Sen gönül parkında bir salınacaktın hayalim... Bir kişi geldi oturdu sallandı, gitti. Bir kişi daha geldi sıkılıp gitti. Sonra ben geldim, oturmama izin verdin. Oturdum ve ben ilk defa bir salıncak sevdim. Biraz daha sallanmak istiyordum ama sen koptun ve ikimiz yere düştük. Hiç bir şeyim yoktu. Ki seni görene kadar. İşte o an yaram kanamaya başladı, yüreğimde ağlamaya. Hayalim, şimdi diyeceksin ki neden bana hayalim diyorsun?
Sen ve ben dünyada olamazdık ve hâlâ olamayız. Kader istemiyor bizi be hayalim. Tek bizim olmamızı isteyen var. Hayaller!
Sen benim hayallerimin başrolüsün. Bana sıkıca sarılıyorsun. Alnımdan öpüyorsun. Tek beden oluyoruz. Sen sadece benim hayalimsin. Uzay gözlerinle öldürüp tekrar diriltiyorsunuz beni. Bu yüzden hayalim diyorum sana. Eğer dünya kurallarını değiştirip izin verirse biz olmamıza, sen yine benim hayalim olacaksın ve hep öyle kalacaksın...
