Gece yarısını geçiyordu. Hava sağanak yağmurlu, seninle her zaman oturduğumuz kaldırımda oturmuş, seni bekliyor yüreğim.. Biliyorum gelmezsin ki , onunla huzurla yatıyorsundur şimdi. Allah'a dua ediyorum usanmadan. Düşüme gel yâr, yüreğimi gör, sana beslediğim duygularımı gör diye... Yağmur isyan ediyor artık. Üzüldü galiba bana, dahada şiddetle ağlıyor yağmur. Yağmurlarda bıktı benden be sevgilim. Hep seni anlatıyorum, Tuzlarımı kusuyorum onlara. Ağla diyor ben sana eşlik ederim diyor, ağlamayıpta içine atanları yok say diyor, daha çok sev diyor, mesleğini bırakma diyor... Meslek demişken ben şairdim biliyor musun? Sende benim şiirimdin bunu biliyor musun? Kime diyorumki bilmiyorsundur tabi. Beni hiç sevmemişsin ki sen. Silahın tetiğini çekip vurdun bana. İyileşti, yaram kabuk bağlamaya başladı. Yine vurdun, defalarca. Şimdi o yara pıhtılaşmıyor, durmadan akıyor kanım. Olsun ölürsem ölümüm senin elinden olsun. Ey gökyüzü!
Ey gece! Ey yüce Allah'ım! o
Onu en çok, en güzel ben sevdim. Oda başkasını biliyormusun? Seni çok fazla seviyor olmam yetmedi herhalde sana. Sen yeterki gel bana, biz olalım tekrar, ben daha çok severim seni. Herkesten çok, ölümüne severim...
Aklımda merak ettiğim bir soru
'Seni gömdüm kızım ben. Hemde üstüne bir sürü toprak attım' demiştin. Gerçekten de toprak attın mı üstüme? Çıkıp gel bana hadi yalan söyledim de. Kendimi umutlandırmak, kendime yalan söylemek işime yaramıyacak. Bizimkisi bir masaldı ve Bu masalda tek gerçekler;
Giden dönmedi
Kalan unutmadı...
