar moeder in de gaten houdt. 'Ies, wat is er aan de hand?', ondanks dat de tiener probeert haar gezicht in de plooi te houden bij het lezen van de berichtjes en het zien van de bijgevoegde foto, ontgaat haar moeder niets. Haar toch al rode wangen kleuren nog wat feller, net als vanmorgen in de keuken. 'Niks', ze versleutelt snel haar scherm en legt haar telefoon naast zich neer. 'Lieg niet tegen me, Isabel Wolfs', streng kijkt haar moeder haar aan. Ze slikt en wendt haar blik af. Eva heeft een hekel aan liegen, dat weet het meisje dondersgoed. 'Ik wil het er niet over hebben, mam', mompelt ze. 'Ik hoop niet dat jij ook zulke foto's naar hem stuurt', Eva slaat haar armen over elkaar en kijkt het meisje afwachtend aan. 'Mam!', met grote ogen ontmoet ze haar moeders blik, 'dat is privé!'. Eva's hart breekt bij het zien van de gepijnigde blik van haar dochter. 'Ik wil het niet hebben, Isa', ze probeert streng te klinken, maar eigenlijk is ze ontzettend bang. Bang dat haar dochter iets overkomt. Dat de foto's in de verkeerde handen belanden. Dat ze dingen doet waar ze nog helemaal niet aan toe is. 'Dat maak ik zelf wel uit', de kwetsbare blik van net is verdwenen: Isa heeft zich herpakt en staart haar moeder woest aan. 'Het is gevaarlijk, Ies', 'ach, wat weet jij daar nou van', schampert ze, 'je bent gewoon bejaard, je snapt er niks van'. Isa wil opstaan en weglopen, maar haar moeder is sneller. 'Hier blijven', ze trekt haar terug op het bankje en pakt ook haar andere arm beet. 'Ik ben serieus, Isa, ik wil dat je naar me luistert nu', 'mam, ik ben 17. Ik ben geen kind meer!', Eva zucht diep en telt in haar hoofd tot tien. Ze wil haar alleen maar beschermen, waarom ziet ze dat nou niet? 'Hoe vaak denk jij dat er meisjes van jouw leeftijd bij ons op het kantoor komen omdat een foto of een filmpje van hen is verspreid, Isa?', haar dochter ontwijkt haar moeders bezorgde blik, 'Weet je hoeveel ellende zoiets met zich meebrengt?'. 'Wat maakt het nou uit!', een eerste traan van onmacht rolt over de wang van het meisje, 'ik stuur ze toch alleen naar Julian?'. 'En als Julian ze doorstuurt? Of een van jullie telefoons wordt gehackt?', wanhopig probeert ze tot haar dochter door te dringen, 'die foto's kunnen op allerlei manieren in de verkeerde handen terechtkomen, Isa'. 'Dat gebeurt echt niet mam, maak je nou niet zo'n zorgen', ruw veegt ze een traan van haar wang. 'Ik heb gewoon liever dat je het risico niet neemt, meis', voorzichtig legt ze een hand op haar gezicht. Ze vindt het moeilijk om te zien dat haar dochter zo in de knoop zit. Zachtjes streelt ze met haar duim over haar betraande wang, 'je weet toch dat je me alles kunt vertellen? Dat je overal over kunt praten?'. 'Er is niets om over te praten, mam', ze haalt haar neus op en maakt haar hand los uit die van haar moeder. 'Wil hij met je naar bed? Is dat het?', raadt ze, 'als je er nog niet aan toe bent, hoeft het niet hè'. 'Jezus, hou er gewoon over op, mam!', gefrustreerd springt ze overeind, 'dat jij nou zo preuts bent! Ik weet niet wie jou zo verpest heeft, maar projecteer het niet op mij! Als ik met Julian naar bed wil, dan doe ik dat. Deal with it!'. Verdwaasd kijkt ze hoe haar dochter boos wegloopt. Het is alsof het meisje haar net in haar gezicht geslagen heeft. De ringtone verstoort haar gedachten en als ze ziet wie het is drukt ze snel op het groene hoorntje. 'Wolfs?', haar stem trilt. 'Eef? Wat is er aan de hand?', hij belde eigenlijk alleen maar om te vragen hoe laat ze terug zou zijn, maar als hij haar in tranen uit hoort barsten weet hij niet hoe snel hij zijn autosleutels moet pakken, 'Eef, waar ben je lieverd? Ik kom nu naar je toe'.